บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 890

หวังหยวนไม่ได้ล่วงรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้ ขณะเดียวกัน เขาก็มาถึงนอกเมืองหลวงของหมานอี๋แล้ว!

หมานจิ้งรออยู่ไม่ไกลนัก

“องค์หญิง ในที่สุดเราก็ได้พบกันแล้ว!”

เมื่อหวังหยวนเห็นหมานจิ้ง ก็พูดด้วยรอยยิ้มทันที

พูดจบ หมานจิ้งก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “ข้าได้ยินมาว่าท่านไม่เป็นปกติสุขตลอดทาง โชคดีที่ท่านปลอดภัยมาจนถึงเมืองหลวงได้”

หวังหยวนหัวเราะ “ถูกต้องแล้วพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมเกรงว่าเมืองหลวงแห่งนี้จะไม่ปลอดภัยอีกต่อไป!”

หมานจิ้งเม้มปาก แล้วพูดว่า “อย่ากังวลไปเลย คราวนี้พวกเราหมานอี๋ ไม่ได้สนใจสถานะทางการของท่าน หากท่านต้องการให้พวกเขาสร้างสันติภาพ ท่านคงต้องพยายามอย่างหนัก!”

ทันทีที่พูดจบ หวังหยวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “พระเชษฐาของพระองค์ ช่างทุ่มเทใช้กลอุบายสุดตัวเสียจริง!”

หมานจิ้งกะพริบตาโตน่ารัก แล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พูดเช่นนั้นได้อย่างไร?”

“พระเชษฐาของพระองค์ เพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นอ๋องหมานอี๋ ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเหล่าทหารเก่าของพระบิดาท่าน ทุกคนย่อมมีสิทธิ์ที่จะพูด”

“เมื่อเขาขึ้นเป็นอ๋ององค์ใหม่ ย่อมไม่ง่ายเลยที่จะล่วงเกิน จึงให้ข้าไปปราบปรามคนเหล่านั้นให้ เป็นการวางกลยุทธ์ที่ดีจริง ๆ!”

หวังหยวนสามารถดูออกได้ในทันที!

แม้อ๋องหมานอี๋จะบอกข้าราชบริพารเหล่านั้น ว่าเขาไม่รู้จะตัดสินใจเรื่องนี้อย่างไร และให้ทุกคนหารือกัน

แต่ผลของการสนทนานี้ ย่อมนำไปสู่ความคิดเห็นที่แตกต่าง!

เหตุการณ์นี้จึงเกิดขึ้น!

หวังหยวนก็นึกถึงสงครามทางวาจา ระหว่างจูกัดเหลียงกับบัณฑิตขงจื๊อขึ้นมาทันที เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาเองก็อยากจะทำสงครามทางวาจาเช่นกัน?

หมานจิ้งหัวเราะเบา ๆ “เรื่องนี้... ข้ายังไม่เห็นทาง แต่เราจำเป็นต้องหารือเรื่องการเจรจาสันติภาพครั้งนี้ ดังนั้นข้าต้องรบกวนท่านด้วย!”

หวังหยวนถอนหายใจ ไม่ได้พูดอะไรอีก

เมื่อมาถึงที่นี่แล้ว ย่อมต้องทำให้ดีที่สุด

หมานจิ้งพาหวังหยวนไปยังที่พัก