บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 898

หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึกและไม่พูดสิ่งใด แต่เขาก็ฟังสิ่งที่หมานต๋าถูพูดและเก็บเอามาใส่ใจ

หลังจากที่หมานต๋าถูพูดจบ เขาก็พูดต่อ “ต่อไป มาพูดถึงฮ่องเต้ซิงหลงผู้นั้นของท่านกันเถอะ!”

เมื่อพูดถึงฮ่องเต้ซิงหลง ความดูถูกในสายตาของหมานต๋าถูก็รุนแรงยิ่งขึ้น!

“ฮ่องเต้ซิงหลงไม่ถือว่าเป็นทรราช แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นฮ่องเต้ที่ปรีชามากความสามารถเช่นกัน ข้าจะพูดอย่างไรดี เขาใจแคบเกินไป และดื้อรั้นจนไม่ฟังความเห็นของผู้อื่นในเวลาเดียวกัน เขาไม่มีความสามารถและคุณธรรมพอที่จะแบกรับผู้อื่น”

“แม้ว่าเขาจะปกครองแผ่นดินได้ดี และตอนนี้ต้าเย่ยังสามารถพัฒนาได้อย่างมั่นคง แต่มันก็ช้าเกินไป”

“ไม่ต้องพูดถึงการไม่มีความกล้า มีคนที่คอยจับตาจ้องเขมือบเขาอยู่รอบตัวมากมาย ดังนั้นคนที่ข้าเกลียดชังมากที่สุดก็คือฮ่องเต้ซิงหลง!”

หมานต๋าถูไม่จำเป็นต้องพูดจาเช่นนี้ หวังหยวนก็คิดอย่างนั้นในใจเช่นกัน!

แม้ว่าคนผู้นี้จะเป็นฮ่องเต้ แต่เขาก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นฮ่องเต้!

หากเป็นเพียงท่านอ๋อง นั่นก็เพียงพอแล้ว แต่เขากลับปกครองแผ่นดินอันกว้างใหญ่ ซึ่งเป็นแผ่นดินที่ทรงอิทธิพลที่สุดในใต้หล้านี้ กล่าวได้ว่าน่าดูหมิ่นจริง ๆ!

มิฉะนั้น ตระกูลไป๋และตระกูลเซิ่งคงไม่คิดที่จะแทนที่เขาหรอก!

“ตอนนั้นที่อู๋มู่ตาย ท่านรู้หรือไม่ว่าข้าจำได้อย่างชัดเจน เสด็จพ่อของข้าเฉลิมฉลอง ซ้ำยังดื่มจนเมามาย!”

หลังจากที่หมานต๋าถูพูดประโยคนี้จบ หวังหยวนก็กระพริบตา เขามีเพียงความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่านั้น และเป็นเพียงความทรงจำจากการเดินทางข้ามเวลา

“อู๋มู่ เขาเป็นเสาค้ำฟ้าอย่างแท้จริง เสด็จพ่อของข้าเคยบอกว่าเมื่อมีเขาอยู่ ต้าเย่ก็สามารถอยู่รอดปลอดภัยอย่างไร้กังวลได้เป็นเวลายี่สิบปี!”

“น่าเสียดายที่ฮ่องเต้ซิงหลงประหารชีวิตเขาด้วยความคิดฝ่ายเดียว เขาลงมือประหารชีวิตเพียงเพราะความหวาดระแวงในใจ บุรุษแข็งแกร่งที่ยอมเสียสละชีพเพื่อต้าเย่เช่นนี้ เรื่องนี้...ช่างเป็นเรื่องน่าขันจริง ๆ!”

“แน่นอนว่าสิ่งที่น่าขันที่สุดไม่ใช่แค่เรื่องนี้เท่านั้น แต่ยังรวมถึงบุตรชายของอู๋มู่อีกด้วย อู๋หลิง! เมื่อคิดดูแล้ว ช่างเป็นเรื่องที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียว!”

เมื่อเอ่ยถึงอู๋มู่แล้ว ใบหน้าของหมานต๋าถูก็ดูเต็มไปด้วยความชื่นชม และความผิดหวังในเวลาเดียวกัน!

ท้ายที่สุดแล้ว น่าเสียดายจริง ๆ ที่วีรบุรุษรุ่นหนึ่งต้องตายเช่นนี้!

หนำซ้ำคนที่ประหารชีวิตเขายังเป็นฮ่องเต้ของพวกเขา เกิดเรื่องเช่นนี้ ไม่น่าขันไปหน่อยหรือ?