บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 897

“เอาล่ะ ข้าจะฟัง”

หวังหยวนไม่ได้พูดอะไรมาก แต่กลับฟังหมานต๋าถูพูด

“ในเมื่อท่านอยากฟัง เช่นนั้นข้าก็จะเล่าให้ฟัง เริ่มที่ซงหนูก่อนแล้วกัน ซงหนูอยู่ในภาวะสงครามวุ่นวายตลอดและเศร้าสลดยิ่งนัก ดังนั้นภายในเวลาสิบปี พวกเขาจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอันขาด!”

“อย่างไรก็ตาม ราชาหมาป่าได้ปรากฏตัวขึ้นภายในซงหนู บางทีอาจมีสักวันหนึ่ง เขาสามารถเป็นผู้นำซงหนูได้ แต่ข้าไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจนัก”

“แม้ว่าท่านอาจบอกว่ากองทัพที่หยิ่งผยองจะต้องพ่ายแพ้ แต่ข้าก็ยังอยากบอกท่านว่าซงหนูจะหาเลี้ยงชีพได้ทันที คนมีความสามารถสิ้นกำลัง ไม่มีอะไรน่ากังวลเลย!”

หวังหยวนก็เห็นด้วยอย่างมากกับสิ่งที่หมานต๋าถูพูด

เดิมทีชาวซงหนูเคยเป็นทาส หลังจากถูกส่งไปที่นั่น พวกเขาก็ค่อย ๆ กลายเป็นแว่นแคว้น

แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีอำนาจทางการเมืองที่สมบูรณ์ ซ้ำยังไม่มีระบบที่สมบูรณ์

บวกกับที่พวกเขายังอยู่ในดินแดนแห่งน้ำแข็งและหิมะ กล่าวได้ว่าพวกเขาไม่มีความสามารถในการช่วงชิงการปกครองใต้หล้านี้เลย!

หลังจากที่หมานต๋าถูพูดถึงซงหนูเสร็จแล้ว เขาก็พูดอีกครั้ง “นอกเหนือจากดินแดนซงหนูแล้ว ยังมีเมืองหวงนี้ด้วย!”

เมื่อพูดถึงเมืองหวง หมานต๋าถูยิ้มด้วยความเคารพชื่นชมในดวงตาของเขา

“ยามที่เสด็จพ่อของข้ายังอยู่ ท่านเคยบอกข้าว่าฮองเฮาเซียวฉู่ฉู่แห่งเมืองหวง เป็นวีรบุรุษท่ามกลางหมู่สตรี นางปกครองเมืองหวงด้วยตัวเอง ซ้ำยังเจริญรุ่งเรืองดุจดั่งพระอาทิตย์สอดส่องกลางนภา วิธีการและความสามารถของนางคู่ควรกับการถูกเรียกว่าจักรพรรดินีแห่งยุคของนาง!”

“ดังนั้น...นางจึงเป็นคู่ต่อสู้คนหนึ่ง ทว่า...ข้าไม่เคยเก็บนางมาใส่ใจ ไม่ใช่ว่าข้าทระนงตัว และยิ่งไม่ใช่ว่าดูหมิ่นนาง!”

“แต่เป็นเพราะนางเป็นสตรีคนหนึ่ง หลังจากที่ท่านจากไปแล้ว ระบอบการปกครองของเมืองหวงก็ค่อนข้างมั่นคง แต่ก็ยังมีปัญหาทั่วไปอีกมากมาย!”

“สิ่งสำคัญที่สุดคือองค์ชายกำลังเติบโต จะมีองค์ชายคนไหนบ้างที่ยอมเชื่อฟังมุมมองของหญิงชราที่บริหารปกป้องแผ่นดินเล่า?”

“ดังนั้น...ความขัดแย้งระหว่างฮองเฮากับองค์ชายจะต้องเกิดขึ้นภายในไม่กี่ปีอย่างแน่นอน!”

“แน่นอนว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในเหตุผลเล็ก ๆ เท่านั้น!”

หมานต๋าถูเอ่ยพูดอย่างช้า ๆ และการวิเคราะห์ของเขาในประโยคเดียว ทำให้หวังหยวนตกใจมาก!