บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 43

ตอนที่ 43 ล่องเรือในทะเลสาบ

ในตอนกลางคืนที่เงียบสงัด แต่เทียนในห้องต่างๆในร้านยาเหย้าก็ยังติดไฟ ซ่านเชียนหยวนเอนกายครึ่งหนึ่งลงบนเตียง ประตูปิดอย่างแน่นหนา มีเพียงคนรับใช้เพียงคนเดียวคุกเข่าบนพื้น ทั้งยังมีพัดขนนกหนึ่งด้าม และสิ่งของเล็ก ๆ ชิ้นอื่น ๆ ที่ด้านหลังเขา

"ตรวจสอบชัดเจนแล้วหรือไม่" ซ่านเชียนหยวนทิ้งรูปลักษณ์ที่เรียบง่ายในตอนกลางวันไป คิ้วขมวดเข้าหากัน ดวงตาเย็นชา

"แน่ใจว่าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วหรือ? สิ่งของเหล่านี้มีเพียงคนในจวนของอ๋องจิ้งเท่านั้นจึงจะมีได้ แต่ทว่าคนของอ๋องจิ้งในเพลานี้มีเพียงเขาและซือเม่ยเท่านั้น" ผู้ดูแลก้มศีรษะลงต่ำ

เขากระแทกหลังของเขาอย่างแรง สีหน้าของซ่านเชียนหยวนดูเจ็บปวด เขาติดตามการเดินขบวนเสด็จของซ่านจินจื๋อมาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก เขาเคยเป็นกบฏ แต่ซ่านจินจื๋อสอนให้เขาซื่อสัตย์และมีคุณธรรม สอนให้เขาทำอันใดบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงสนิทมากกว่าท่านพ่อเสีนอีก แต่ทว่าเพลานี้เหตุใดท่านต้องการที่จะฆ่าเขา?

"นอกจากนี้เสียนเฟยก็คาดเดาได้ อ๋องจิ้งไปช่วยท่านตั้งแต่แรก เพื่อที่จะนำนางออกไปจากเรื่องนี้ เพียงแค่ท่านชายาอ๋องจิ้ง ... "

"ชายาอ๋องจิ้งคือผู้ที่เปลี่ยนแปลงได้ ใช่หรือไม่" ซ่านเชียนหยวนขัดจังหวะเขา

“ ขอรับ! เสียนเฟยคิดว่าชายาอ๋องจิ้งไม่สามารถอยู่ต่อไปได้ ถ้าครั้งต่อไปชายาอ๋องจิ้งช่วยชีวิตอ๋องจิ้งอีกครั้ง มันก็จะอยู่นอกเหนือการควบคุมขอรับ” ผู้ดูแลลดเสียงของเขาลง มกล้าเงยหน้าขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ

ซ่านเชียนหยวนลูบหน้าผากของเขาไปมา "กลับไปบอกท่านว่าข้ายังจำเป็นต้องทำการทดสอบอ๋องจิ้งที่นั่นอีก แม้ว่าข้าจะอยู่ในค่ายทหารมานาน แต่พี่น้องเหล่านั้นของข้าก็มิใช่ตะเกียงที่ประหยัดน้ำมัน"

"ขอรับ" ผู้ดูแลห่อสิ่งของและออกจากที่นั่นในเวลากลางคืน เหลือซ่านเชียนหยวนเพียงคนเดียวนั่งอยู่ในห้องและไม่นอนทั้งคืน

ในร้านยาเหย้า กู้อ้าวเวยตื่นขึ้นมาทันทีจากความฝัน นางหอบหายใจอย่างหนัก พลางกวาดสายตามองทุกอย่างบนโต๊ะ จ้องมองแสงเทียนที่กลางห้องอย่างสับสน ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วผลักประตูออกไป ก่อนจะยืนอยู่ในลานกว้างที่บางๆ

เมื่อมาที่นี่ นางอยู่คนเดียว นางถือโอกาสในตอนกลางคืนออกจากร้านเหย้า ถนนในเมื่องเทียนเหยียนว่างเปล่า มีเพียงโคมไฟบางส่วนที่ประตูบ้านยังคงสว่างอยู่ นางเดินไปมาอย่างยุ่งเหยิงจนถึงรุ่งสางและถนนก็แออัดขึ้นเรื่อย ๆ นางจึงเดินไปที่ร้านค้าเพื่อซื้ออาหารเช้าก่อนจะเดินกลับไปที่ร้านยา

ดูเหมือนว่านางจะลืมไปว่าทางกลับเป็นทางเดียวกับที่ซ่านจินจื๋อออกว่าราชการท้องพระโรงในตอนเช้า ที่มุมเลี้ยว นางพบกับซ่านจินจื๋อกำลังขี่ม้า ร่างกายของเขาชุบด้วยชั้นทองและใบหน้าหล่อเหลาเป็นอย่างมาก ร่างกายที่สง่างามนั้นทำให้นางอยากจะมองอีกสักหน่อย แต่กลับหัวเราะขึ้นมา ช่วงเวลาที่พบนางถูกลิขิตให้ไม่มีพรหมลิขิตกับชายที่อยู่เบื้องหน้า

พลันนางยืดหลังตรงและเดินเข้าไปแทรกที่ม้าของเขา ซ่านจินจื๋อไม่เคยคิดว่าเขาจะได้พบนางในเวลานี้ แค่คิดถึงการทะเลาะกันเมื่อวานนี้ เขาก็บังคับบังเหียนม้าและเดินตรงไปที่วังอย่างช้าๆ

เหตุใดเขาจึงติดอยู่กับกู้อ้าวเวย? กู้อ้าวเวยเป็นเพียงเบี้ยและเครื่องมือสำหรับเขาเท่านั้น

ทั้งสองแยกทางกัน กู้อ้าวเวยผลักเปิดประตูร้านยาเหย้า ผู้คนในบ้านล้วนครึกครื้น นางเพียงแค่วางกล่องอาหารบนโต๊ะหลบเข้าไปในร้านยา เมื่อได้ดมกลิ่นยานางจึงจะรู้สึกสบายใจขึ้นมาก