บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 461

บทที่461 วางแผน

“อ๋องจิ้งเป็นผู้สั่งการเด็ดขาด แค่ทำตามซะ”

กู้อ้าวเวยก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็วแล้วฟังคนที่อ๋องจิ้งส่งมาพูดด้วยความเร็ว แล้วถามว่า “เจ้าไปแจ้งอ๋องจิ้งด้วยว่าพวกข้าจะรีบไล่ตามไปที่เมืองชี่อย่างเต็มกำลัง”

“ขอรับ” หลังจากคนนั้นได้รับการพยักหน้าจากซ่านเซิ่งก็ถึงจะรีบก้าวจากไป

เหล่าแม่ทัพมักจะไม่พอใจเธอนักแล้วการออกคำสั่งเกินหน้าที่เช่นนี้ก็ยิ่งทำให้พวกเขาไม่ชอบกู้อ้าวเวย

แล้วเหล่านี้ก็เป็นเพียงแค่แผนการหนึ่งของนางกับซ่านเซิ่งหาน

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เผด็จการไม่ใช่แผนที่ดี ทั้งสองคนคุมเชิงเพื่อคลี่คลายสถานการณ์ กลับทำให้ขวัญกำลังใจทหารมั่นคง สุดท้ายเป้าหมายเหมือนกันแต่ผลลัพธ์ไม่เหมือนกัน

พวกเขารู้อยู่แล้วว่าต้องมีคนไม่ยอมทำตามแต่กู้อ้าวเวยเอาพวกนี้รวมเข้าด้วยกัน “ถ้าขัดคำสั่งทหารของอ๋องจิ้ง กล้าถามแม่ทัพทุกท่านหน่อยว่ารับไหวไหม”

“แต่ถ้าออกศึกจริงทำให้แคว้นเจียงเยี่ยนตีเมืองไม่สำเร็จ แล้วแผนที่จัดวางกำลังป้องกันที่พวกเราทำทั้งหมดก่อนหน้านั้นคือเพื่ออะไร?”

“ถ้าเจ้าไม่ไป แคว้นเจียงเยี่ยนกลับจะคิดว่ามีกับดัก ถ้าไปฝั่งนั้นก็จะโดนบุกโจมตีจริงๆ” เมื่อกู้อ้าวเวยพบว่าเหล่าแม่ทัพไม่ยอมยืนเคียงข้างตนเองก็เอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยสองมือบีบขอบโต๊ะอย่างเอาเป็นเอาตาย “ไม่ว่าจะมีการสนับสนุนหรือไม่ เมืองชี่ก็ต้องหายไป”

“เพราะอะไร?”

“เพราะที่ข้าเอาให้แคว้นเจียงเยี่ยนก็คือแผนที่จัดวางกำลังป้องกันที่แท้จริง” กู้อ้าวเวยพูดเบาๆ

ประโยคนี้ไม่ต่างกับสร้างความโกลาหลให้กับบัญชีหล่อ ซ่านเซิ่งหานแสร้งทำเป็นโกรธ แล้วส่งคนไปจับเธอขังรวมกับเหล่าทาสนานนับเดือน ส่วนอีกด้านก็ยังส่งเหล่าแม่ทัพมือดีของตนเองไปสนับสนุนเมืองชี่”

เมื่อกลับมาถึงบ้านเล็กๆอีกครั้ง หลี่ซูก็จับลูกชายลูกสาวแยกห้องแล้ว

เมื่อเห็นกู้อ้าวเวยที่ถูกเหล่าทหารควบคุมตัวเข้ามาก็ตกใจ กุ่ยเม่ยก็ช่วยป้องกันประตูตามคำกำชับของซ่านเซิ่งหาน ตอนนี้ในค่ายทหารปนเปกันไปหมด ไม่พอใจกับการลงโทษแบบนี้ของซ่านเซิ่งหานแต่ก็ได้แต่ทำตามคำสั่งทหาร

ในค่ายทหารวุ่นวายไปหมด

กู้อ้าวเวยฝังตนเองลงในเก้าอี้ ขนาดในมือยังกอบผลไม้ป่าที่โย่วหลีส่งมาแล้วก็พลางพูดว่า “สถานที่นี้อันตราย อ๋องจงผิงไม่ควรอยู่ที่นี่ ถ้าเป็นไปได้ขอให้อ๋องจงผิงไปดักซุ่มที่หลังเมืองชี่ เมื่อถึงเวลาก็โจมตี ทางที่ดีที่สุดคือคิดหาวิธีเอาพวกโจรมาตามถนนมาเป็นพวก เมื่อถึงเวลาก็ให้พวกเขาหาวิธีพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจเสบียงอาหารสำหรับม้ากับคนของแคว้นเจียงเยี่ยน แล้วก็จะได้รับข่าวกรองมาบ้าง”

“แต่ด้านหลังเมืองชี่จะเป็นหมู่บ้านเล็กๆซะมาก ไม่แน่ว่าแคว้นเจียงเยี่ยนจะรวบเอามารวมกับของตน”

“ดังนั้นต้องให้อ๋องจงผิงเปลี่ยนพลทหารและม้าโดยเร็ว ทางที่ดีให้เอาทหารไปอยู่แต่ละบ้านทำเกษตร แคว้นเจียงเยี่ยนไม่ได้โง่ คนเป็นแน่นอนว่าต้องจับไปเป็นทาส ชาวนาแน่นอนว่าฆ่าไม่ได้เพราะเมื่อโจมตีเมืองชี่เสบียงม้าก็จะถูกตัดได้ง่ายจึงต้องทำการเพาะปลูกเสบียงม้า” กู้อ้าวเวยพูดเสียงต่ำแล้วก็เอาจดหมายลับฉบับนึงส่งให้โย่วหลี “ถ้าเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องบอกข้า อ๋องจงผิงควรแก้ปัญหาด้วยตนเองได้”

“แต่ในทุกๆเรื่องท่านอ๋องล้วนให้ข้ามาถามท่าน…..”

กู้อ้าวเวยส่ายหัวอย่างจนใจ “ที่นี่เป็นอาณาเขตขององค์ชายสามเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้าต้องการให้อ๋องจงผิงทำความดีความชอบ ได้รับเกียรติยศ เมื่อถึงเวลานั้นเขาถึงจะมีสิทธิ์ถอนรากถอนโคนคนที่ซุ่มโจมตีของอินโจวได้หมด เข้าใจไหม?”

“โย่วหลีเข้าใจแล้ว ขอให้แม่นางโปรดระวัง”