บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 473

บทที่ 473 ครึ่งชีวิตที่เหลือ

ไม่ว่าทั้งสองคนจะผูกพันกันอย่างไร ในท้ายที่สุดจะไม่มีวันหยุดจนกว่าจะตายอยู่เหนือเรื่องทางการ

กู้อ้าวเวยไม่มีทางแนะนำให้ซ่านจินจื๋อยอมปล่อยบัลลังก์ มอบตำแหน่งฮ่องเต้ให้ผู้อื่น หรือแม้แต่ยุยงเพื่อให้เกิดการแบ่งแยกระหว่างเขาซูพ่านเอ๋อ

และซ่านจินจื๋อก็จะไม่หยุดกู้อ้าวเวยจากการกระทำใดๆ เขาเห็นมันเป็นความท้าทาย เป็นการเจรจาพิเศษระหว่างคนทั้งสอง

ดังนั้นเมื่อเดินทางมาถึงเมืองชายแดนของแคว้นเอ่อตาน ทหารรักษาประตูที่ได้รับคำสั่งก่อนหน้านี้ก็ตื่นตระหนกอย่ากะทันหัน

พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าแม่ทัพของแคว้นเจียงเยี่ยนถูกจับตัวมา และเทพแห่งสงครามแห่งชางหลานไม่แม้แต่จะขี่ม้า เพียงอยู่เคียงข้างกู้อ้าวเวยผู้ซึ่งยืนกร่างและลังเลที่จะขึ้นขี่ม้า ตัวแทบติดกันเข้าเมือง

“ก้าวเข้าสู่เมืองนี้ ท่านจะถูกโจมตีได้ตลอดเวลา” ในขณะที่เข้าสู่เมือง ในที่สุดกู้อ้าวเวยก็พูดออกมา

“ในทำนองเดียวกัน ข้าอาจได้รับการสนับสนุน” ซ่านจินจื๋อเดินก้าวยาวมายังข้างกายกู้อ้าวเวย “ตอนนี้ในความเห็นของข้า เจ้ามีความสำคัญมากกว่าพ่านเอ๋อ”

“ข้าเคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ท่านจึงรู้สึกเสียใจ” กู้อ้าวเวยกอดอก มองไปยังกุ่ยเม่ยที่อยู่ห่างไกลโดยไม่รู้ตัว อดไม่ได้ที่จะพูด “หากท่านเข้าใกล้ข้าอีก ข้าอาจจะอดไม่ได้ที่จะฆ่าซูพ่านเอ๋อ”

เกิดความเงียบสงบระหว่างคนทั้งสองอีกครั้ง

ล่ายเสวียนถูกกดอยู่ตลอด ความตกใจตั้งแต่แรกจนกระทั่งในตอนนี้ที่เป็นปกติ เขายังสามารถมองเห็นกลิ่นอายยากที่สันติระหว่างสองคนนี้

ทหารรักษาเมืองแห่งแคว้นเอ่อตานยังคงยกมือขึ้นเพื่อหยุดกู้อ้าวเวย “องค์……”

“ข้าชื่อกู้อ้าวเวย เรียกชื่อหรือคุณหนู” อารมณ์ความไม่พอของกู้อ้าวเวยต่อซ่านจินจื๋อก็แพร่กระจายไปยังทหารรักษาเมืองเหล่านี้

“คุณหนู เราจะดำเนินการตามคำสั่งอย่างลับๆ ของฮ่องเต้ โปรดส่งแม่ทัพแห่งแคว้นเจียงเยี่ยนผู้นี้และคนให้กับเรา เราจะจัดการอย่างเหมาะสม”

“ตอนนี้ ท่านปล่อยคนได้แล้ว” กู้อ้าวเวยกอดแขนแล้วหันหลังกลับ

การเดินทางสองสามวันนี้ ซ่านจินจื๋อแทบไม่เคยห่าง เขาอาจแสร้งทำเป็นเว้นระยะห่างก่อนหลับ แต่รอจนถึงวันถัดไปนางก็ตื่นขึ้นจากอ้อมแขนของซ่านจินจื๋อ ตกใจจนเหงื่อเย็นเต็มร่างกาย ช่างเป็นช่วงเวลาน่ากลัว ทำให้นางเหนื่อยมากขึ้นเท่านั้น คู่ดวงตาคมชมพูที่ยั่วยุเล็กน้อยดูเหมือนว่ากำลังจะหลบไปเล็กน้อย

ทันทีที่มือใหญ่ซ่านจินจื๋อถูกยกขึ้น เหล่าทหารทั้งหมดถูกปล่อยออกมา

ในตอนแรกกู้อ้าวเวยคิดว่าจะตามเข้าไปในเมือง แต่ถูกซ่านจินจื๋อลากเข้ามาในอ้อมแขน “ในเมื่อเจ้ายังคงเป็นกุนซือขององค์ชายสาม ไม่สามารถปล่อยให้เจ้าไปประเทศอื่นได้”

ดิ้นรนหลายครั้งแต่หนีไม่พ้น มีเพียงกุ่ยเม่ยคนเดียวที่สามารถพาเธอไปและรู้ถึงการต่อต้านขอกู้อ้าวเวย ไม่ว่าซ่านจินจื๋อจะทำอะไร ทั้งสองก็เคยเป็นสามีและภรรยามาก่อน ถูกเนื้อต้องตัว เป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์นานแล้ว ไม่มีที่ว่างสำหรับคนนอกอย่างเขา

กู้อ้าวเวยไม่ต้องกังวลกับชีวิตของนาง เขาเองไม่มีทางทำอะไร

แม่ทัพแห่งแคว้นเอ่อตานยังไม่ได้เดินเข้ามา กู้อ้าวเวยสงบลงเล็กน้อย มือบีบวัสดุบนเสื้อคลุมของซ่านจินจื๋อแน่น เหล่าทหารแห่งแคว้นเอ่อตานตกใจจนเหงื่อเย็นไหลท่วมตัว ผู้นี้คือเทพเจ้าแห่งสงครามที่เฉียบขาด พวกเขาอาจไม่สามารถช่วยชีวิตผู้คนจากซ่านจินจื๋อได้

“สิ่งที่ท่านต้องการ ไม่ใช่ข้า ต้องการขัดขวางแผนการของข้า!” กู้อ้าวเวยเสียงสูงขึ้นเล็กน้อย มองไปยังซ่านจินจื๋อด้วยสายตามดุดันเล็กน้อย “ท่านตามข้ามาจากแดนไกลมาถึงที่นี่ เป็นไปไม่ได้แน่นอนว่ามาเพราะข้า”

หลังจากที่คนถูกจับได้บีบคางของเธอด้วยความสนใจ “แม้ว่าเจ้าจะแกล้งตาย แต่ในนามเบื้องบนยังคงเป็นพระชายาของข้า เนื่องจากไม่มีการหย่าร้างหรือจากไป เราอยู่ด้วยกัน ในขณะที่อยู่ระหว่างเดินทาง ข้าได้ส่งคนไปแคว้นเอ่อตานเพื่อสู่ขอ คิดว่าจะมีการตอบกลับเร็วๆ นี้”