บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 492

บทที่ 492 ความจริง

“ถึงจะไม่ใช่ฝีมือยัยเด็กคนนั้น แต่ก็ต้องเกี่ยวข้องกับครอบครัวนั้นที่ขึ้นเขามา ตลาดทางพวกเราต้องระวังตัวกันมากหน่อย เรายังจับตัวพวกนั้นไม่ได้”

ก่อนเดินทาง เฒ่าแก่เนี๊ยะก็เอ่ยปากเตือนอีก

กู้อ้าวเวยจำได้ว่าจูเย่นเคยบอกไว้ ว่าซูพ่านเอ๋อเคยฆ่าเด็กคนหนึ่งด้วยยาพิษ

สีหน้าซ่านจินจื๋อไม่ค่อยดี กู้อ้าวเวยก็พูดว่า “ด้วยวิทยายุทธของเจ้า ต่อให้ปีนออกมาจากหิมะแล้วขึ้นเขาไปก็ไม่ใช่เรื่องยาก”

“ข้าไม่ไปคนเดียวแน่” ซ่านจินจื๋อกำหมัดแน่น แค่กู้อ้าวเวยพูดด้วยเสียงนิ่ม เขาก็หมดความอดทนแล้ว “ข้าเชื่อในฝีมือเจ้า”

“ได้” กู้อ้าวเวยพยักหน้า ก็รีบกินกินไข่ต้มชาในมือตนเอง แล้วก็ไปเอาอาหารแห้งจากเฒ่าแก่เนี๊ยะ แล้วก็หอบเอาผ้าปูนอนแล้วเดินตามซ่านจินจื๋ออกไป

“เดี๋ยวข้าแบกเจ้า” ซ่านจินจื๋อก้มหลังให้นาง

“ข้าเดินเองได้”

“เจ้าอยากให้ข้าเสียเจ้าไปอีกหรือ?” ซ่านจินจื๋อหันหัวมา แล้วก็เอานางขึ้นหลัง กู้อ้าวเวยเห็นว่าก็ไม่ได้เสียหายอะไร ก็เลยขยับสัมภาระตนเองแล้วขึ้นหลังเขาไป กอดขอของซ่านจินจื๋อ แล้วก็เงียบไป

ดูเหมือนจะหนัก แต่จริงๆ แล้วก็ไม่ได้หนักอะไร

ซ่านจินจื๋อคุ้นเคยกับเส้นทางนี้ดี ถึงแม้จะเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แต่ก็ยังจำได้

เพียงแต่คนที่ขี่หลังเขาอยู่นั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว

หิมะสูงมาก เดิมทีจะใช้เวลา1-2ชั่วยาม แต่ก็ต้องนานขึ้น

สิ่งก่อสร้างบนยอดเขาถล่มลงมาทับกับหิมะ เหลือห้องเพียง2ห้อง หิมะปกปิดเหลือเพียงแท่นวางอาวุธ

พอเปิดประตู ฝุ่นก็ฟุ้งจนทำให้กู้อ้าวเวยสำลัก ซ่านจินจื๋อก็ขมวดคิ้วตาม แล้วก็วางนางลงบนบันไดด้านหน้าประตู แล้วก็เริ่มจัดการทำความสะอาดห้อง แล้วก็เรียกกู้อ้าวเวยเข้ามา

ท่าทางกู้อ้าวเวยแข็งทื่อเดินเข้ามา แล้วก็มองห้องโดยรอบ

ในห้องมีเตียงทั้งสองฝั่ง แต่อีกเตียงวางชั้นหนังสือไว้ ด้านหน้ามีโต๊ะหนังสือ แสดงว่าถูกทำให้เป็นเก้าอี้นั่งอ่านหนังสือ เก้าอี้ตัวอื่นดูใช้ไม่ได้แล้ว นั่งได้แค่ข้างๆ เตียง

กู้อ้าวเวยนั่งลง แล้วเอาผ้าห่มมากอดไว้ “เจ้าไปทำความเคารพอาจารย์และอาจารย์แม่เถอะ ข้าจะพักผ่อนที่นี่”

“เจ้าไม่ไปกับข้าหรือ?” ซ่านจินจื๋อกำลังเอาหนังสือเก่าๆ ออกมา

“ไม่เกี่ยวกับข้านี่” นางปูที่นอน แล้ววางหมวกลง แล้วก็นอนตะแคงลอง ดูเหมือนว่าจะง่วง

ส่วนอีกคนก็เดินปิดประตูออกไป

แผ่นหลังของซ่านจินจื๋อก็ยังคงอบอุ่น กู้อ้าวเวยก็นอนขดในผ้าห่ม แล้วก็งีบหลับไป

หลุมศพของอาจารย์และอาจารย์แม่อยู่หลังเขานี้ไม่ไกล ซ่านจินจื๋อไม่ได้มานาน ได้แต่เอาอาหารแห้งมาเซ่นไหว้เล็กน้อย แต่ว่าถึงแม้จะอยู่ในกองหิมะ เขาก็ดูออกว่ามีคนทำอะไรกับหลุมศพ