บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ นิยาย บท 10

เจียงหวานหว่านนั่งลงไปบนเก้าอี้ ยกกาน้ำชาเพื่อรินชาจอกหนึ่งให้ตัวเองดื่ม

"ชารสชาติไม่เลว"

เฉาหยูเฟิ่งกัดฟันพูด "อย่าคิดนะว่าได้เข้ามาอยู่ในจวนเจียงแล้ว ทุกอย่างจะราบรื่น ข้าต่างหากที่เป็นเจียงฮูหยิน!"

เจียงหวานหว่านเลิกคิ้ว

"อ่อ หรือเจ้าคิดว่าท่านพ่อจะยอมสละอนาคตขุนนางเพื่อเจ้ากัน!"

เฉาหยูเฟิ่งเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็ใจหายวาบ นายท่านให้ความสำคัญกับอำนาจและตำแหน่งของเขาเป็นที่สุด ไม่มีทางยอมเสียสละเพื่อใครแน่

เจียงหวานหว่านหลุบตามองต่ำ บีบไปที่หัวคิ้วตัวเอง "แย่งครอบครัวของคนอื่น ผิดครรลองครองธรรม!"

"เจ้าต้องการอะไรกันแน่"

เจียงหวานหว่านยกมุมปากขึ้น "เงินไง ดูแลจวนเจียงมาตั้งนานหลายปี ตักตวงผลประโยชน์ไปไม่รู้แล้วตั้งเท่าไร สมควรคายออกมาบ้างแล้ว"

"บังอาจ! พูดเหลวไหลอะไรของเจ้า!"

เจียงหวานหว่านใช้ฝาแก้วชาเขี่ยใบชาในถ้วยเล่น "หอหยางชุน ปีหนึ่งมีกำไรตั้งสองหมื่นสองเหลียง แต่เจ้าบอกกับท่านพ่อว่าปีหนึ่งได้กำไรเพียงแค่สามพันเหลียง!"

เมื่อเฉาหยูเฟิ่งได้ยินที่เจียงหวานหว่านพูด สีหน้าก็ซีดเผือด

"พูดจาเหลวไหล โกหกทั้งนั้น"

นังแพศยาน้อยนี่รู้ได้ยังไงว่าหอหยางชุนเป็นกิจการของจวนเจียงนะ อีกทั้งยังรู้ชัดด้วยว่ามีกำไรเท่าไร

ดูท่าที่นังแพศยาน้อยนี่กลับมานี่จวนจะเตรียมการมาดีแล้ว

"พูดปากเปล่า เจ้ามีหลักฐานหรือไง"

เจียงหวานหว่านยิ้มออกมา "เถ้าแก่หอหยางชุนเป็นน้องชายฝ่ายพ่อของเจ้า ถ้าต้องการหลักฐานก็ง่ายนิดเดียว เจ้าอยากจะลองดูไหมล่ะ"

เฉาหยูเฟิ่งคิดไม่ถึงว่าเจียงหวานหว่านจะสืบมาละเอียดถึงเพียงนี้

"เจ้าต้องการเงินเท่าไร"

เจียงหวานหว่านพูดออกไปอย่างช้าๆ ชัดๆ "ห้าพันเหลียง"

"ห้าพันเหลียง เจ้าฝันไปเถอะ!"

เมื่อเฉาหยูเฟิ่งได้ยินก็ร้อนรนในทันใด เงินมากมายขนาดนี้ จะเอาชีวิตนางหรือยังไง

เจียงหวานหว่านวางจอกชาลง ยืนขึ้น เดินวนไปมาอยู่ในห้อง

"เพร้ง" เสียงแจกันดอกไม้ตกแตก

เฉาหยูเฟิ่งเบิกตาโพลง เจียงหวานหว่านกล้าทำลายข้าวของของนางเลยเหรอ

"อ๊า...ใครก็ได้ รีบมาเร็ว!"

พูดจบก็หยิบเอาธนบัตรหลายใบออกมาจากช่องลับในโต๊ะเครื่องแป้งส่งให้กับเจียงหวานหว่าน

เมื่อเจียงหวานหว่านรับธนบัตรมาก็ส่งคฑาหรูอี้คืนให้กับเฉาหยูเฟิ่งไป

"เจ้าให้ดีๆ แบบนี้แต่แรกก็จบเรื่อง สิ้นเปลืองข้าวของพวกนั้นไปเปล่าๆ เลย น่าเสียดายๆ!" เจียงหวานหว่านเก็บธนบัตรไว้เรียบร้อย

เฉาหยูเฟิ่งกอดคฑาหรูอี้ไว้แน่น ตะโกนอย่างเจ็บใจ

"ไสหัวไป..."

เจียงหวานหว่านที่เห็นว่านางโมโหจนแทบจะสิ้นใจก็รู้สึกพอใจ "จริงสิ เจ้าเป็นคนดูแลเรือนหลัง ตอนนี้ฮูหยินตัวจริงก็กลับมาแล้ว ของอะไรที่ควรมีก็ห้ามขาด ไม่เช่นนั้น ข้าจะมา..ดื่มชากับเจ้าบ่อยๆ!"

เฉาหยูเฟิ่งหอบหายใจแรง หากว่าสายตาสามารถฆ่าคนได้ ป่านนี้เจียงหวานหว่านคงร่างแหลกเหลวไปแล้ว

เจียงหวานหว่านเดินไปที่ประตูเรือนของเฉาหยูเฟิ่ง ดึงสลักกลอนประตูที่นางขัดเอาไว้ออก เอียงตัวยืน

สาวใช้และแม่เฒ่าต่างรีบกรูกันเข้ามา

เซียงเออร์รีบวิ่งเข้าไปที่ห้องนอนของเฉาหยูเฟิ่งทันที

ส่วนคนอื่นไม่กล้าจะก้าวขึ้นมา ได้แต่มองส่งเจียงหวานหว่านเดินจากไป

……