Carrus online : Black sheeP นิยาย บท 25

"วูซ..." เสียงลมอ่อนๆดังขึ้นที่ข้างใบหูของผม ก่อนภาพของบ้านเรือนสไตล์​ยุคกลางแบบเกม MMORPG จะปรากฏเข้าสู่ม่านตาด้วยความเรือนรางและค่อยๆชัดขึ้นเรื่อยๆราวกับเราเพิ่งตื่นนอน

ผมสามารถบอกได้ทันทีว่าคนในเมืองบาครอสมันหายไปกว่าครึ่ง ไม่สิ มันราวๆสัก60%ได้ที่หายไป เพราะไม่ใช่แค่เพลเยอร์ แต่แม้แต่ทหารที่เป็นเอ็นพีซีก็ยังออกไปรบเช่นกัน สิ่งนี้เราสามารถสังเกตได้จากแผนที่ที่ผู้คนแทบไม่ปรากฏอยู่ในนี้เลย

ข้อความของครูซกับคราวน์งั้นหรอ? อืม... พวกนั้นไปรอที่ป่าทมิฬแล้ว แต่ดูจากสถานที่ที่อยู่ในตอนนี้เราคงไปถึงก่อน... งั้นก็ไปหาพวกเขาก่อนก็แล้วกัน เพราะด้วยระยะห่างแค่นี้พวกเขาไม่มีทางไปถึงป่าทมิฬก่อนเราแน่ๆ

มอนสเตอร์ มอนสเตอร์พิเศษหรือพวกกลายพันธุ์ มินิบอส...

ทั้งสามอย่างนี้แทบไม่มีความต่างกันในการปรากฏตัว มีก็แค่ความแข็งแกร่งที่ค่อนข้างมากเป็นพิเศษของพวกมันที่ทำให้ใครต่อใครต้องปวดหัว ทว่ามันไม่ใช่กับระดับบอสขึ้นไป

บอสในคาร์รัสนั้นถูกบันทึกไว้ในสถานะสัตว์ร้ายโบราณ ความแข็งแกร่งของมันนั้นคือระดับภัยคุกคามอย่างแท้จริง ไม่มีการจำกัดเลเวลที่ชัดเจน นั่นจึงทำให้มันกลายเป็นตัวตนที่ยากจะจัดกการ มีก็เพียงบันทึกตำนานว่าต้องใช้คนจำนวนเป็นกองทัพ นั่นคือข้อมูลพื้นฐานที่ทุกคนรู้กัน

การบุกไปหามันด้วยกองทัพเพลเยอร์และกองทัพเอ็นพีซีจึงเป็นสิ่งที่ผมพอคาดการณ์เอาไว้แล้ว แต่ที่สำคัญที่สุดในการต่อสู้นี้คือท็อปแรงค์ที่สามารถสร้างดาเมจต่อบอส ด้วยระบบคำนวณดาเมจเป็นรายปาร์ตี้นี้ทำให้แม้แต่พวกเลเวลน้อยๆก็ยังมีโอกาสได้รางวัลดีๆมาจากบอส

อืม... จะว่าไปแล้วผมก็เพิ่งจะเคยเจอเมย์ในเกมครั้งแรกก็วันนี้นี่ละ นอกจากสายอาชีพที่รู้ว่าเมย์เล่นเป็นนักอัญเชิญ ผมก็ไม่ได้รู้อะไรไปมากกว่านั้นเลย

อ่า... แต่เกมก็คือเกมละนะ ต่อให้เราไม่เคยเจอกัน แต่ถ้าอ่านชื่อก็รู้ว่าใครเป็นใคร

ที่สุดสายตาของผมคือหญิงสาวผมสีขาวบริสุทธิ์กำลังเดินกอดอกวนไปมาด้วยหน้ามุ่ย แววตากลมใสที่แฝงไปด้วยความฉุนเฉียวนั้นประดับอยู่บนใบหน้าอันประณีต จะบอกว่าสวยก็ไม่ได้ จะบอกว่าน่ารักก็ไม่เชิง เมย์สร้างตัวละครได้คล้ายกับตัวเองมาก​ ขอเพียงแค่ยิ้มก็มีเสน่ห์​อย่างล้นเหลือ ต่างกันก็แค่สีของดวงตาแล้วก็สีผม

จริงสิ ส่วนสูงของเมย์ดูสูงกว่าปกตินิดหน่อย ปกติเมย์จะสูงแค่ประมาณคางของผม แต่รูปลักษณ์ในเกมนี้ดูเหมือนเมย์จะสูงประมาณระดับสายตาผมได้ละนะ

เพราะเป็นสายอัญเชิญ อุปกรณ์สวมใส่ส่วนใหญ่จึงดูคล้ายๆนักเวทย์มากกว่าผมซะอีก ชุดเสื้อแขนยาวกางเกงขาสั้นสีขาว ตัดด้วยลายแนวตั้งของเส้นสีดำเล็กๆและมีลูกไม้อยู่ตรงช่องแนวกระดุม สวมทับไว้ด้วยผ้าคลุมสีดำสนิท ผมว่ามันก็ดูลงตัวเหมือนกันนะ

"คุณเมย์เดย์ รอนานรึเปล่าครับ?" ผมถามออกไปด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเมย์กำลังเดินเตะฝุ่นไปมาสามสี่รอบ เมื่อเธอเห็นผมก็จิปากออกมาทันที

"ชิ! นานสิ! ทั้งๆที่เชื่อมต่อเกมก่อนเราอีกนะ ไหงถึงมาช้ากว่าละ"

"ก็เราอยู่ที่สมาคมการค้าน่ะ มันไม่ได้ใกล้กันขนาดที่เราจะออนก่อนสักนาทีสองนาทีจะมารอเมย์ได้ทันหรอกนะ​ บาครอสมันออกจะใหญ่จนจุคนได้เป็นแสนขนาดนี้" ผมตอบกลับพร้อมทั้งพยักไหล่เป็นเชิงว่ามันช่วยไม่ได้ แต่ก็นะ เหมือนเมย์จะไม่ค่อยสนใจนักหรอก เธอแค่ต้องการบ่นตามประสาผู้หญิงละมั้ง

"แล้วจะไปยังไงละ ถึงกับมั่นใจว่าไปได้เร็วกว่าเราเลยนะดินน่ะ!"

"เรื่องนั้นน่ะมั่นใจอยู่แล้ว" ผมตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหยิบเอาไอเท็มแกะสลักที่เป็นรูปม้าขนาดพอๆกับกำมือออกมา มันคือมรดกม้าไม้แห่งครอฟเฟิลที่ผมได้รับมาจากผู้เฒ่าอาล ในครั้งแรกผมก็ไม่มั่นใจหรอกนะว่ามันจะมีประโยชน์รึเปล่า แต่พอได้ลองใช้งานก็เลยพอมั่นใจว่ามันคือหนึ่งในม้าที่ดีที่สุดในตอนนี้แน่นอน

ผมเปิดใช้งานมันด้วยการจ่ายมานาราวๆสิบหน่วย ก่อนม้าไม้จะกลายเป็นสีดำสว่างๆพร้อมๆกับสายลมกรรโชกที่พัดขึ้นคราหนึ่ง

"ฮี่!!!"

"น- นี่มัน..."

"มาสิ หวังว่าจะไม่กลัวความสูงหรอกนะ" ผมพูดออกไปพร้อมทั้งยื่นมือของเมย์ให้ตามไปกับผม

"เชอะ!" เมย์เบนหน้าหนีผมทันที แต่ก็ยังยื่นมือสั่นๆมาละนะ

ณ ป่าทมิฬ

ด้วยการปรากฏตัวของบอส ทำให้มอนสเตอร์จำนวนมากได้รับค่าสถานะพิเศษ พวกมันแข็งแกร่งขึ้นอย่างน้อยก็20% ด้วยความสามารถที่เพิ่มขึ้นมาทำให้การต่อสู้ยังแทบไม่ขยับไปไหน แม้ผู้เล่นจะมีนับหมื่นที่บุกมาที่ป่าทมิฬ แต่ว่ามันก็มีผู้เล่นเพียงไม่กี่พันที่มีเลเวลถึงยี่สิบ และด้วยเลเวลที่ต่ำลงไปกว่านี้ก็แทบจะทำอะไรพวกมอนสเตอร์ไม่ได้เลย

ไม่ต้องพูดถึงพวกที่เลเวลต่ำกว่าสิบห้า พวกเขาเกือบ100%ถูกนับว่าเป็นตัวถ่วงไปโดยสมบูรณ์ ในขณะที่ทางด้านของเอ็นพีซีนั้นได้รับการตั้งค่ามาให้มีความสามารถพอๆกับมอนสเตอร์ และพวกเขาก็เป็นแค่ฉากอีกต่างหาก

ดาเมจที่ทำต่อมอนสเตอร์ก็เลยแทบเท่ากับศูนย์ จะมีส่วนน้อยอย่างพวกมียศเท่านั้นที่จะมีความสามารถสมกับเป็นทหารจริงๆ ไม่ใช่แค่พวกประดับฉากแบบส่วนมาก

"ทำไมสายนักปรุงยาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละ?"

"นั่นดิ แต่ว่ามาก็ดีแล้ว ไปเทรดของกับพวกนั้นหน่อยมั้ย ยาที่มีก็ดูท่าจะไม่พอซะด้วย ลองเช็คในแผนที่ดูสิ มอนสเตอร์ขนาดนี้มันเยอะจนแทบจะเปลี่ยนแผนที่เป็นสีแดงเลยนะ"

"อือก็ดี"

"เฮ้ยๆ มีพวกไก่อ่อนมาที่นี่ด้วยวะ พีเคทิ้งแล้วเอายามาจากพวกมันดีมั้ย เปิดร้าน​อยู่​แถวนี้ก็น่าจะเงินดีซะด้วย"

"เอาไงดีครูซ ดูเหมือนจะมีพวกที่เล็งจะกำจัดพวกเราอยู่ด้วยนะ แค่ผู้ติดตามของชานคนเดียวจะพองั้นหรอ?" เป็นคราวน์ที่กล่าวกระซิบต่อครูซเมื่อเห็นว่าท่าจะเริ่มไม่ดีซะแล้ว ถ้าอีกฝ่ายพีเคขึ้นมา พวกเขาจะต้องกลับไปจนถึงเมืองบาครอส และกว่าจะมาถึงมันก็ต้อใช้เวลาไปร่วมชั่วโมงครึ่งได้

"ไม่ต้องทำอะไรหรอก พวกเราไม่เป็นอะไรหรอก" ครูซตอบกลับอย่างใจเย็นจนคราวน์ได้แต่ผงะไป แต่เมื่อสังเกตดูรอบๆแล้วคราวน์ก็พอเข้าใจขึ้นมาได้ทันที เพลเยอร์ที่อยู่รอบๆนี้ไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะปล่อยให้พวกเขาโดนพีเคไปง่ายๆเลย

"นี่คือร้านค้าแค่ไม่กี่ร้านที่อยู่แถวนี้ ถ้านายพีเคพวกเขาไปพวกเราจะไม่มียา จะทำอะไรก็หัดคิดซะบ้างไอ้โง่"

"เอ็งว่าใครโง่วะ!!!"

"จะเอารึไงหะ!?" หนึ่งในลูกค้าของครูซกระแทกเสียงกลับพร้อมทั้งตั้งท่าเตรียมสู้ เช่นเดียวกับคนอื่นๆที่พร้อมพีเคเช่นกัน ทำให้ชายร่างใหญ่ที่คิดจะมาโจมตีกลุ่มของพวกเขาได้แต่ถอยหลังออกไป การปะทะกับคนราวๆสี่ปาร์ตี้โดยที่มันมีกันแค่ปาร์ตี้เดียวคงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ

"ชิ!"

"ขอบคุณด้วยนะครับ ถ้างั้นขอตอบแทนเป็นส่วนลดสำหรับทุกคนเป็นไงครับ?" ครูซรีบยื่นข้อเสนอไปจนคนรอบๆฉีกยิ้มออกมาทันที ยาที่กลุ่มของครูซขายอยู่นั้นคือยาระดับต่ำก็จริง แต่ราคาของมันต่ำกว่าทั่วไปอยู่เช่นกัน ถ้าได้ส่วนลดมาอีกก็ถูกลงไปอีก แถมพวกเขายังมีบัฟขายด้วยอีกต่างหาก

เงินนั้นคือสิ่งที่พวกเขาต้องการก็จริง​ แต่ที่ต้องการมากกว่าในตอนนี้คือชื่อเสียง

แต่ท่ามกลางการจ่ายเงินเพื่อปรนเปรอบัฟนั้น ผู้คนส่วนหนึ่งก็ต้องผงะไปเมื่อพวกเขามองขึ้นไปบนฟ้าที่ประดับประดาไปด้วยแสงดาว​ พวกมันกำลังถูกตัดไปกับเงาของมอนสเตอร์ประเภทที่บินได้! ไม่สิ ม้า! มันคือม้าที่กำลังวิ่งเหยียบอยู่บนอากาศ!

"ม้าบินงั้นหรอ! บ้าน่า... มันมีสัตว์พาหนะแบบนั้นในคาร์รัสด้วยงั้นหรอ!"

"ชาน... นั่นชานไงละ" ลิต้าร์พูดออกมาด้วยเสียงเรียบ ก่อนม้าสีดำนั้นจะค่อยๆวิ่งวนและลงมายังด้านล่างจนทำให้ผู้คนรอบๆได้แต่อ้าปากค้าง

พวกเขาอยู่รอบนอกของป่าทมิฬ นั่นย่อมหมายความว่าระดับเลเวลของพวกเขามันอยู่แค่ระดับไม่เกินสิบห้า การปรากฏตัวของม้าบินก็ง่ายที่จะทำให้พวกเขามองเมย์และชานเป็นพวกระดับท็อปเพลเยอร์ไปทันที

"ผู้หญิง​คนนั้นใครหรอ​ หน้าตาดีจัง..."

"นั่นเมย์เดย์เลเวล22! ผู้หญิงคนนั้นอยู่ท็อปเลเวลอันดับ9!"

"หะ! อันดับ9งั้นหรอ แล้วผู้ชายคนนั้นละ!? เขาเป็นระดับท็อปด้วยรึเปล่า!?"

"ไม่ใช่ คนๆนั้นไม่ใช่พวกแรงค์ท็อปร้อย แต่มากับท็อปเขตขนาดนี้ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว"