Carrus online : Black sheeP นิยาย บท 26

"จากตรงนี้ไปเราใช้เจ้านี่ไม่ได้แล้วละ คงต้องลงไปปะทะเท่านั้น" ผมบอกเมย์ออกไปด้วยเสียงเรียบพรางพิจารณาสถานการณ์ตรงหน้า

ภาพของเปลวไฟที่สาดสะท้อนในยามราตรีไปทั่วทั้งป่าทมิฬในตอนนี้มันดูแทบไม่ต่างกับฉากสงคราม เสียงของดาบที่กระทบกันล้วนดังออกมาทั่วทุกมุมสายตาที่ผมจ้องมองไป ฝูงมอนสเตอร์กระจายอยู่ตลอดทั้งแนวป่า ภาพแบบนี้คงหาที่ไหนไม่ได้แล้วนอกจากการมองจากมุมสูง ก่อนผมจะเลือกลงไปยังจุดที่ปลอดภัยที่สุดเพื่อให้ง่ายต่อการรับมือ

แต่ก็นะ แค่โฉบลงที่ต่ำพวกมันก็เห็นผมอยู่ในระยะแล้วละ...

รอบๆนี้คือถิ่นของเรดก็อบลิน พวกมันมีเลเวลแค่สิบแปด แต่ด้วยค่าสถานะทางด้านพลังชีวิตที่ค่อนข้างมาก ทำให้พวกมันสามารถหยุดปาร์ตี้แทบทั้งหมดเอาไว้ได้ที่พื้นที่บริเวณนี้ จะเรียกว่าเกือบทั้งหมดยังไม่สามารถผ่านมันไปได้ก็ว่าได้ละนะ

"ด้วยจำนวนขนาดนั้นจะไม่แย่เอาหรอ? เรามีแค่สองคนแถมไม่มีนักบวชด้วย... ชานเองก็เป็นนักเวทย์ ไม่น่าจะมีสกิลฟื้นฟูใช่มั้ยละ?" เมย์ถามผมออกมาด้วยความกังวลจนคิ้วขมวด ขณะเดียวกับเธอก็อัญเชิญโกเล็มและตุ๊กตาวูดูออกมา ด้วยความสามารถของตุ๊กตาวูดูที่เรียกให้มอนสเตอร์มาโจมตีพวกมันได้ มันจึงถือเป็นแทงค์รูปแบบหนึ่งละนะ

แต่ด้วยมานาที่ต้องจ่ายออกคงไม่ใช่สิ่งที่สมควรใช้บ่อยๆเท่าไร..

"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง รับนี่ไปก่อน บัฟฟื้นฟูพลังชีวิตกับมานา ส่วนอันนี้ก็เพิ่มค่าประสบการณ์ที่ได้รับ และเจ้านี่ก็เป็นบัฟเพิ่มค่าสถานะ"

"นี่มัน... ยาระดับกลางงั้นหรอ? ของพวกนี้ขวดหนึ่งก็เกือบพันแล้วนะ? ไหนจะยาเพิ่มค่าประสบการณ์อีก เจ้านี่แพงใช่ย่อยนะดิน"

"ไม่ต้องกังวลเรื่องราคาหรอก ถ้าเมย์อยากตอบแทนเราจริงๆก็ช่วยเราถล่มพวกนี้ไปเลยดีกว่า"

[คุณได้รับบัฟ ธรรมชาติปกปักษ์]

-ฟื้นฟูพลังชีวิตและมานาวินาทีละ15หน่วยนาน15นาที

[คุณได้รับบัฟ ผู้ฝึกฝน]

-เพิ่มความเสียหายและลดความเสียหายที่ได้รับ10%นาน15นาที

[คุณได้รับบัฟ ผู้เก็บเกี่ยวประสบการณ์]

-รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น20%นาน15นาที

ชื่อ เรดก็อบลิน เลเวล18

พลังชีวิต 1,100/1,100 มานา 0/0

ความเร็ว120

-ต้านทานความผิดปกติ50%

"อึก... พวกนี้มันเป็นแบบที่เราแพ้ทางเลยนะ แถมความเร็วระดับนั้นมันมากเกินกว่าจะไล่โจมตีได้ทันด้วย ต่อให้ใช้วูดูรั้งมันเอาไว้ยังยากเลย"

"แค่เรียกพวกมันไว้เป็นจุดๆก็พอ!" ผมตอบกลับพร้อมทั้งใช้ไฟร์บอลซัดเข้าโจมตีพวกมันที่เข้ามาใกล้ทันที และด้วยความเร็วของสกิลที่ราวกับสกิลของนักธนู เมย์ก็ได้แต่อ้าปากค้างต่อไฟร์บอลเหล่านี้

สกิลจอมเวทย์เป็นพวกเคลื่อนที่ช้า การหลบหลีกจึงเป็นไปได้ง่าย ที่ใส่อุปกรณ์ประเภทเสริมความเร็วมาแบบนี้คงเพื่อเร่งความเร็วสกิลงั้นหรอ? แบบนั้นใช้สกิลเร่งความเร็วก็ได้นิ?

"มาร์คออฟเคออส!" เมย์ร่ายสกิลดึงความสนใจไว้ที่ตัวของตุ๊กตาวูดูทันที ด้วยมาคร์ออฟเคออส เป้าหมายในระยะของตำแหน่งมาร์คนั้นจะไม่สามารถโจมตีสิ่งอื่นได้จนกว่าจะทำลายตราของสกิลทิ้ง

ในขณะเดียวกันวูดูแห่งความริษยาของเมย์นั้นยังมีดีบัฟลดความเร็วโจมตีของผู้โจมตีมันอยู่ด้วย อีกทั้งยังสามารถสะท้อนดาเมจที่ได้รับกลับไปยังผู้โจมตีอยู่ระดับหนึ่ง ด้วยความสามารถนี้มันก็ง่ายที่จะรั้งเหล่าเรดก็อบลินเอาไว้ ทว่าพวกมันเองก็มีความสามารถในการลดดีบัฟลงไปครึ่งหนึ่งเช่นกัน

"ไฟร์บอล! ไฟร์บอล! ไฟร์บอล!" ผมรีบใช้สกิลไล่โจมตีเหล่าเรดก็อบลินไปทีละจุดๆทันที และด้วยความคล่องตัวที่มี เพียงไม่นานผมก็หลุดออกมานอกระยะสกิลของวูดูและเข้าสู่กลางกลุ่มของเรดก็อบลิน

"ฝันร้ายยามวิกาล!" เมย์ร่ายสกิลดีบัฟลงตรงพื้นที่ที่ผมอยู่อย่างรวดเร็ว ก่อนเธอจะรีบเสริมบัฟเพิ่มพลังป้องกันให้กับผม ก็นะมันคงไม่แปลกถ้าเมย์จะตัดสินใจแบบนั้น จอมเวทย์กำลังอยู่กลางวงล้อม ไม่ว่าจะมองยังไงมันก็คือเสียเปรียบชัดๆ แต่ว่าผมอาจจะทำให้เมย์รู้สึกแย่ๆหน่อยๆรึเปล่านะที่การเพิ่มพลังป้องกันของเธอมันกลายเป็นของไร้ประโยชน์ไปแล้ว

ด้วยฝันร้ายยามวิกาล ศัตรูในพื้นที่จะถูกลดความเร็วลง ขณะเดียวกันพื้นที่ในระยะของสกิลก็จะปรากฏเป็นกลุ่มมือมากมายเข้าโจมตีเป้าหมาย แม้ดาเมจจะไม่มาก แต่การเกี่ยวรั้งของมันก็แทบจะทำให้การหลบเป็นไปไม่ได้

ไฟร์บอลถูกใช้กวาดกำจัดเรดก็อบลินทั้งหมดในไม่กี่วินาทีจนเมย์ได้แต่ยืนมองผมด้วยแววตาใสๆที่กระพริบไม่หยุด

"ดิน! ทั้งความเร็วและการร่ายสกิลระดับนั้นมันไม่ใช่ความสามารถของจอมเวทย์แล้วนะ!" เมย์กล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจังจนผมได้แต่หัวเราะแห้งๆ

ผมยังมียั่วยุ ราชาหมายตา ไหนจะคลั่งอีก​ สกิลพวกนี้มันไม่ใช่ของจอมเวทย์เลยสักสกิลด้วยซ้ำ

"ยังไงก็เถอะ สายนักอัญเชิญมีสกิลประเภทตรวจจับมอนสเตอร์บ้างมั้ย? ตรงนี้แผนที่มันใช้ไม่ได้แล้ว เราว่ามันจะอันตรายไปนะถ้าไปกันแบบนี้"

"อืม... ก่อเกิดจากกระดูก​ ดำรงค์อยู่ด้วยการกินบาป​ หมาล่าเนื้อ คริกซิส" เมย์ร่ายคาถาอัญเชิญเพื่อเรียกสุนัขกระดูกออกมาสี่ตัวทันที ด้วยความสามารถด้านมานาและการฟื้นฟูมานาที่ค่อนข้างมากของเมย์ในตอนนี้ การจะใช้สกิลพวกนี้อย่างสุรุ่ยสุร่ายก็ยังถือว่าไม่เป็นปัญหาเลยสักนิด

"พวกมันแต่ละตัวสามารถตรวจจับศัตรูได้ในระยะยี่สิบเมตร แต่ว่าการใช้พวกมันสี่ตัวพร้อมกันแบบนี้จะทำให้เราสามารถอัญเชิญมอนสเตอร์แบบอื่นได้อีกแค่หกตัวนะ"

"งั้นระหว่างนี้เรามาแลกเปลี่ยนข้อมูลเรื่องสกิลกันด้วยดีมั้ย?"

"อืม" เมย์ตอบกลับก่อนเธอจะเริ่มอธิบายสกิลที่มีอยู่ให้ผมฟัง ก็นะ จะจำทีเดียวทั้งหมดคงไม่ได้ เพราะผู้เล่นมันมีสกิลมากกว่าพวกเอ็นพีซี ที่จำได้ก็คือความสามารถหลักๆของสกิล อย่างมาร์คออฟเคออสถือเป็นสกิลที่คอมโบกับตุ๊กตาวูดูแห่งความริษยาได้อย่างดี

ส่วนโกเล็มก็เป็นพวกรับดาเมจได้ค่อนข้างสูง แม้จะโจมตีช้าและไม่หนักหน่วง แต่พวกมันก็มีสกิลประเภทหยุดศัตรูและผลักศัตรูเหมือนกัน นอกจากนั้นที่น่าสนใจก็คือสโตนเบิร์ด เป็นสัตว์อัญเชิญที่มอบบัฟให้กับสมาชิกในปาร์ตี้มีความทนทานต่อดาเมจธาตุมากขึ้น

"ข้างหน้าทางขวามีเรดก็อบลินหลบอยู่หลังต้นไม้สองตัว ด้านซ้ายมีอีกสามตัว" เมย์กล่าวออกมาด้วยเสียงแผ่วและค่อยๆลดฝีก้าวให้ช้าลง

"เดธสตั้น!" สกิลแยกของหมาล่าเนื้อคริกซิส มันสามารถทำให้คริกซิสระเบิดตัวเองเพื่อสร้างคลื่นสายฟ้าและหยุดศัตรูในระยะเอาไว้ได้1.5วินาที ถึงแม้เรดก็อบลินพวกนั้นจะทำให้ผลของสกิลคงอยู่ได้แค่0.75วินาที แต่มันก็มากพอจะกำจัดก็อบลินออกไปได้หนึ่งกลุ่ม

และเมื่อสกิลเริ่มหมดฤทธิ์ ที่ต้องทำก็แค่ใช้คริกซิสระเบิดตัวเองอีกตัวเพื่อกำจัดเรดก็อบลินพวกนั้นให้หมดในการโจมตีครั้งถัดมา

นักอัญเชิญ สายอาชีพประเภทควบคุมการต่อสู้ ทั้งรับดาเมจและสร้างโอกาส ถึงแม้ดาเมจจะไม่มาก แต่หากจับคู่กับนักเวทย์ที่มีดาเมจค่อนข้างตายตัว มันก็จะไม่ใช่เรื่องยากอะไรในการจัดการศัตรู

ผมใช้เวลาในการบุกทะลวงฝ่าไปราวๆสิบนาทีก็หลุดเข้ามาจนถึงเขตชั้นกลางของป่าทมิฬ พื้นที่ของไม้วิญญาณ มอนสเตอร์ประเภทผีสิง พวกมันเป็นต้นไม้ที่เดินได้ ขนาดก็สูงราวๆสามถึงห้าเมตร ทำให้พวกมันค่อนข้างโดดเด่นเวลาเดินไปไหนมาไหน อีกทั้งมันยังมีพลังชีวิตที่ค่อนข้างสูงอีกด้วย แต่จุดด้อยของมันคือการแพ้ธาตุไฟ