จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 475
เฉินจิ่งจื้อยังไม่เคยเห็นด้านนี้ของเฉินเฟยหมิงมาก่อน
จนกระทั่งเดี๋ยวนี้
ในสายตาของเฉินจิ่งจื้อ แม้ว่าเฉินเฟยหมิงจะค่อนข้างหยิ่งผยอง แต่โดยพื้นฐานแล้วไม่เคยทำเรื่องอะไรที่ออกนอกลู่นอกทาง!
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า…….
ลูกเนรคุณคนนี้ หลายปีนี้ ก็ไม่รู้ว่าทำสิ่งชั่วร้ายมากมายแค่ไหนโดยที่ปิดบังตัวเอง!
ตอนนี้ ยังคลุ้งคลั่งจนสาปแช่งเจ้ายมบาลชิงตี้ขึ้นมา!
“แก…….แก…….ไอ้ลูกเนรคุณ แกคิดจะทำอะไร? แกบ้าไปแล้วหรือไง!”
“ฉัน…….ฉันจะตีไอ้ลูกเนรคุณอย่างแกให้ตาย!”
จากนั้น เฉินจิ่งจื้อก็จะยกมือขึ้นปล่อยลงมา
แต่ยังไงซะ
เฉินจิ่งจื้อ แก่เกินไปแล้ว
มือขวาที่เหี่ยวแห้งสั่นเทา ยังไม่ได้ยกขึ้นในกลางอากาศ
ก็ถูกเฉินเฟยหมิงจับไว้แน่นๆ
“คุณแก่แล้ว!”
เฉินเฟยหมิงจ้องมองไปที่เฉินจิ่งจื้ออย่างไม่วางตา และพูดสามคำนี้ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
น้ำเสียง ราวกับมาจากในนรกขุมที่เก้า
ทำให้ผู้คนหวาดกลัว
“คุณควรจะกลับไปที่บ้าน พักผ่อนดูแลสุขภาพให้ดีๆ!”
“ไม่อย่างนั้น คุณยังคิดจะทำอะไร?”
“ด้วยร่างกายแก่หง่อมพิการของคุณ คุณยังต้องการฆ่าศัตรูในสนามรบเหรอ?”
“ฝันกลางวันของคุณไปเถอะ!”
เมื่อคำพูดจบลง เฉินเฟยหมิง ก็สะบัดมือของเฉินจิ่งจื้อออกไปอย่างแรง
เฉินจิ่งจื้อเดินโซเซ
ล้มลงกับพื้น
เมื่อคนรอบข้างเห็นฉากนี้ ก็ถอนหายใจทั้งหมด
เฉินเฟยหมิงนี้…….
บ้าไปแล้วจริงเหรอ?
กล้าดียังไงมาปฏิบัติต่อทวดของเขาแบบนี้!
เนรคุณชัดๆ!
เฉินจิ่งจื้อที่ล้มอยู่บนพื้น สายตามองไปทางเฉินเฟยหมิง โกรธเคืองเป็นอย่างมาก
หายใจไม่ทัน
แหวะ!
กระอักเลือดออกมาเต็มปาก!
ชี้ไปที่เฉินเฟยหมิง
อยากด่า!
แต่กลับด่าอะไรไม่ออกมา!
ใช่อยู่!
เขาแก่แล้ว!
แม้ว่าชีวิตที่เหลืออยู่จะเย่อหยิ่งยังไง เขาก็ไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป
แต่ในขณะนี้
ร่างของคนคนหนึ่ง ปรากฏขึ้นมาในทันที
มาถึงตรงหน้าของเฉินเฟยหมิง ไม่เอื้อนวาจาใดๆ ก็ต่อยออกไป!
ผลัวะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ