จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 144

บทที่ 144 ส่งมอบตนเองไปถึงหน้าประตูบ้าน

เมื่อเห็นสิ่งที่ทุกคนเสนอออกมา โดนเฉินจิ้นปฏิเสธทุกอย่าง

มีของหายากมากมายในนั้น บางอย่างแม้แต่ซู๋เย็นก็รู้สึกอยากได้เล็กน้อย

แต่ถึงกระนั้น เฉินจิ้นก็ยังคงไม่พอใจ

แม้แต่เม็ดยาในมือของเขา ก็ไม่มีใครสามารถแลกได้สำเร็จ

ค่อยๆ การแสดงออกทางสีหน้าของความตื่นเต้นในฝูงชนก็เงียบลง

ในขณะนี้ ทุกคนดูเหมือนจะเข้าใจโดยปริยาย

เฉินจิ้นที่เพิ่งถูกทุกคนยกย่อง ทันใดนั้นก็กลายเป็นคนที่ไม่ได้รับความนิยมและไม่มีใครสนใจเรื่องนี้

จากนั้น การแลกเปลี่ยนจะดำเนินต่อไป

“ พี่เฉิน คุณต้องการทำอะไรกันแน่?” เมื่อความสนใจของทุกคนเริ่มเปลี่ยนไปที่สิ่งอื่น ตู้เทียนโย่วถามด้วยเสียงต่ำ“ คนที่อยู่ในนี้ ไม่มีใครใจดีอย่างแท้จริง ... ถ้าพี่เฉินมีความคิดอย่างอื่น ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่ถ้าไม่มีแผนอื่น ก็ผมขอแนะนำพี่เฉินคุณใช้โอกาสนี้ตอนที่สัมมนายังไม่จบรีบไปจากที่นี่เถอะ ... ผมจะไปกับคุณ .. …”

ตู้เทียนโย่วกล่าวราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจบางอย่าง

เฉินจิ้นยิ้มให้ตู้เทียนโย่ว"พี่ตู้ไม่ต้องกังวล ผมมีแผนของตัวเอง"

ตู้เทียนโย่วไม่พูดอะไรอีก เมื่อเขาได้ยินเช่นนี้

ความมั่นใจในตนเองของเฉินจิ้น ไม่ได้แสร้งทำออกมา ตู้เทียนโย่วสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน

แต่ยิ่งเป็นเช่นนี้ ตู้เทียนโย่วก็รู้สึกกังวลมากขึ้น เพราะนั่นหมายความว่า สิ่งที่ เฉินจิ้นต้องการทำ อาจใกล้เคียงกับการคาดเดาในใจของเขา

อย่างไรก็ตาม แม้ว่ามันจะเป็นแดนเสินอันดับแข็งแกร่งจริง ก็ไม่กล้าทำเช่นนั้นทำให้คนอื่นขุ่นเคือง นั่นไม่ใช่ผิดต่อแค่หนึ่งคนหรืออำนาจบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเฉินจิ้นได้ตัดสินใจแล้ว ตู้เทียนโย่วไม่สามารถพูดอะไรได้

สำหรับบางคำ พูดให้พอประมาณ ไม่ควรพูดให้มาก

การสัมมนา จัดขึ้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงหลังจากนั้น

ทุกคนผลัดกันเสนอสิ่งของและความต้องการของตนเองออกมา ทางเลือกสองทาง

หลายคนที่มีความต้องการยาเม็ด ไม่ได้รับมันจากเฉินจิ้น แต่พวกเขาก็แลกมาได้จากคนในเย่าเก๋อไม่มากก็น้อย

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่า ปริมาณนี้ไม่เป็นไปตามความคาดหวังของเย่าเก๋อ

เมื่อหลินปิ่งซานเห็นสถานการณ์นี้ เขาก็ส่งสัญญาณถึงซู๋เย็น"ศิษย์น้อง ในการสัมมนาครั้งที่ผ่านมา ยาเม็ดของเย่าเก๋อของเรา เป็นเป้าหมายการแย่งกันของทุกคน ในเกือบทุกครั้ง ล้วนขาดตลาด แต่มีเพียงวันนี้ที่เหลืออีกเยอะ”

ซู๋เย็นมองไปที่หลินปิ่งซาน"ดูเหมือนว่าทุกคนจะวางเป้าหมายไว้ที่เฉินจิ้น"

หลินปิ่งซานแสยะยิ้ม"น่าเสียดาย เฉินจิ้นถูกกำหนดให้เป็นของเย่าเก๋อของเราแล้ว ไม่เพียงแต่เตากลั่นยาจะเป็นของเราเท่านั้น แต่ยังรวมถึงยาชั้นยอดทั้งหมดในร่างกายของเขา รวมถึงใบสั่งยาด้วยจะเป็นเย่าเก๋อของเรา ”

ซู๋เย็นพยักหน้า ออร่าในร่างกายของเธอก็ดูเหมือนจะหลุดพ้นจากโลกมนุษย์

อย่างไรก็ตาม ซู๋เย็นรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

แต่เมื่อคิดได้ว่า เย่าเก๋อจะมีผู้อาวุโสแดนเสินมา ถึงตอนนั้นก็ไม่มีผิดพลาดแน่นอน

ตระกูลที่ซ่อนอยู่ การสัมมนาส่วนตัวเหล่านี้จัดขึ้นเป็นครั้งคราว นอกเหนือจากการแลกเปลี่ยนยามหัศจรรย์และสมบัติล้ำค่าแล้ว ยังมีการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการฝึกฝนวิทยายุทธอีกด้วย

แม้ว่าทุกคนจะไม่ยอมเปิดเผยมาหมด แต่การสัมมนาทุกครั้ง ก็จะมีผลบางอย่างเสมอ

ทุกคนมีความสุขกับมัน

จากการสัมมนาของที่ผ่านมา การแลกเปลี่ยนประสบการณ์ด้านวิทยายุทธแบบนี้ มักจะกินเวลาไปมาก

แต่คราวนี้ การแลกเปลี่ยนประสบการณ์วิทยายุทธของทุกคน ได้จบลงหลังจากคุยกันไม่นาน

ไม่มีเหตุผลอื่นใด

เนื่องจากเฉินจิ้น รู้สึกว่าการแลกเปลี่ยนประสบการณ์วิทยายุทธแบบนี้ เป็นระดับที่ต่ำเกินไปที่จะให้ความสนใจได้เลย

เตรียมออกเดินทาง

การกระทำของเฉินจิ้น ส่งผลกระทบต่อทุกคนที่อยู่ในนั้นทันที

ทันทีที่เฉินจิ้นจากไป ความคิดของทุกคนก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกต่อไป

แยกย้ายกันไปทีละคน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งลู่หยุนไห่ โดยไม่ปิดบังมันเดินตามหลังเฉินจิ้นไป

"ทำไม ผมยังไม่มาเก็บบัญชี คุณก็ส่งมาถึงหน้าประตูบ้านเลยเหรอ?"

เฉินจิ้นหัวเราะเยาะโดยตรง หลังจากที่ได้เห็นลู่หยุนไห่ตามเขาออกมา โดยที่ร่างกายเผยออร่าอาฆาค

"จะรับไม่รับ ก็เรื่องของพวกคุณ แต่คุณบังคับให้น้องชายผมลงนามในสัญญาวิญญาณทางที่ดีคุณกลับไปที่บ้านของตระกูลลู่ด้วยความสมัครใจและถอนคำสาปนั้น ไม่เช่นนั้นผมจะบังคับคุณกลับไปบ้านของตระกูลลู่ ...... "ลู่หยุนไห่กล่าว

ลู่เฟยหยาง เขาไม่ชอบเลย

เขาชอบเรียนรู้วิทยายุทธเท่านั้น

แต่ยังไงลู่เฟยหยางก็เป็นน้องชายแท้ๆของเขา

"ไม่ต้องห่วง ผมจะไปที่ตระกูลลู่ด้วยตนเอง" เฉินจิ้นยิ้ม "เพราะว่า ตระกูลลู่ของคุณก็เป็นหนี้ผมมากมาย"

"อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าการลงนามสัญญาวิญญาณครั้งล่าสุดจะยังน้อยเกินไป ลู่เฟยหยางไม่น่าจะมีน้ำหนักมากขนาดนั้น ผมไม่รู้ถ้าเพิ่มคุณเข้ามาลงชื่อในสัญญาวิญญาณตระกูลลู่จะออกสมบัติล้ำค่าออกมามากกว่านี้หรือไม่! "

จากการสัมมนาในวันนี้ เฉินจิ้นพบว่า ความรู้เดิมของเขาเกี่ยวกับมรดกของตระกูลที่ซ่อนอยู่อาจต่ำไปเล็กน้อย

ไม่สามารถเอาความมั่งคั่งของคนร่ำรวยและขุนนางในทางโลกมาวัดกับครอบครัวที่ซ่อนอยู่เหล่านี้ซึ่งสืบทอดกันมาหลายร้อยหรือหลายพันปี

"คุณมันบ้าคลั่งจริงๆ!"

ลู่หยุนไห่มองไปที่เฉินจิ้น ราวกับว่าเขาเห็นเหยื่อและพูดอย่างตื่นเต้น