จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 660

ความเจ็บปวด ความรู้สึกเจ็บปวดที่รุนแรงได้เกลื่อนกลาดไปทั่วทั้งตัวกงซุนจุน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกเจ็บปวดระหว่างเป้ากางเกง นอกจากนี้ยังทำให้กงซุนจุนมีความรู้สึกอยากตาย

ทันใดนั้นเสื้อแขนยาวด้านหน้าของกงซุนจุนก็ได้ย้อมไปด้วยเลือดสดสีแดง จนกลายเป็นสีแดงเลือด

“เจ็บ เจ็บมาก!”

กงซุนจุนได้ร้องด้วยความเจ็บปวดด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว และร่างกายก็ค่อยๆคุกเข่าล้มลงอยู่บนพื้น

เชฟได้มองด้วยความตกตะลึงตาค้าง คิดไม่ถึงว่าจานใบหนึ่งก็สามารถมีแรงสังหารได้แข็งแกร่งขนาดนี้ นั่นเป็นเพียงจานธรรมดาๆใบหนึ่งนะ!

“นาย นายน้อย คุณรู้สึกยังไงบ้าง? พวกเราส่งคุณไปโรงพยาบาลก่อนดีมั้ย”

เชฟพูดด้วยความกระวนกระวาย

สายตาของกงซุนจุนเต็มไปด้วยความโกรธแค้นมองไปทางหลี่โม่: “มึง มึงเป็นใครกันแน่! ทำไม ทำไมร้ายกาจแบบนี้”

“ฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น เพียงแต่ต้องการจะสอนนายว่าเป็นคนก็ต้องถ่อมตัว ถ้าเสแสร้งจะต้องถูกจานหั่น” หลี่โม่พูดพร้อมยิ้ม

ในใจของกงซุนจุนเจ็บปวดอย่างไม่มีอะไรมาเปรียบได้ วางแผนมานานขนาดนี้ ก็รอวันนี้ที่จะออกหน้าออกตาล่ะ แต่ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นจุดจบที่น่าขายหน้า

ดูเหมือนว่าจะตั้งแต่ที่ได้เจอกับหลี่โม่ ชีวิตของกงซุนจุนก็ไม่ได้ราบรื่นอีกเลย

“มึง รอก่อนเถอะ!”

เขาพูดด้วยความโหดร้าย ตอนที่กงซุนจุนกำลังให้เชฟพาตัวเองไปนั้น ก็ได้มีเสียงรถชนดังส่งมา

หลี่โม่และคนอื่นๆได้มองไปทางนอกประตูด้วยกัน เห็นเพียงรถแลนด์โรเวอร์คันหนึ่งได้ชนไปยังรถที่กงซุนจุนนั่งมาก่อนหน้านี้ ชนจนรถของกงซุนจุนเปลี่ยนรูปไปโดยสิ้นเชิงแล้ว

“ไอสารเลว! ใครกล้าชนรถกู?”

กงซุนจุนตวาดด้วยความโกรธ

ท่ามกลางเสียงตวาดของกงซุนจุน ท่านแปดก็ได้พาคนลงรถ และได้ก้าวเดินเข้ามาในลานบ้าน

“ท่านแปด? ท่านแปดคุณมาได้ยังไง คุณมาได้พอดี รีบช่วยผมจัดการกับหลี่โม่!”

กงซุนจุนพูดตะโกนเสียงดัง ประหนึ่งกับได้พบผู้ช่วยชีวิตให้รอดพ้นจากอันตรายยังไงยังงั้น

ท่านแปดยิ้มเจื่อนๆและเดินมาตรงหน้าของกงซุนจุน ทันทีหลังจากนั้นก็ได้อ้าปากถุยเสลด พ่นใส่หน้าของกงซุนจุน

“ถุย! ไอสารเลวอย่างนาย คิดไม่ถึงว่าจะกล้าก่อเรื่องในงานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ของคุณหลี่ ก็กล้ามากไปเกินไปแล้วจริงๆ!”

“ท่านแปด นี่คุณหมายความว่าอะไร? พวกเราก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าตกลงกันแล้ว......เหรอ!”

ไม่รอกงซุนจุนพูดจบ ท่านแปดก็ได้ยกเท้าเหยียบไปบนหน้าของกงซุนจุนอย่างโหดเหี้ยม เหยียบจนกงซุนจุนร้องด้วยความเจ็บปวด

“ก็ไว้หน้าให้นายแล้วจริงๆ ถึงเวลานี้ยังไม่ยอมรับผิดอีก! เด็กๆ จัดการกงซุนจุนคนพวกนี้อย่างโหดเหี้ยมให้ฉัน!”

คล้อยตามเสียงตะโกนลั่นของท่านแปด พวกลูกน้องที่ได้ติดตามท่านแปดมา ก็ได้ทยอยดึงไม้กระบองที่พกติดตัวออกมา และได้ทุบตีพวกกงซุนจุนอย่างรุนแรง

ท่านแปดได้เหลือบมองกงซุนจุนหลังจากที่ถูกทุบตี และเขาได้วิ่งช้าๆไปถึงข้างตัวหลี่โม่

ท่านแปดได้โค้งตัว ยิ้มประจบสอพลอ และพูดราวกับเป็นลูกน้อง: “คุณหลี่ ผมเจ้าแปดมาช้าไป ทำให้คุณต้องตกใจ มันเป็นความผิดของผมจริงๆ”

หลี่โม่เอียงตามองท่านแปดไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ได้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “เกรงว่ามันจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้นล่ะสิ คุณคิดว่าผมโง่ใช่ไหม?”

“ไม่ ไม่ใช่ ผมจะกล้าคิดว่าคุณโง่ได้ยังไงล่ะ คุณหลี่คุณโปรดยกโทษให้ผมด้วย เป็นเพราะว่าผมต้องการชัดเจนว่าเขาจะทำอะไร จึงได้จงใจแสร้งคล้อยตามเขา”