ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 181

“ทหาร นำตัวซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ไปขังเดี๋ยวนี้!”

มู่หรงอวี้ตะโกนเสียงดังฉีกหน้าโดยไม่สนใจใคร

“ช้าก่อน!”

โจวเหล่ากลับเร่งฝีเท้าเปิดม่านเดินเข้ามา “แม่นางกู้เป็นผู้มีพระคุณของข้า หวายหนานอ๋องท่านจะทำอะไร?”

“ผู้มีพระคุณ?”

มู่หรงอวี้ทวีความโกรธ จ้องมองกู้หว่านเยว่อย่างไม่ลดละ

นางช่วยชีวิตของฮูหยินผู้เฒ่าโจวได้จริง ๆ หรือ?

เดิมทีเรื่องนี้จะต้องเป็นคุณงามความดีของเขา แต่กลับถูกกู้หว่านเยว่แย่งไปต่อหน้าต่อตา!

“ข้าไม่สนว่าพวกเขาจะเป็นผู้มีพระคุณหรือไม่ แต่เมื่อครู่พวกเขาอวดดีกับข้า ทั้งยังตบหน้าข้า ข้าต้องลงโทษพวกเขา!”

มู่หรงอวี้กล่าวพลางเผยรอยนิ้วมือที่ประทับอยู่บนแก้มด้านขวา

เวลาก็ล่วงเลยมานานแล้ว รอยฝ่ามือนั้นไม่เพียงแต่จะไม่จางหาย แต่ดูเหมือนมันกลับตีตราอยู่บนหน้าของเขา และบวมเป่งคล้ายกับหมั่นโถว

ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอาย

มู่หรงอวี้ได้รับความอับอายเช่นนี้ก็ย่อมจะไม่สบอารมณ์

โจวเหล่านึกถึงตอนที่มู่หรงอวี้พรวดถลันเข้าไปเมื่อครู่ เขารู้สึกว่าที่กู้หว่านเยว่ลงมือนั้นเบาเกินไป หากการรักษาถูกขัดจังหวะ ฮูหยินไม่ฟื้น ผลลัพธ์ที่ตามมาเขาแทบไม่อยากจะคิดเลย!

“หวายหนานอ๋อง เรื่องเมื่อครู่....”

“เฮ้อ”

กู้หว่านเยว่ทอดถอนหายใจ

“จริง ๆ แล้วข้าเองก็ไม่อยากทำร้ายหวายหนานอ๋องหรอก ที่ทำไปจริง ๆ แล้ว...ก็เพื่อไม่ให้ฮูหยินผู้เฒ่าโจวเสียเปรียบ”

“หมายความว่าอย่างไร?”

โจวเหล่าสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล

“เรื่องนี้ข้าไม่รู้ว่าควรเอ่ยดีหรือไม่...”

กู้หว่านเยว่มองมู่หรงอวี้แวบหนึ่ง เวลานี้เขาทำตัวมีพิรุธอย่างชัดเจน

เมื่อเห็นสายตานั้นมู่หรงอวี้ก็ยิ่งลนลาน “เจ้าอย่ามองข้าเช่นนี้ หยุดใส่ร้ายข้าได้แล้ว!”