ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 187

แต่กว่าเขาจะได้สติกลับมาก็สายเกินไปเสียแล้ว ผิวน้ำแข็งที่อยู่ใต้เท้าของกงซุนจ่างเย่เกิดเสียง ‘แกรก’ ดังขึ้น ตามมาด้วยรอยแตกร้าวที่ทอดเป็นทางยาว

“เกิดอะไรขึ้น?”

เขาที่เมื่อครู่ทำตัวหยิ่งยโสมาก จู่ ๆ ก็ตัวแข็งทื่อคล้ายกับก้อนหินไปโดยปริยาย ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

เขากลัวว่าผิวน้ำแข็งจะแยกจากกันโดยสมบูรณ์ ทำให้เขาร่วงตกลงไป

“แกรก แกรก....”

เขายังคงวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ผิวน้ำแข็งเริ่มแตกร้าวอีกครั้ง กงซุนจ่างเย่ตกใจจนเกือบจะร้องไห้ ในเสี้ยววินาทีที่แผ่นน้ำแข็งกำลังจะแยกออกจากกันนั้น กู้หว่านเยว่ก็ได้ตะโกนด้วยเจตนามุ่งร้าย

“หากข้าเป็นท่าน ข้าจะยืนนิ่ง ๆ ไม่ขยับ!”

“ยืนนิ่งไม่ขยับอย่างนั้นหรือ?”

กงซุนจ่างเย่หยุดวิ่งด้วยความตื่นตระหนก ผลปรากฏว่าผิวน้ำแข็งผืนนี้หยุดแตกร้าวในทันที แต่เขาไม่สามารถขยับตัวได้

“แล้วตอนนี้ต้องทำอย่างไร?”

เขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองทรมานเช่นนี้มาก่อน

“ไม่รู้สิ”

กู้หว่านเยว่ยกมือแสดงท่าทีอย่างจนปัญญา พลางกล่าวด้วยสีหน้าไร้เดียงสาว่า “ใครใช้ให้ท่านกระโดดโลดเต้นจนทำให้ผิวน้ำแตกเล่า ไม่เช่นนั้นท่านก็ต้องยืนอยู่ที่นี่ตลอด รอจนกว่าน้ำจะแข็งตัวเป็นน้ำแข็งอีกครั้ง”

แบบนั้นเขาไม่แข็งตายหรือ?

ก็ต้องยอมรับ นอกจากจะยืนนิ่ง ๆ อยู่ตรงนี้ เขาก็ไม่มีทางอื่นแล้ว

เมื่อเห็นทุกคนพากันล้อมเข้ามา ตัวเขาก็เริ่มแปลกใจ เวลานี้กงซุนจ่างเย่อยากจะฆ่าตัวตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด เพราะเขากำลังยืนขาเดียว！

“ตกลงเจ้าหาทางช่วยข้าได้หรือไม่?!”

บรรดาลูกน้องของเขาต่างไม่กล้ารุดขึ้นหน้าสักคนเดียว เพราะกลัวว่าหากก้าวไปบนผิวน้ำแข็งจะทำให้เขาตายเร็วขึ้น

กู้หว่านเยว่คลี่ยิ้มด้วยความสงสัย “นี่คือวิธีขอความช่วยเหลือของท่านหรือ?”

“ข้า....”

ขายหน้ายิ่งนัก กงซุนจ่างเย่คิดเสมอว่าชีวิตนี้เขาจะไม่เสียหน้าให้กับใครทั้งนั้น เดิมทีเขาอยากช่วยมู่หรงอวี้สั่งสอนกู้หว่านเยว่ แต่ก็คาดไม่ถึงว่าเขาจะติดกับของนางเสียได้

หากบอกว่าการแตกตัวของน้ำแข็งไม่เกี่ยวข้องกับนาง ต่อให้ต้องตายเขาก็ไม่มีทางเชื่อ！