ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 346

ในขณะที่พูด กู้หว่านเยว่ก็เขียนลงบนกระดาษให้ซูจิ้งอ่านด้วย

ซูจิ้งเห็นกู้หว่านเยว่มีวิธีควบคุมเขา จึงเลิกล้มความคิดที่จะจากไปไหนไปโดยสิ้นเชิง

ในขณะเดียวกันก็มองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาที่งุนงงเป็นอย่างมาก

ซูจิ่งสิงอธิบายว่า “นี่คือเมียของข้า นางมีทักษะทางการแพทย์”

ซูจิ้งพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม สายตาปลื้มอกปลื้มใจ

นางหยางรีบบอกว่า “พวกเจ้าไปพักผ่อนเถอะ ตรงนี้มีข้าดูแลอยู่ก็พอแล้ว โดยเฉพาะหว่านเยว่ สองวันนี้เจ้าเหน็ดเหนื่อยมามากแล้ว เจ้าตั้งท้องอยู่ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ”

จากการ “บอกความในใจ” ของอีกฝ่ายเมื่อครู่ นางเชื่อว่าซูจิ้งจะไม่จากไปไหนง่าย ๆ อีก

“เช่นนั้นพวกข้าออกไปก่อนนะเจ้าคะ”

กู้หว่านเยว่ดึงซูจิ่งสิงออกไปอย่างรู้กาลเทศะ ให้พื้นที่แก่นางหยางและซูจิ้ง

ซูจื่อชิงมองเข้าไปในห้องด้วยความรู้สึกผิด “เมื่อครู่ ข้าพูดอะไรที่ทำให้ท่านพ่อเสียใจ ข้า...”

เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน แค่คิดถึงบิดามากเหลือเกินในหลายปีที่ผ่านมา

กว่าจะได้พบกันไม่ง่ายเลย อีกฝ่ายยังต้องการจะจากไปอีก เขาจึงรู้สึกเครียดไปชั่วขณะ

“อย่ากังวล ท่านพ่อหูหนวก ไม่ได้ยินสิ่งที่เจ้ากำลังพูด” ซูจิ่นเอ๋อร์ปลอบประโลมอย่างใจดี

ซูจื่อชิง: ...

การปลอบประโลมนี้ได้ผลตามคาด เขายิ้มร่าเริงออกมาทันที แล้วดึงซูจิ่นเอ๋อร์ไปทำอาหารในครัว

สายตาของกู้หว่านเยว่เย็นชาลงเล็กน้อย “ท่านพี่ ท่านคิดว่าใครเป็นคนทำร้ายท่านพ่อ?”

“ฮ่องเต้ หรือไม่ก็คนที่ไม่ลงรอยกับรัชทายาทองค์ก่อน”

ซูจิ่งสิงข่มความเกลียดชังเอาไว้ ส่วนลึกของแววตาเผยความคลุ้มคลั่งแวบหนึ่ง

เมื่อตระหนักว่ากู้หว่านเยว่ยังอยู่ข้างกาย เขาก็เก็บอารมณ์พลางเอ่ยเบา ๆ

“หว่านเยว่ เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องเหล่านั้น ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าก็พอ”

“เจ้าค่ะ”

กู้หว่านเยว่ยิ้มตาหยี

ช่วงนี้ซูจิ่งสิงจัดการเรื่องราวต่าง ๆ เป็นการส่วนตัวมาโดยตลอด กู้หว่านเยว่สงสัยว่าเขาแอบซ่องสุมลูกน้องเก่าไว้มากมาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน