“ต้าชาน ไร้มารยาท!”
ท่านป้าจ้องมองลูกชายตาเขม็ง จากนั้นก็จัดเตียงให้กู้หว่านเยว่และคนอื่นๆ อย่างตั้งใจ ก่อนจะนำบะหมี่มาให้อีกหลายชาม
“เดินทางกันมาหลายวันคงหิวกันมากแล้ว ทว่าที่บ้านยากจน ไม่ค่อยมีอะไรนัก กินบะหมี่กันไปก่อนแล้วกันนะ”
สีหน้าของต้าซานยิ่งแย่ลงไปอีก พึมพำคำไม่น่าฟังออกมา กู้หว่านเยว่เหลือบมองเขาจากหางตา แล้วยิ้มให้ท่านป้าตรงหน้า
“ขอบคุณท่านป้ามากเจ้าค่ะ พวกข้าจะจ่ายค่าที่พักให้นะเจ้าคะ”
พวกนางไม่คิดจะมาอยู่เปล่ากินเปล่าอยู่แล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก จากบ้านมาด้านนอก ใครบ้างที่ไม่มีเรื่องไม่สบายใจ? ช่วยได้ก็ช่วยกันไป
ลูกชายของข้าไม่ใช่คนใจร้ายหรอก เพียงทว่าปากเปราะไปสักหน่อย”
ท่านป้าเอาน้ำร้อนมาให้ อธิบายด้วยรอยยิ้มเสร็จแล้วก็ปิดประตูเดินออกไป
ซูจิ่งสิงจ้องมองไปที่ต้าซาน ลูบปลายนิ้วเล็กน้อย “ต้าซานคนนั้นผิดปกติ”
“ท่านก็รู้สึกเหมือนกันหรือเจ้าคะ? ดูเหมือนเขากำลังซ่อนอะไรบางอย่างอยู่เลย”
หลังจากที่กู้หว่านเยว่เข้ามาในหมู่บ้าน นางรู้สึกว่าหมู่บ้านนี้มีบางอย่างผิดปกติ ดูเหมือนทุกครอบครัวจะซ่อนความลับบางอย่างไว้
“คืนนี้ข้าจะรอดูหน่อย”
ซูจิ่งสิงส่งซูจื่อชิงและเมี่ยชิงหว่านไปสืบข่าวจากชาวบ้านเป็นครั้งแรก เหตุเพราะพวกเขายังเด็ก ชาวบ้านคงจะลดความระแวงลงได้บ้าง
หนึ่งชั่วยามต่อมา ซูจื่อชิงและเมี่ยชิงหว่านก็กลับมาด้วยใบหน้าหดหู่
“เราพยายามเต็มที่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรเลยเจ้าค่ะ”
“ชาวบ้านที่นี่ป้องกันกันดีมาก ไม่แม้แต่จะคุยกับพวกเราด้วยซ้ำ”
“ตอนแรกว่าจะติดสินบนขนมให้เด็กๆ กลับโดนท่านป้าสั่งสอนมายกหนึ่งแทน”
ทั้งสองคนผิดหวังมาก
เดิมทีคิดว่าการติดตามทั้งสองเช่นนี้จะสามารถช่วยอะไรได้บ้าง แต่กลับกลายเป็นว่าแค่การสืบหาข้อมูลง่ายๆ เช่นนี้ก็ยังทำไม่ได้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...