ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 451

เวลาช่วงเช้าผ่านไปอย่างเงียบเชียบโดยไม่รู้ตัว

ซูจิ่งสิงจูงมือกู้หว่านเยว่ เดินรอบคฤหาสน์หนึ่งรอบ

จนกระทั่งรู้สึกเมื่อยขาแล้ว ทั้งสองคนถึงจูงมือกันออกจากคฤหาสน์ กู้หว่านเยว่เพลิดเพลินจนลืมทางกลับบ้าน คฤหาสน์หลังนี้ถูกใจนางทั้งหมด เดาได้ไม่ยากว่าซูจิ่งสิงใส่ใจมากน้อยเพียงใด

กู้หว่านเยว่เขย่งปลายเท้า จุมพิตมุมปากของซูจิ่งสิงทีหนึ่ง “ท่านพี่ ข้าชอบคฤหาสน์หลังนี้มาก ไม่มีของขวัญใดดีไปยิ่งกว่าสิ่งนี้แล้ว!”

ซูจิ่งสิงใส่ใจมาก ซื้อคฤหาสน์หลังนี้ก็เพื่อเอาใจกู้หว่านเยว่

บัดนี้แลกมากับรอยยิ้มพิมพ์ใจ สายตาเขาลึกล้ำ กระหายความอบอุ่นที่มุมปาก จับหลังคอของกู้หว่านเยว่ กลีบปากเยียบเย็นประทับลงบนกลีบปากแดง จูบนี้ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นอย่างสุดระงับ

กู้หว่านเยว่ไม่ปฏิเสธจูบของเขา หลับตาพริ้ม เพลิดเพลินกับท่วงท่าเกี่ยวกระหวัดชวนเศร้าของทั้งคู่เงียบๆ

จนกระทั่งเสียงมาอย่างไม่ถูกเวลาดังขึ้นจากภายนอกรถม้า ขัดการกระทำของพวกเขา

“เรื่องใด?”

สีหน้าซูจิ่งสิงรำคาญอยู่บ้าง งอขาทั้งสองข้างเล็กน้อย กลัวถูกกู้หว่านเยว่สังเกตเห็นบางอย่าง

ฉู่เฟิงพูดผ่านประตูรถม้ากั้น “นายท่าน คนจากบ้านสามสกุลหลี่มาแล้ว พูดว่าขอเชิญฮูหยินไปที่จวนสักครั้ง ช่วยดูอาการของทังฮูหยินขอรับ”

กู้หว่านเยว่เปิดผ้าม่านรถม้า มองเห็นบ่าวรับใช้ของสกุลหลี่ยืนห่างออกไปไม่ไกล เลิกคิ้วขึ้นพลางเอ่ยปาก

“ไม่ไป ไม่ต้องสนใจพวกเขา”

“ขอรับ” ฉู่เฟิงได้ยินก็ไม่สนใจคนสกุลหลี่ กระโดดขึ้นรถม้าขับออกไป

บ่าวรับใช้ไล่ตามหลังมาตะโกนอย่างร้อนใจ “ช้าก่อน เหตุใดพวกท่านไปแล้วเล่า? เมื่อครู่มิใช่พูดแล้วหรือ คุณหนูใหญ่ของพวกเราหมดสติไม่ฟื้น ขอเชิญแม่นางกู้ไปดูอาการ”

ฉู่เฟิงตอกกลับอย่างอารมณ์ไม่ดี “ฮูหยินของพวกเราสูงศักดิ์เพียงใด เจ้านับเป็นตัวอะไร ขวัญกล้ามาเชิญฮูหยินของพวกเราไปที่จวน รีบหลบไป หาไม่แล้วอย่าโทษข้าชนเจ้ากระเด็น”

บ่าวรับใช้ตกใจขยับหลบไปด้านข้าง เห็นรถม้าควบจากไปอย่างว่องไว สีหน้าอึดอัดคับข้องใจ กลับไม่กล้าเสียเวลา รีบกลับไปรายงานคนสกุลหลี่