"หืม? ชุดคลุมอะไร?"เซี่ยจินอานงุนงงเล็กน้อย
"ข้าสั่งให้คนทำชุดคลุมให้เจ้าโดยเฉพาะ เจ้าไม่เคยได้รับหรือ?"หยุนฝู้เฉินเอ่ยถาม
เซี่ยจินอานรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน"อ๋อ ชุดคลุมตัวนั้นหรือ วันก่อนข้าทำมันเปื้อน ให้คนเอาไปซักแล้ว"
เอาไปซักแล้วจริงๆ เดิมทีเซี่ยจินอานยังกังวลว่าจะล้างคราบเลือดบนชุดคลุมไม่ออก คิดไม่ถึงว่าขนจิ้งจอกนั้นจะนุ่มลื่นมาก แค่ลงไปในน้ำคราบเลือดก็หลุดออกไปทันที ขนาดฝักสบู่ก็ไม่ได้ใช้ เพียงแต่ตอนนี้อากาศหนาวเย็น เสื้อผ้าแห้งยาก ชุดคลุมตัวนั้นมีวัสดุล้ำค่า โดยเฉพาะขนจิ้งจอกนั่น ไม่สามารถนำไปตากใกล้เตาไฟได้ ทำได้เพียงตากลมอยู่ในเรือน ตั้งสามวันแล้วก็ยังไม่แห้ง
แน่นอนว่าหยุนฝู้เฉินก็นึกถึงการลอบสังหารเมื่อหลายวันก่อน ดวงตาของเขามีไอเย็นโผล่ขึ้นมาให้เห็นเพียงชั่วครู่ จากนั้นก็กล่าวกับตี้เฟิงที่อยู่ข้างๆว่า:"ไปเอาชุดคลุมของข้ามาหนึ่งผืน"
"ขอรับ"
เสิ่นหลีซูที่ยืนเงียบไม่พูดอะไรอยู่ข้างๆ ในใจของนางกำลังปั่นป่วน นางเหลือบตาลงไปมองชุดคลุมสีขาวบนตัวของตัวเอง ใบหน้าทั้งใบดูมืดมน
ชุดคลุมของหยุนฝู้เฉินทั้งหมดเป็นสีดำ มีเพียงคอเสื้อเท่านั้นที่เป็นขนจิ้งจอกสีขาว
รูปร่างของเขาสูง ชุดคลุมเองก็ยาว เมื่อเซี่ยจินอานสวมใส่มันให้ความรู้สึกเหมือนกับเด็กแอบสวมชุดของผู้ใหญ่
เพียงแต่ชุดคลุมของทั้งสองคนเป็นสีดำ ราวกับเป็นชุดคู่รัก
สิ่งนี้ทำให้ใจของเซี่ยจินอานอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็ทำใจถอดไม่ได้ ไม่อน่ใจว่าเพราะความหนาวหรือความดีใจกันแน่
เสิ่นหลีซูขึ้นรถม้าเป็นคนแรก นางเข้าไปในรถม้า เซี่ยจินอานเหยียบเก้าอี้อย่างคล่องแคล่วและเดินตรงเข้าไปในรถม้าโดยไม่หันกลับมามอง สิ่งนี้ทำให้หยุนฝู้เฉินที่เอื้อมมือออกไปจะพยุง พยุงได้เพียงความเงียบเหงา นิ้วมือเรียวยาวชูสูงอยู่อย่างนั้น มันว่างเปล่า
น่าอับอายจนเขามีสีหน้าทำอะไรไม่ถูก
ตี้เฟิงและหวงเฟิงที่อยู่ข้างๆก้มหน้ากลั้นขำ
เมื่อหยุนฝู้เฉินเข้าไปในรถม้า ตี้เฟิงและหวงเฟิงสองคนก็ขับรถม้าอยู่ข้างนอก ส่วนเซี่ยจินอานสามคนนั่งอยู่ในรถม้าโดยนั่งกันคนละด้าน แล้วก็ออกจากเมืองหลวงอย่างโซเซ
หลังจากขึ้นรถม้าแล้ว เสิ่นหลีซูและหยุนฝู้เฉินก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก ส่วนเซี่ยจินอานเปิดผ้าม่านของรถม้าออกอย่างเบื่อหน่าย มองดูทิวทัศน์ด้านนอก เส้นทางนี้นางไม่เคยมา
สายตาของหยุนฝู้เฉินเหลือบมองเซี่ยจินอาน เมื่อเห็นความสับสนบนสีหน้าของนาง จึงกล่าวอธิบายขึ้น:
"วัดว่านกั๋วตั้งอยู่บนเขาหลิงซาน อยู่ทางทิศใต้ของเมืองหลวง นี่เป็นเส้นทางที่ใกล้ที่สุดจากเมืองหลวงไปยังเขาหลิงซาน"
เซี่ยจินอานฟังออกว่าหยุนฝู้เฉินกำลังแนะนำให้นางฟัง ดังนั้นจึงได้ปล่อยม่านลง มองไปทางหยุนฝู้เฉินแล้วกล่าวว่า:"ที่แห่งนี้ข้ามาเป็นครั้งแรก"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน
ทุกคนไม่ต้องเสียอารมณ์ที่ตัดจบแบบนี้เข้าไปดูเรื่องนี้ในแอปเสียตังค์แล้ว...ตัดจบแบบนี้เหมือนกัน...
เรื่องนี้สนุกมากก ทั้งความฟิน ตลก ไม่ปวดตับ แต่เสียตรงที่ตอนจบ ตัดจบง่ายไป ยังมีหลายอย่างที่ไม่กระจ่าง 1. พระเอกหน้าเป็นยังไง? ทำไมต้องใส่หน้ากากตลอดเวลา หน้าตาไม่ดี? เป็นแผลเป็นบนใบหน้า? หรือเกิดจากปมอะไร 2. ครอบครัวของเซี่ยจินอาน น่าจะมีบรรยายต่ออีกหน่อย สมควรได้รับกรรมมากกว่านี้ 3. เสิ่นหลีซู องค์หญิง และหมอผู้หญิงที่ชอบพระเอก ควรบรรยายว่าจะมีจุดจบเป็นแบบไหน 4. จุดจบของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน...
กำลังลุ้นอยู่ดีๆ ตัดจบจนปวดใจ แต่ก็ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ...
จบแบบรีบไปหน่อยเลยหรือเปล่า....สุกมาตั้งแต่ต้น..น่าจะแปลข้ามฟากไปเลยอ่ะ...
เป็นเรื่องที่สนุก เนื้อเรื่องตลก น่ารักดี แต่ตอนจบคือหักมุมจบแบบง่ายเกินไปหน่อยนะคะ...