ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 402

"หืม? ชุดคลุมอะไร?"เซี่ยจินอานงุนงงเล็กน้อย

"ข้าสั่งให้คนทำชุดคลุมให้เจ้าโดยเฉพาะ เจ้าไม่เคยได้รับหรือ?"หยุนฝู้เฉินเอ่ยถาม

เซี่ยจินอานรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน"อ๋อ ชุดคลุมตัวนั้นหรือ วันก่อนข้าทำมันเปื้อน ให้คนเอาไปซักแล้ว"

เอาไปซักแล้วจริงๆ เดิมทีเซี่ยจินอานยังกังวลว่าจะล้างคราบเลือดบนชุดคลุมไม่ออก คิดไม่ถึงว่าขนจิ้งจอกนั้นจะนุ่มลื่นมาก แค่ลงไปในน้ำคราบเลือดก็หลุดออกไปทันที ขนาดฝักสบู่ก็ไม่ได้ใช้ เพียงแต่ตอนนี้อากาศหนาวเย็น เสื้อผ้าแห้งยาก ชุดคลุมตัวนั้นมีวัสดุล้ำค่า โดยเฉพาะขนจิ้งจอกนั่น ไม่สามารถนำไปตากใกล้เตาไฟได้ ทำได้เพียงตากลมอยู่ในเรือน ตั้งสามวันแล้วก็ยังไม่แห้ง

แน่นอนว่าหยุนฝู้เฉินก็นึกถึงการลอบสังหารเมื่อหลายวันก่อน ดวงตาของเขามีไอเย็นโผล่ขึ้นมาให้เห็นเพียงชั่วครู่ จากนั้นก็กล่าวกับตี้เฟิงที่อยู่ข้างๆว่า:"ไปเอาชุดคลุมของข้ามาหนึ่งผืน"

"ขอรับ"

เสิ่นหลีซูที่ยืนเงียบไม่พูดอะไรอยู่ข้างๆ ในใจของนางกำลังปั่นป่วน นางเหลือบตาลงไปมองชุดคลุมสีขาวบนตัวของตัวเอง ใบหน้าทั้งใบดูมืดมน

ชุดคลุมของหยุนฝู้เฉินทั้งหมดเป็นสีดำ มีเพียงคอเสื้อเท่านั้นที่เป็นขนจิ้งจอกสีขาว

รูปร่างของเขาสูง ชุดคลุมเองก็ยาว เมื่อเซี่ยจินอานสวมใส่มันให้ความรู้สึกเหมือนกับเด็กแอบสวมชุดของผู้ใหญ่

เพียงแต่ชุดคลุมของทั้งสองคนเป็นสีดำ ราวกับเป็นชุดคู่รัก

สิ่งนี้ทำให้ใจของเซี่ยจินอานอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็ทำใจถอดไม่ได้ ไม่อน่ใจว่าเพราะความหนาวหรือความดีใจกันแน่

เสิ่นหลีซูขึ้นรถม้าเป็นคนแรก นางเข้าไปในรถม้า เซี่ยจินอานเหยียบเก้าอี้อย่างคล่องแคล่วและเดินตรงเข้าไปในรถม้าโดยไม่หันกลับมามอง สิ่งนี้ทำให้หยุนฝู้เฉินที่เอื้อมมือออกไปจะพยุง พยุงได้เพียงความเงียบเหงา นิ้วมือเรียวยาวชูสูงอยู่อย่างนั้น มันว่างเปล่า

น่าอับอายจนเขามีสีหน้าทำอะไรไม่ถูก

ตี้เฟิงและหวงเฟิงที่อยู่ข้างๆก้มหน้ากลั้นขำ

เมื่อหยุนฝู้เฉินเข้าไปในรถม้า ตี้เฟิงและหวงเฟิงสองคนก็ขับรถม้าอยู่ข้างนอก ส่วนเซี่ยจินอานสามคนนั่งอยู่ในรถม้าโดยนั่งกันคนละด้าน แล้วก็ออกจากเมืองหลวงอย่างโซเซ

หลังจากขึ้นรถม้าแล้ว เสิ่นหลีซูและหยุนฝู้เฉินก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก ส่วนเซี่ยจินอานเปิดผ้าม่านของรถม้าออกอย่างเบื่อหน่าย มองดูทิวทัศน์ด้านนอก เส้นทางนี้นางไม่เคยมา

สายตาของหยุนฝู้เฉินเหลือบมองเซี่ยจินอาน เมื่อเห็นความสับสนบนสีหน้าของนาง จึงกล่าวอธิบายขึ้น:

"วัดว่านกั๋วตั้งอยู่บนเขาหลิงซาน อยู่ทางทิศใต้ของเมืองหลวง นี่เป็นเส้นทางที่ใกล้ที่สุดจากเมืองหลวงไปยังเขาหลิงซาน"

เซี่ยจินอานฟังออกว่าหยุนฝู้เฉินกำลังแนะนำให้นางฟัง ดังนั้นจึงได้ปล่อยม่านลง มองไปทางหยุนฝู้เฉินแล้วกล่าวว่า:"ที่แห่งนี้ข้ามาเป็นครั้งแรก"

บทที่ 402 เช่นนั้นเจ้าจะมีความโลภมากแค่ไหนกัน 1

บทที่ 402 เช่นนั้นเจ้าจะมีความโลภมากแค่ไหนกัน 2

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน