ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 403

เซี่ยจินอานเองก็มองไปทางหยุนฝู้เฉิน ในระหว่างที่สายตาสบเข้าหากัน ราวกับว่ามีความเสน่หาวนรอบกายของทั้งสองคน

หน้าแดงเขินมาบ้าง เซี่ยจินอานละสายตา ก้มหน้าลง

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เซี่ยจินอานเหมือนจะคิดออกอะไรบางอย่าง จู่ๆก็กล่าวขึ้นมาอย่างเสียงเบา:"ใช่แล้วมันจะทำไม?"

เมื่อได้ยินคำนี้ ความเสน่หาในดวงตาของหยุนฝู้เฉินก็สูงขึ้นเรื่อยๆ จ้องมองไปทางเซี่ยจินอาน

เสิ่นหลีซูไล่ถามว่า:"จริงหรือนี่! คนในใจของคุณหนูรองเซี่ยคือผู้ใดกัน?"

เซี่ยจินอานเงยหน้ามองหยุนฝู้เฉิน แล้วก็รีบก้มหน้าลง ใบหูแดงไปหมด ใจลอยจนพูดอะไรไม่ออก

สายตานี้ ทำเอาใจของหยุนฝู้เฉินกระตุก เขาไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไป เขาลุกขึ้นพุ่งเข้าไปกอดเซี่ยจินอาน คางของเขาเกยอยู่บนไหล่ของนาง เข้าใกล้ใบหู แล้วกล่าวเสียงต่ำว่า:"แต่งงานกับข้า ได้ไหม?"

"ได้"เสียงต่ำนั้นผุดขึ้นมาในใจ ระลอกคลื่นในใจปรากฏขึ้น เซี่ยจินอานตอบรับมัน

"รอกลับไป เราจะวางแผนจัดงานแต่ง ข้าจะมอบสามสื่อหกพิธี สี่สินสอดห้าทองคำ และคนแบกเกี้ยวแปดคนสู่ขอเจ้าเป็นพระชายาเข้าสู่จวนอ๋อง"หยุนฝู้เฉินมีความสุขมาก เขาจะมอบงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่และมโหฬารที่สุดให้แก่เซี่ยจินอาน

สองเดือนผ่านไป

หน้าอกของหยุนฝู้เฉินผูกลูกกลมแพรปักสีแดงไว้ ขี่ม้าสีขาวที่มีรูปร่างสูงใหญ่แข็งแรง ใบหน้าที่เดิมทีมีแต่ความเคร่งขรึมเย็นชา ในวันนี้กลับยิ้มจนแก้มปริ เขาคอยหันไปมองเกี้ยวแดงข้างหลัง เมื่อคิดว่าคนที่นั่งอยู่ข้างในนั้นคือเซี่ยจินอาน ในใจของเขามีความสุขมากจนแทบล้นออกมา

ด้านหลังของขบวนรับเจ้าสาวถูกประดับประดาไปด้วยสินสอดทองหมั้นแถวยาว มองจนแทบไม่เห็นจุดสิ้นสุด จะกล่าวว่าเป็นงานมงคลสิบลี้ก็ไม่ได้เกินจริงเลย

ตามท้องถนนในเมืองหลวงเต็มไปด้วยความสุขและความครึกครื้น บรรดาชาวบ้านที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นต่างก็หยุดเดิน และพูดคุยเกี่ยวกับงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้

"สมแล้วที่เป็นงานมงคลของเซ่อเจิ้งหวาง สินสอดทองหมั้นนี้ไม่มีที่สิ้นสุดเลย"