ชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก นิยาย บท 9

ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ได้ยินคำกล่าวนี้ สีหน้าพลันเคร่งขรึมขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า “นางดูเป็นคนเฉลียวฉลาด สามารถแก้ปัญหาหลายเรื่องด้วยตนเอง แต่ไม่ว่านางจะต้องการหรือไม่ ท่าทีของเจ้าทำให้นางหลบเลี่ยงเรื่องวุ่นวายมากมายได้ ปีนั้นข้าไม่ตั้งครรภ์อยู่นาน อนุภรรยาทั้งสองคนของพ่อเจ้าต่างก็ให้กำเนิดบุตรชาย ข้าโดนมารดาสามีกดดัน อนุภรรยาเยาะเย้ยทั้งต่อหน้าและลับหลัง บิดาของเจ้าเอาแต่นิ่งดูดาย ข้าทนรับความเจ็บช้ำน้ำใจมากมายไม่ไหว”

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องในวัยสาวของตนเอง ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ก็หลั่งน้ำตาแห่งความชอกช้ำในใจ โชคดีที่นางให้กำเนิดบุตรชายตอนอายุยี่สิบห้า สถานการณ์ถึงค่อย ๆ ดีขึ้น ความทุกข์ที่ก่อนหน้านี้เคยได้รับ นางไม่อยากให้ลูกสะใภ้ต้องทนรับเช่นกัน

กู้จิ่งซีตะลึงงัน ก่อนผงกศีรษะ “ท่านแม่โปรดวางใจ ลูกไม่มีทางปล่อยให้นางโดนรังแก นางคือฮูหยินของท่านโหว เป็นตัวแทนศักดิ์ศรีของสกุลกู้ หากคนอื่นดูหมิ่นนาง ลูกก็ไม่มีหน้าแล้วเช่นกัน”

ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ไม่ค่อยพอใจกับคำตอบนี้จึงเอ่ยว่า “วางเรื่องมีหน้าหรือไม่มีหน้าไว้ข้าง ๆ ก่อน อย่างน้อยเจ้าต้องปฏิบัติต่อนางเหมือนภรรยา เมื่อก่อนนางเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของเจ้า แต่บัดนี้แต่งงานกับเจ้าแล้ว ก็คือภรรยาของเจ้าแล้ว”

กู้จิ่งซีผงกศีรษะอีกครั้ง เอ่ยรับรองว่า “ท่านแม่โปรดวางใจ ลูกไม่มีทางปฏิบัติไม่ดีกับนาง ข้าสั่งสอนบุตรชายไม่ดี ปล่อยให้นางได้รับความไม่เป็นธรรม ในเมื่อนางแต่งงานกับข้าแล้ว สถานะและการยกย่องต่าง ๆ ที่ฮูหยินท่านโหวพึงได้รับ นางก็จะได้รับทั้งหมด”

ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ “...”

เอาเถิด เด็กยังไม่เปิดใจ วันหน้าอยู่ด้วยกันมากขึ้น มีความผูกพันกันก็น่าจะรักใคร่กันดีได้แล้ว

……

เมื่อออกจากโถงโซ่วอัน นางจางกับนางเฉินเดินสนทนาด้วยกัน

หลังจากที่รอให้เด็กรุ่นหลังจากไปแล้ว นางจางพลันเอ่ยโดยที่แฝงการเยาะหยันว่า “เมิ่งจิ่นเหยาเพิ่งแต่งเข้ามา น้องสะใภ้รองต้องรีบไปประจบถึงเพียงนี้หรือ?”

นางเฉินเอ่ยอย่างเรียบนิ่งว่า “คำพูดนี้ของพี่สะใภ้ใหญ่หมายความเช่นไร? เหตุใดข้าฟังแล้วไม่เข้าใจ?”

นางจางฟังจบก็รู้สึกได้ถึงวิกฤติที่จู่โจมมาจากทุกทิศทาง ก่อนหน้านี้เนื่องจากกู้จิ่งซีไม่ได้ตบแต่งภรรยา ส่วนนางเป็นสะใภ้ใหญ่ของบุตรที่เกิดจากอนุภรรยา การจัดการเรื่องต่าง ๆ ในบ้านจึงควรตกอยู่ในมือของนาง ดังนั้นมารดาสามีเลยมอบหมายให้นาง

อย่างไรก็ตาม มารดาสามีดูแคลนที่นางเกิดจากครอบครัวเล็ก ๆ คิดว่านางดูแลบ้านได้ไม่ดี จึงใช้เหตุผลว่านางต้องสั่งสอนเลี้ยงดูบุตรชายสองคนและบุตรสาวหนึ่งคน เกรงว่าจะยุ่งจนทำไม่ไหว เลยให้นางเฉินที่เป็นบุตรสาวของอนุภรรยาจากตระกูลชั้นสูงคอยช่วยเหลือ ให้พี่สะใภ้และน้องสะใภ้ดูแลบ้านร่วมกัน

จำเป็นต้องพูดว่าขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด หมากตานี้ของมารดาสามีแยบยลมากจริง ๆ ไม่ได้แสดงท่าทีลำเอียง และทำให้พวกนางกำกับดูแลกันและกัน ไม่ทำอะไรตามอำเภอใจ ยิ่งลอบหาผลประโยชน์ให้ตัวเองได้ยาก

นางเฉินปรายตามองนางอย่างเรียบนิ่ง ปิดปากหาวเบา ๆ แล้วกล่าวว่า “พี่สะใภ้ใหญ่ เมื่อคืนข้าหลับไม่สนิท วันนี้จึงง่วงมาก ต้องกลับไปพักผ่อน ท่านตามสบายเถิด”

นางกล่าวจบก็จากไปอย่างอ้อยอิ่ง ทิ้งนางจางที่มีสีหน้าเคร่งขรึมเอาไว้