ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 18

บทที่18 เธอต้องการจะให้ฉันทรมานตาย

ในที่สุดดี๋ชิงโถงก็ปล่อยไป ไม่งั้นคืนนี้ฉันต้องทนอย่างทรมาน.

เธอจะนอนเป็นเพื่อนฉัน แต่ฉันปฏิเสธไป แต่การปฏิเสธของฉันไม่มีผลกับเธอ เธออธิบายชัดเจนว่าเธอรังแกผู้ป่วย.

แต่ที่โชคดีคือ เธอได้รับโทรศัพท์จากชายชรา จากนั้นก็ออกไป บอกฉันว่าวันหลังจากมาอีก.

ก่อนที่จะไปก็ทิ้งบัตรเครดิตไว้ ห้ามฉันปฏิเสธ บัตรยังเป็นบัตรของครั้งก่อน ไม่มีรหัส แต่ฉันก็ไม่ได้คิดจะใช้ เก็บไว้ครั้งหน้าที่เจอเธอค่อยเอาคืนเธอ.

กลางคืน10โมง พยาบาลเข้ามาตรวจ พอตรวจเสร็จฉันกำลังจะนอน จากนั้นห้องผู้ป่วยก็ถูกเปิดอีกครั้ง คนที่เข้ามาคือโจงเฉียวเฉียว.

“น้องสาวพยาบาลเพิ่งมาตรวจเอง.”

“ทำไม ไม่ให้พี่หญิงหมอมาตรวจอีกรอบ? นี่คือถิ่นของฉันนะ.”

โจงเฉียวเฉียวก็ย้ายเก้าอี้มานั่งข้างฉัน ถามฉันว่าจะดื่มน้ำไหม นั่นมันทำให้ฉันตกใจมาก ถ้าดื่มอีกคงจะฉี่ราดกางเกงจริงๆ.

คืนนี้เธอเข้าเวร ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็มาเป็นเพื่อนคุยกับฉัน คุยไปคุยมา ก็คุยถึงเรื่องของเมื่อก่อน.

“อันที่จริงฉันกำลังคิดเรื่องของเมื่อก่อน ในโรงเรียนมีผู้ชายมากมายมาขอฉัน คนที่ฉันชอบคือคนที่ให้ฉันขี่หลังคนนั้น แต่เขาไม่เคยมองมาที่ฉัน ดูเหมือนจะไม่สนใจฉันเลย ฉันเสียใจมานาน ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความคิดของเด็กหญิงตัวเล็กๆในเวลานั้นช่างใสสะอาด!”

ฉันตะลึง แล้วก็เสียใจเล็กน้อย “ทำไมจะไม่มองเธอล่ะ ตอนนั้นมีคนขอเธอเยอะ หล่อกว่าฉันก็มี มีเงินเยอะกว่าบ้านฉันก็เยอะ ฉันเป็นคนที่น่าเบื่อ ฉันไม่คู่ควรกับเธอหรอก และฉันก็ไม่กล้าพูด ฉันตกหลุมรักเธอเป็นเวลาสามปี จนเธอสอบเข้ามหาลัยพวกเราก็แยกกัน ฉันยังคิดอยู่เลยว่าจะไปรอเธอที่หน้าประตูดีไหม และสร้างว่าเป็นความบังเอิญที่เจอกัน.”

โจงเฉียวเฉียวนั้นยิ้ม “ถ้างั้นตอนนี้นายก็สร้างความบังเอิญสินะ？”

ฉันรู้สึกพูดอะไรไม่ถูก โดนแทง18ทีเปลี่ยนเป็นโอกาส ราคานี้แพงเกินไป.

ได้คุยกันหลายอย่าง ตอนนี้เธอแฟนแล้ว และเป็นหมอในโรงพยาบาลนี้ และดูเหมือนว่าได้พูดคุยเรื่องแต่งงานกันแล้ว ทำให้คนน่าอิจฉามากๆ.

ประมาณ11โมง โจงเฉียวเฉียวก็ลุกขึ้นจะจากไป ฉันจะลงจากเตียงไปส่งเธอ เธอปฏิเสธ แต่ฉันยืนยัน แล้วเธอก็ลื่นมาทางฉันทำให้ฉันล้มลงบนเตียง.

แผลที่หลังของฉันทำให้ฉันเจ็บมาก แต่ว่าทันใดนั้น ปากเล็กๆของเธอก็แตะเข้ากับปากของฉัน และหน้าอกของเธอก็แนบเข้ากับหน้าอกของฉัน.

ริมฝีปากที่หอมหวานและร่างกายที่เย้ายวนของเธอ ทำให้ฉันอดไม่ได้ ข้างล่างร่างกายก็เกิดปฏิกิริยา.0

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปโดนตรงไหนของเธอ แต่ว่าหน้าของเธอแดงขึ้น แล้วรีบลุกขึ้นมา.

“ขอโทษขอโทษ มันลื่นหน่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ.”

ฉันก็อยากจะพูดคำขอโทษ อธิบายว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่นี่เป็นเรื่องยากที่จะบอก.

และแล้ว ฉันได้แต่มอง โจงเฉียวเฉียวที่รีบวิ่งออกห้องไปอย่างหน้าแดง.

ค่ำคืนนี้ แผลที่หน้าอกและข้างหลังอยู่ก็เจ็บ เหมือนในใจโดนหมาแมวข่วน มันทำให้ฉันแตก ฉันหันไปหันมาก็คือนอนไม่หลับ อยากจะหาโจงเฉียวเฉียวเพื่อขอยานอนหลับ.

สุดท้ายในการดิ้นรน ก็ไม่รู้ว่ากี่โมงแล้ว ในที่สุดก็หลับลง พอตื่นขึ้นมา ถูกปลุกโดยพยาบาล ให้ตื่นมากินยา.

ให้ฉันกินยาก็กินยาสิ แล้วเธอจะหน้าแดงทำไม ไม่ได้กินไวอากร้าบริการเธอสักหน่อย.

แต่เมื่อฉันเห็นข้างล่างมันตั้งโต ฉันก็รู้แล้วว่าทำไมเธอถึงหน้าแดง แม้แต่ตัวฉันเองยังรู้สึกหน้าแดง มันตะขิดตะขวงเกินไปแล้ว.

“ขอโทษที ขอโทษ มันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เธอเรียนมา เธอน่าจะรู้ ว่าตอนเช้ามันมีความต้องการ……”