ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 20

บทที่20 น้ำนี่ไม่ใช่น้ำนั้น

”นายห้ามดู!!!”

ได้ยินเสียงตำหนิของลู่ปู้หนานที่อยู่ตรงข้าม นี่ทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นและพบความอายบนใบหน้าที่น่ารักของเธอ.

ตอนที่สายตาเลื่อนลงอีกครั้ง ก็เห็นเธอได้ใช้มือทั้งสองข้างปกป้องมันเอาไว้.

“นายยังจะดูอีก！”

ฉันว่าเสื้อผ้าของเธอเปียกหมดแล้ว หากเธอเป็นหวัดอีก การเรียนขับรถของเธอก็จะล่าช้าไปอีก เธอก็จะโดนหล่าวหลี่อบรมอีก.”

หาเหตุผล จากนั้นฉันก็ถอดเสื้อเชิ้ตออก บิดหมาดแล้วคลุมไปที่ตัวของเธอ.

เห็นได้ชัดว่า เพราะการถอดเสื้อผ้า ทำให้ลู่ปู้หนานเห็นผ้าพันแผลที่หน้าอกและหลังของฉัน.

“เอ๋ นายบาดเจ็บเหรอ ทำไมผ้าพันแผลเยอะขนาดนี้？นายใส่เสื้อไว้ อย่าเป็นหวัดอีกล่ะ……”

พูดถึง ลู่ปู้หนานดึงเสื้อของฉันที่เธอคลุมไว้ออก แต่แล้วก็ถูกฉันคลุมกลับไปที่เดิม.

“เรื่องเล็กหน่า แผลเล็กแค่นี้เอง ไม่เป็นอะไรหรอก.”

ฝนตกลงมาอย่างกะทันหัน ทำให้เจ้าของร้านปิ้งย่างซ่อนตัวอยู่ในระยะไกล ฝนตกทำให้ลูกค้าหายไปหมด นี่เป็นครั้งที่สอง ส่วนใหญ่ทุกโต๊ะก็ยังไม่ได้จ่ายค่าอาหาร.

ฉันแค่สงสัยว่าเขาจะจ่ายคืนนี้ไปเท่าไหร่ ลู่ปู้หนานก็กระซิบ： “นายหนาวไม่หนาว？”

บอกไม่หนาวคือโกหก แม้ว่ามันจะเป็นฤดูร้อน แต่ฝนจะมาเร็ว ฝนตกหนัก และฉันเองก็เปียกฝน ดังนั้นฉันจึงพูดว่า： “ที่จริงก็นิดหน่อย แต่ว่าเสื้อผ้าไม่ต้อง เธอใส่ไป……”

พูดยังไม่ทันจบ ทันใดนั้น ลู่ปู้หนานก็เข้ามากอดฉันไว้ และกอดเอาไว้ทั้งร่าง ร่างกายเล็ก ๆ ที่บอบบางแนบกับร่างกายของฉัน.

“ฉันก็รู้สึกหนาวนิดหนึ่ง พวกเรามาให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกัน แต่นายห้ามคิดลึก！”

เธอพูดอย่างอายๆ ฉันตอบไปแค่ ‘อืม’ จากนั้นก็กอดเธอไว้.

ในคืนที่ฝนตกหนาว ฉันกับลู่ปู้หนานกอดกัน ไม่มีอะไรพิเศษมากกว่านี้.

ฝนตกอย่างต่อเนื่อง ไม่มีทีท่าว่าจะลดลง อากาศก็เริ่มหนาวขึ้น.

แต่ว่าฉันไม่หนาว และฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าลู่ปู้หนานที่อยู่ในอ้อมแขนของฉันก็ไม่หนาวเช่นกัน. ไม่เพียงแต่ไม่หนาว เธอนั้นยังรู้สึกอุ่นเล็กน้อย.

อุณหภูมิที่ส่งมาจากร่างเล็กนั้น ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น เหมือนกอดเตาอบเล็กๆเอาไว้.

ดูเหมือนว่าลู่ปู้หนานรู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายของฉันเพิ่มขึ้น ดังนั้นเธอขยับร่างของเธอเบาๆ และการขยับแบบนี้ทำให้หน้าอกของเธอที่แนบอยู่กับร่างของฉันมันขยับ ความยืดหยุ่นแบบนั้น ความอ่อนนุ่มแบบนั้น มันทำให้ฉันหลง.

แต่แล้ว ที่ที่หนึ่งมันก็มีปฏิกิริยา มันบังเอิญหรือเปล่าไม่รู้ ตอนนั้นของฉันมันตรงกับที่ตรงนั้นของเธอ.

เห็นได้ชัดว่า ลู่ปู้หนานก็รู้สึกเช่นกัน ดังนั้นร่างกายของเธอจึงบิดบ่อยขึ้น ทำให้มีการเสียดสีกันมากขึ้น และความสุขที่ได้รับมันมากกว่าการใช้หน้าอกของหยาวเซียวเพื่อแก้ปัญหา.

“ ไอเลวนี่！！！”

ลู่ปู้หนานพูดอย่างอายๆ ทำให้ฉันเขินมาก.

“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่าเธอนั้นสวยมาก รูปร่างก็ดีมาก ตัวของพวกเราติดกันขนาดนี้ มันยากสำหรับฉันที่จะควบคุมร่างกายเอาไว้.”

ลู่ปู้หนานอาย และกอดฉันไว้แน่นๆ ไม่กล้าขยับ ฉันกลัวว่าการเสียดสีจะมากขึ้น.

“งั้นนายก็รีบสงบสิ เร็วๆสิ อย่าเอาแต่ชี้มาที่ฉัน…..”