ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 35

บทที่ 35 คุณทำให้ผมอึดอัดจนเกือบตาย

หลังจากที่ไปส่งหยาวเซียว ผมก็รีบไปฟิตเนสที่อยู่ใกล้ๆ ที่พัก

นี่คือหลักสูตรที่จำเป็นของผมในช่วงนี้ ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ในความต้องการของจางหงหวู่ แต่ผมก็ยังคงทำเหมือนเก่า

ในฐานะโฮสต์ ร่างกายที่แข็งแกร่งก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ นี่ไม่ใช่เพียงเพื่อแผนการใช้แรงงานในอนาคต แต่เพื่อสร้างรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ ผมชอบผู้หญิงที่มีหน้าอกอวบอิ่ม เต่งตึง เช่นเดียวกัน ผู้หญิงก็ชอบกล้ามหน้าอกที่แข็ง และกล้ามหน้าท้องที่เรียงตัวสวย ต่างก็เป็นเหตุผลเดียวกัน

หลังจากที่มาถึงฟิตเนส ผมก็หาโค้ชส่วนตัวของผม จ้าวเย่นซวน

สิ่งที่ผมต้องยอมรับเลยคือ เธอสวยมาก ถึงแม้ผิวของเธอจะค่อนข้างออกสีแทน แต่ก็เงางามเป็นประกาย สะโพกอวบอัด หน้าอกอวบอิ่ม เอวเรียวคอร์ด ทั้งร่างมีส่วนโค้งส่วนเว้า เพียงแค่มอง ก็กระตุ้นคนมองได้ทีเดียว

ผมเคยได้ยินเรื่องตลกจากเพื่อน บอกว่าดำแน่น ขาวสบาย เหลืองน้ำเยอะ จากที่ได้มองผ่านมุมนี้แล้ว ผมก็อยากจะเข้าไปในร่างของจ้าวเย่นซวนจริงๆ จะต้องเป็นอะไรที่สวยสุดยอดแน่ๆ

แน่นอน ว่านั้นเป็นเพียงความต้องการทางเพศในเวลาว่างเท่านั้น ผมในตอนนี้ยังไม่ได้วางเป้าหมายอะไรกับเธอ

“มาแล้ว”

จ้าวเย่นซวนทักทายผม ผมยิ้มและพยักหน้า หลังจากนั้นก็ถอดเสื้อออก

“ผ้าพันแผลถูกดึงออกไปแล้ว ผมมองผ่านกระจก แผลเป็นพวกนี้ค่อนข้างน่ากลัว ผมไม่ชอบมัน พอจะมีวิธีบ้างไหม”

จ้าวเย่นซวนเดินสำรวจรอบๆ ตัวผม หยิบสายวัดขึ้นมาวัดร่างของผม ผ่านไปเป็นเวลานาน เธอก็ออกแบบโปรแกรมการออกกำลังกายให้กับผมชุดหนึ่ง

“ทำตามตารางนี้ เวลาสามเดือนสั้นๆ ระยะยาวครึ่งปี รูปร่างของคุณจะมีการเปลี่ยนแปลง เมื่อถึงเวลานั้นรอยแผลเป็นนั้นจะทำให้คุณดูมาดแมนยิ่งขึ้น มากกว่าน่าเกลียด”

ระดับผู้เชี่ยวชาญ เนื่องจากจ้าวเย่นซวนเป็นเทรนเนอร์ออกกำลังกาย ผมจึงเชื่อเธอโดยสิ้นเชิง

“แล้วเมื่อถึงเวลานั้นจะดึงดูดคุณด้วยไหม”

จ้าวเย่นซวนหัวเราะ “คุณต้องฝึกฝนให้มันเห็นผลเสียก่อนนะ”

เป็นคำตอบที่ชาญฉลาด

เมื่อคุยเล่นกันเสร็จ ภายใต้การดูแลของจ้าวเย่นซวน ผมจึงมาขี่จักรยานออกกำลังกาย

จักรยานออกกำลังกายและลู่วิ่ง เป็นอุปกรณ์เพียงสองชิ้นที่ผมสามารถใช้ได้ในตอนนี้ เพราะหากออกแรงมากเกินไปมันจะทำให้แผลที่อกและหลังปริได้ จะกลายเป็นได้ผลลัพธ์ที่กลับกัน

เมื่อออกกำลังกายครบตามเวลาที่จ้าวเย่นซวนกำหนด เธอก็สอนผมออกท่ากายบริหาร

แม้ว่าจุดความสนใจของผมจะอยู่ที่ที่เดียว แต่ก็อดที่จะสนใจหน้าอกของเธอที่สั่นกระเพื่อมยามที่ออกกระโดดไม่ได้ สวยงามไร้ที่ติ และสวยยั่วยวน

เพียงแต่ว่าในตอนที่สายตาของผมละจากอกอวบคู่นั้นของเธอไปยังสะโพกที่อวบอัด ในตอนที่กำลังชื่นชมขาสวยคู่นั้น ก็พบว่าเชือกรองเท้าออกกำลังกายของเธอคลายออกเสียแล้ว

“เชือกรองเท้าคลายแล้ว”

“ตั้งใจฝึกค่ะ ไม่ต้องไปคิดถึงที่จะมีหรือไม่มี”

ผมเอ่ยเตือนจ้าวเย่นซวนด้วยความปรารถนาดี แต่กลับถูกเธอตำหนิ เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เธอคิดว่าผมได้รับผลกระทบจากหน้าอกของเธอ ดังนั้นจึงจงใจเอ่ยยั่วเย้า

หลังจากนั้น ข้อเท็จจริงก็ได้แสดงหลักฐานที่มีน้ำหนักแทนผม

ทันใดนั้น ในตอนที่ยกขาแตะไปด้านข้าง จ้าวเย่นซวนก็เหยียบเชือกรองเท้าของตัวเอง พอเท้าขาดความสมดุล ร่างอ้อนแอ้นก็เอนไปทางเครื่องออกกำลังแขน แต่เมื่อมองตำแหน่งนั้น หัวจะต้องกระแทกเข้าที่โครงเหล็กของเครื่องออกกำลังแขนเป็นแน่

“ว้าย”

จ้าวเย่นซวนกรีดร้องด้วยความตกใจ ตาและมือของผมขยับอย่างรวดเร็ว พรึบ พุ่งตัวออกไปทางนั้นทันพลัน หลังจากนั้นก็กอดเธอเอาไว้ พลิกหนีเครื่องออกกำลังแขน และล้มลงไปบนพื้น

ชั่วเวลาที่ล้มลงไปบนพื้น ผมรู้สึกว่าเบื้องหน้ามันมืดลง หลังจากนั้นก็ถูกอะไรสักอย่างทับจนเริ่มอึดอัด

ใหญ่มาก อวบอิ่มมาก แต่ก็เต็มไปด้วยความยืดหยุ่น ทั้งยังมีกลิ่นหอมที่น่าดึงดูดอีกด้วย

แต่ผมก็รู้สึกงุนงงเล็กน้อย มันใหญ่ไปแล้ว มันปิดแม้กระทั่งปากรวมไปถึงจมูกจนผมหายใจไม่ออก

หลังจากนั้น จ้าวเย่นซวนก็รีบลุกขึ้น ด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“พี่ วันนั้นผมปล่อยบนกางเกงในพี่โดยที่ยังมีถุงน่องอีกหนึ่งชั้นนะ พี่คงไม่ท้องหรอกใช่ไหม ทำไมดูกลุ้มใจจริง”

จางหงหวู่ไม่ได้สนใจผม ยังคงกุมหน้าผากของเธอต่อ ไม่แม้แต่จะลืมตาด้วยซ้ำ

ผมรีบสลัดความคิดหยอกล้อในหัวออกไป อ้อมโต๊ะเดินไปหาเธออย่างรวดเร็ว ยื่นมือออกไปสัมผัสหน้าผากของเธอ ร้อนมาก

“เป็นหวัดเป็นไข้แล้วหรือ”

จางหงหวู่กล่าวอย่างอ่อนแรง “อือ เมื่อวานร้อน ฉันเลยเปิดเครื่องปรับอากาศทั้งคืน น่าจะเย็นเกินไป”

ผมไม่พูดไม่จา ยื่นมือไปยกร่างอรชรของเธอขึ้นมาทันที

ผมบอกว่าจะไปส่งเธอที่โรงพยาบาล แต่เธอปฏิเสธ บอกว่าไม่ชอบกลิ่นโรงพยาบาล

“ผมไม่สนว่าพี่จะชอบไม่ชอบ ร่างกายมันสำคัญกว่า”

ไม่พูดเปล่า ผมยังอุ้มเธอออกไปจากออฟฟิศด้วย

แต่ในตอนนั้นเอง ประตูออฟฟิศก็ถูกเปิดออก หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยที่สูงหนึ่งเมตรเก้าสิบกว่าๆ ก็เดินเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

เพียงแต่เหมือนว่าจะเห็นผมกำลังอุ้มจางหงหวู่ ดังนั้นเขาจึงชะงักค้าง ไม่รู้ว่าจะออกไปหรือรายงานต่อดี ค่อนข้างกระอักกระอ่วน

จางหงหวู่ส่งสายตาให้ผมวางเธอลง หลังจากนั้นก็เอนกายพิงร่างของผม กุมหน้าผากและเอ่ยย้ำขึ้น “พูดมา”

“เอ่อ เจ้านาย มีคนกำลังสร้างปัญหาอยู่ข้างล่าง”

จางหงหวู่ถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์ หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นเตรียมจะลงไป

ผมจึงอุ้มเธอไปนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ของออฟฟิศ

“พักผ่อนเถอะ ผมช่วยพี่จัดการเอง”