ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 50

บทที่ 50 คุณจะคิดถึงมัน

มือเล็กของจ้าวเย่นซวนสวยมาก เรียวสวย ขาว และเรียบเนียน มันยากที่จะจินตนาการว่าหากใช้มือเล็กคู่นี้มาช่วยขัดปืน จะให้ความรู้สึกและสัมผัสแบบไหนกัน

ในตอนที่ผมกำลังชื่นชมมือของเธอ ทันใดนั้นจ้าวเย่นซวนก็ดึงมือออก

หน้าแดงเล็กน้อย แต่น้ำเสียงนั้นกลับหนักแน่น “โปรดเคารพกันด้วย ขอบคุณ”

เห็นได้ชัดว่าเธอนั้นไม่ใช่คู่มือที่ง่ายเหมือนในความคิดของผม อย่างน้อยระเบิดคำหวานนั้นก็ทำลายเธอไม่ได้

“ขอโทษด้วย คุณสวยเกินไป ดังนั้นจึงอดไม่ได้...”

ในคำขอโทษของผมก็ยังมีคำพูดชื่นชม นั่นทำให้จ้าวเย่นซวนคลายความระมัดระวังลง

หลังจากนั้นในตอนที่เธอไม่ทันระวัง ผมก็กดเธอนอนลงไปบนโซฟา เมื่อบ่ายผมสามบานไว้แล้ว ว่าผมจะใช้อาชีพของผมและทิ้งความทรงจำที่สวยงามไว้บนร่างของเธอ

ก่อนที่เธอจะได้หวีดร้อง ริมฝีปากสีแดงนั้นก็ถูกผมใช้ปากปิดผนึกไว้

ริมฝีปากแดงสวย อวบอิ่ม เต็มไปด้วยลมหายใจที่สวยงาม การจูบนั้นให้ความสุขกับผมเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะจูบที่บีบบังคับแบบนี้ จูบเธอในตอนที่เธอกำลังขัดขืน ยิ่งมีเพลิดเพลินขึ้นไปอีก

“คนเลว คุณมันคนเลว”

จ้าวเย่นซวนด่าไปด้วยในขณะที่กำลังดิ้นรน เพียงแต่ผมจะไม่ปล่อยให้เธอได้สาปแช่งต่อไป ยื่นมือออกไปกดเธอไว้กับโซฟา และในขณะเดียวกันก็พลิกกระโปรงของเธอขึ้น จนเผยให้เห็นกางเกงชั้นในลายตาข่ายสีดำสุดเซ็กซี่ที่อยู่ข้างในถุงน่องโปร่ง

เธอพยายามดิ้นรนเพื่อลุกขึ้น ผมก็ใช้ร่างกายทาบทับเธอไว้ มือซ้ายผ่านไปสัมผัสตัวตนที่อวบอิ่มและกลมมนที่อยู่ใต้ร่าง หยอกล้ออย่างจาบจ้วง มือขวากลับสอดเข้าไปในกระโปรงของเธอ ระหว่างถุงน่องและกางเกงชั้นใน กดลงไปในส่วนที่อ่อนไหวที่สุดบนร่างกายของเธอ

“กรี๊ด คุณปล่อยฉัน เจ้าคนโรคจิตตัวเหม็นคุณปล่อยฉันนะ”

จ้าวเย่นซวนหวีดร้องลั่น แต่ระบบสเตอริโอของโรงภาพยนตร์นั้นทำงานได้อย่างแข็งแกร่ง

หน้าอกที่อวบอิ่มและเต่งตึงของเธอ ค่อยๆ ทำให้ผมร้อนรุ่ม แต่ผมยังคงอดทน ความร้อนรุ่มนี้แปลงเป็นพลังไปที่มือขวา เล่นกับส่วนที่น่าอายของเธออย่างรุนแรงไม่หยุด ปลุกปั่นจนจนกระทั่งสังเกตเห็นความชุ่มชื้นของเธอ ร่างอรชรของเธอสั่นสะท้าน จนน้ำเสียงที่กำลังเอ่ยขอร้องก็สั่นไปด้วยเช่นกัน

“เฉินเฟิง ขอร้องล่ะคุณปล่อยฉันไปเถอะนะ เรื่องเมื่อกลางวันฉันผิดเอง ฉันขอโทษคุณนะ คุณปล่อยฉันไปเถอะ”

จ้าวเย่นซวนอ้อนวอนเสียงสั่น ร่างอรชรเริ่มขัดขืน สองขาเรียวพยายามที่จะหุบปิด แต่พยายามปิดเช่นไรก็ไม่สามารถห้ามแรงมือขวาของผมได้ นวดและกดมันลงไป โดยเร็ว ร่างกายของเธอก็สั่นไหว ทันใดนั้นกางเกงชั้นในก็เปียกชื้นอย่างรวดเร็ว และมันยากที่จะห้ามปรามเสียงครางเอาไว้ในอก จนสุดท้ายก็ปล่อยให้หลุดออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“อ๊า”

ผมนอนทับอยู่บนร่างของเธอ จูบที่ติ่งหูของเธอเบาๆ “ซวนซวน คุณชอบมันมากไม่ใช่หรือ ให้ผมเข้าไปในตัวของคุณดีหรือไม่ เคยมีผู้ชายคนไหนมอบความสุขที่แท้จริงให้คุณได้สัมผัสแล้วหรือยัง”

จ้าวเย่นซวนอับอายอย่างหนัก ใบหน้าแดงก่ำ “เฉินเฟิง คุณมันสัตว์นรก...”

เธอยังด่าไม่ทันหมดเสียง จากนั้นผมก็ฉีกทุกน่องตรงเป้าของเธอออก เสียง แควก ดังขึ้น แลกเปลี่ยนมาด้วยเสียงกรีดร้องของความเมตตาของเธอ

“เฉินเฟิง ฉันผิดไปแล้ว ไม่เอานะ ฉันไม่เคยผ่านเรื่องแบบนั้น นี่คือครั้งแรกของฉัน คุณห้ามเข้าไป คุณจะทำอย่างนี้ไม่ได้”

ในระหว่างที่เธอขัดขืน ผมดูดซับความเปียกชื้นบนกางเกงชั้นในสีดำที่ของเธอให้จางไป จ้าวเย่นซวนกลัวจนสติไม่อยู่กับตัว และเอ่ยขอความเมตตาทั้งน้ำตา

ผมยกแขนขึ้น และตบลงไปที่สถานที่ปกปิดไม่ได้ของเธออย่างแรง ตบจนร่างสวยของเธอสั่นเทา และร้องครางด้วยความเจ็บปวด

จากนั้นก็ตบลงไปอย่างแรงอีกครั้ง เธอหวีดร้องอีกครั้ง เสียงที่นุ่มแบบนั้น มันเหมือนกับความทรมานหลังจากที่ถูกบังคับให้เข้าไป ทำให้ผู้คนหลงใหล มัวเมาอย่างฉุดไม่อยู่

ดึงมือขวากลับ และสองมือก็บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มที่เต่งตึงของจ้าวเย่นซวนในเวลาเดียวกัน ผมกระซิบที่ข้างหูของเธอ “ผมจะไม่ทำอะไรคุณก็ได้ แต่คุณคงจะสัมผัสได้แล้วว่าตรงนั้นมันขยายใหญ่มากแล้ว มันกำลังต้องการ ทำอย่างไรดี”

ใบหน้าของจ้าวเย่นซวนแดงราวกับเลือดออก แต่ก็ยังคงไม่เปิดปากพูดอะไร

เธอหลับตาแน่นและนั่งลงที่โซฟา มือเล็กที่สั่นเท่านั้นจับส่วนของผมไว้ และรูดรั้งอย่างเบาๆ

มือเล็กที่เรียบเนียนราวกับหยกในตอนนี้ ผมรับรู้ถึงสัมผัสทุกอย่าง เพียงแค่ความรู้สึกนี้มันไม่ถูกอย่างเห็นได้ชัด อย่างน้อยก็ไม่มีเสียงที่น่าพึงพอใจ ไม่สามารถกระตุ้นผมได้

ดังนั้นผมจึงให้เธอหยุดมือ

จ้าวเย่นซวนลืมตาขึ้นมา มองผมทั้งน้ำตา และกล่าวด้วยคำพูดที่เจือเยาะเย้ยตัวเอง “ทำไม รู้สึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมาแล้วหรือ”

ผมขี้เกียจสนใจการถากถางของเธอที่ไร้การฟาดฟันนี้ ทำเพียงกดเธอลงนอนไปบนโซฟา

เมื่อมั่นใจแล้วว่ามือของเธอไม่สามารถคุกคามได้ ผมก็พลิกร่างและนอนคว่ำไปบนตัวของเธอ

ไม่ปล่อยให้เธอได้มีโอกาสขัดขืน เพียงส่งสิ่งนั้นไปในปากของเธอ ขณะเดียวกัน ผมก็แยกขาเรียวยาวทั้งสองของเธอออก และสอดหัวเข้าไปสำรวจ

“ซวนซวน คุณจะลองกัดผมก็ได้ หลังจากนั้นผมจะใช้นิ้วทำลายร่างของคุณ หากไม่อยากลองดู จากนั้นคุณจะได้สัมผัสความสุขที่แท้จริงของผู้หญิง”

นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ผมพูด กล่าวจบ ผมก็ไม่สนว่าเธอจะขัดขืนหรือไม่ เพียงนอนคว่ำตรงที่ที่น่าอายของเธอ และรัวลิ้นเพื่อฆ่า...

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงอย่างพอดิบพอดี ภายใต้การเคลื่อนไหวของปากเล็กและลิ้นของเธอ ในที่สุดผมก็สั่นไหว แต่ไม่มีอะไรเล็ดลอดออกมา ทั้งหมดถูกปล่อยในปากเล็กของจ้าวเย่นซวน

และภายใต้การควบคุมของผมช่างเป็นเรื่องบังเอิญมาก จ้าวเย่นซวนเองก็เริ่มเตะขาสะเปะสะปะ มือเล็กทั้งสองข้างของเธอนั้นข่วนร่างของผมอย่างแรง ขอร้องและต้อนรับกับความสุขที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน

หลังจากที่ทุกอย่างจบลง ผมก็หันหลังกลับ และจ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของจ้าวเย่นซวน

“คุณจะร้องไห้ในตอนนี้ รอจนกระทั่งคุณมีแฟนในอนาคต คุณก็จะคิดถึงมัน...”