ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 63

บทที่63 ความต้องการของเธอ

หลังจากขึ้นรถ ลู่หย่าฉีก็ให้ที่อยู่กับฉัน แล้วก็ไม่พูดอีกเลย

เดิมทีฉันอยากเริ่มพูดหยอกเธอสักหน่อย แต่พอเห็นสีหน้าที่เรียบนิ่งของเธอจากกระจกมองหลัง จู่ๆก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ สีหน้าตอนนี้ของเธอ ต่างกับตอนอยู่บ้าน ความกระตือรือร้นนั้นหายไปโดยสิ้นเชิง

หลังจากรถขับออกไปได้ไม่กี่กิโล ลู่หย่าฉีเปิดกระเป๋าออก หยิบกล่องบุหรี่ออกมา จุดหนึ่งมวน

ควันโขมง จากช่องหน้าต่างรถที่เปิดไว้จนถึงนอกรถ

เธอยังคงเงียบ เหมือนกับว่าฉันเป็นแค่คนขับรถแท็กซี่ เธอจ่ายเงิน ฉันขับรถ ไม่มีความรู้สึกอยากจะสนทนาเลยสักนิด

หลังจากที่สูบบุหรี่หมด มือเรียวดีดก้นบุหรี่ออกจากรถ แล้วปิดกระจกขึ้น

เธออ้าปากสักที ทำลายความน่าเบื่อจนกลายเป็นความเงียบที่ผิดปกติ

"ยืมโทรศัพท์นายหน่อย"

หยิบโทรศัพท์ออกมา ปลดล็อกเสร็จฉันก็ยื่นให้ลู่หย่าฉีที่อยู่ข้างหลัง

วินาทีหลังจากนั้น ก็มีเสียงปิดเครื่องดังขึ้นจากข้างหลัง แล้วฉันมองเห็นจากกระจกมองหลัง เธอยัดโทรศัพท์ของฉันไว้ใต้ที่นั่ง

"เลี้ยวซ้าย ข้างหน้ามีสถานที่ก่อสร้างร้าง

ฉันไม่รู้ว่าลู่หย่าฉีคิดอยากจะทำอะไร แต่ยังคงฟังเธอ ขับรถไป

นั้นคือสถานที่ก่อสร้างร้างจริงๆ นอกจากซากปรักหักพังและฝุ่นหินทรายแล้ว กว้างไร้ขอบเขต ไม่มีสิ่งใดอีก

เธอส่งสัญญาณให้ฉันดับเครื่องจอดรถ แล้วฉันก็ทำตาม ในตอนที่ทำตาม ฉันหันหลังมองเธอ

"คนสวย ฉันไม่ได้พกบุหรี่มา ขอบุหรี่มาดูดสักมวนสิ"

สำหรับท่าทางที่เปลี่ยนไปของฉัน ลู่หย่าฉีแค่ประเมินฉันสองสามวิ แล้วยื่นบุหรี่และไฟแช็กให้ฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

ในตอนที่ฉันรับบุหรี่และไฟแช็กมา ฉวยโอกาสลูบมือขาวเรียวของเธอเล็กน้อย

เธอไม่ได้ตกใจ ไม่ได้ไม่ชอบ แต่แค่บนหน้าสวยนั้นแสดงความเยอะเย้ยกับหัวเราะออกมา

มือขวาจุดบุหรี่ มือซ้ายค่อยๆล้วงโทรศัพท์อีกเครื่องออกมาจากกระเป๋า ในตอนที่เสียงจุดไฟแช็คดังขึ้น ฉันปิดเสียงโทรศัพท์ แล้วจุดบุหรี่ไป เปิดบันทึกเสียงไป

ในระหว่างที่ฉันคืนบุหรี่กับไฟแช็กให้กับลู่หย่าฉี โทรศัพท์ก็ถูกฉันยัดลงใต้ที่นั่ง ระยะห่างนี้ใกล้เธอมากขึ้น และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะให้เธอเห็น

ต้องขอบคุณการปรากฏตัวของยี่เจียจเจีย ทำให้ฉันคิดอยากซื้อโทรศัพท์อีกเครื่องให้ตัวเอง เบอร์สงวนสิทธิ์เฉพาะลูกค้าโทร

ฉันดูดบุหรี่ ลู่หย่าฉีก็ดูดบุหรี่ เธอหยิบออกมาอีกมวน แล้วจุด เปิดหน้าต่างรถ

ท่ามกลางหมอกควัน เธอเปิดปากเล็กที่ทาลิปสีเซ็กซี่นั้นออก

"ตอนเด็กบ้านฉันจนมาก จนกว่าบ้านนายอีก แต่ว่าฉันหน้าตาสวยงาม ดังนั้นฉันก็รู้ตั้งแต่เด็ก ใบหน้านี้ สามารถนำพาความเจริญรุ่งเรืองให้ฉันได้ นำพาสิ่งของที่ฉันอยากได้มาได้

"มีช่วงเวลาหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งบอกฉันว่า ฉันทำแบบนี้ไม่ถูก ฉันไม่มีมุมมองที่ถูกต้องเกี่ยวกับชีวิต ดังนั้นเขาเลยช่วยฉันแก้ไขมุมมองเกี่ยวกับชีวิตและคุณค่าของฉัน ทำให้ฉันพยายาม ก้าวหน้า ต้องพึ่งพาความพยายามของตัวเองดิ้นรนเพื่อให้ได้ทุกสิ่งที่ฉันต้องการ"

ลู่หย่าฉีมอง แล้วรอยยิ้มบนหน้าเพิ่มมากขึ้น

แล้วเธอก็ถอดรองเท้าออก ยกเท้าเล็กๆของเธอที่หุ้มด้วยถุงน่องใส แปะไว้ข้างปากฉัน

ไม่พูดไม่ได้ เธอยั่วยวนเก่งมาก ถึงแม้จะแค่ยกขาขึ้น ยังคงชิดขาสวยสองไว้แน่น ไม่ให้โอกาสฉันชมดูเลยสักนิด

เลียเท้าขาวที่สวย น้ำเสียงเรียบของลู่หย่าฉีดังขึ้นอีก

"ความสามารถจีบผู้หญิงของนายใช้ได้ จุดนี้จากการที่นายสามารถยุ่งระหว่างหยู่ถิงกับปู้หนานได้ก็ดูออกได้

"นี่ดีมาก แต่ว่าฉันหวังว่านายจะสามารถหลุดพ้นออกจากปู้หนานได้ ทำให้เธอลืมนายไปเงียบๆ ในขณะที่ปัดการมีตัวตนของนายออกไป เอาการมีตัวตนนี้เก็บไว้ที่หยู่ถิงตรงนั้น ให้หล่อนห่างนายแล้วก็เหมือนกับปลาที่ห่างจากน้ำ ให้หล่อนพึ่งพานายหมือนคนเสพติดความอยากมีแฟน"

"และแน่นอน ถ้านายสามารถให้หล่อนท้องโตอดทนกำเนิดลูกให้โฮสต์อย่างนายได้ นั้นก็จะเพอร์เฟคมากๆ เพราะเด็กนี้ บัตรของนายก็จะมีเงินฝากแปดหลักเพิ่มขึ้น"ฉันรอคำตอบที่ฉันอยากได้ได้แล้ว นี่ก็คือจุดประสงค์ที่แท้จริงที่ลู่หย่าฉีให้ฉันขับรถส่งเธอ

หยุดเลีย จับเท้าที่สวยงามถุงน่องไหมเปียกไว้ในมือ เล่นเบาๆ ฉันมองไปทางลู่หย่าฉีที่มีสีหน้านิ่งสงบตลอด

"เธออยากให้ หยู่ถิงเพราะโฮสต์อย่างฉันแตกหักกับหยู่เสี้ยงเฉียนโดยสิ้นเชิง?แล้วให้ปู้หนานเป็นจักรพรรดิกวางซวี่ เธอเป็นซูสีไทเฮา?"

ลู่หย่าฉีเก็บเท้าที่ถูกฉันเล่นจนคันเล็กน้อยกลับไป แล้วเอนตัวขึ้น สองมือจับแก้มฉันไว้และเอาปากแดงประทับบนปากฉัน จูบอย่างรุนแรง

โฮสต์บนโลกนี้เยอะมาก ส่วนมากรู้แค่ใช้แรง กลับมีคนส่วนน้อยรู้ว่าสมองก็คือสิ่งที่ดี นายมีพอดี นี่ไม่เลว ทำให้ฉันคาดหวังมาก คาดหวังในบัตรนายจะมีเงินฝากมากถึงแปดหลัก แต่ว่านายวางใจได้ ฉันจะคอยช่วยอยู่ข้างๆ ให้นายหาโอกาสไปเอาหยู่ถิง ให้หล่อนรักนายมากขึ้น"

"นี่คือธุรกิจแบบวิน-วิน นายอยากได้คนสวยกับเงินทองของนาย ฉันอยากได้ซูสีไทเฮาของฉัน!"