ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 62

บทที่62 สาวสวยลู่หย่าฉี

หลังจากที่จูบอย่างเร่าร้อน ฉันปล่อยลู่ปู้หนาน แต่ยังคงโน้มตัว ใช้สายตาที่เผ็ดร้อนจ้องมองเธอไว้

ตาโตใสแป๋วมองฉันอยู่ แล้วค่อยๆเลือนลาง"พี่เฟิง……"

ลู่ปู้หนานพูดเบาๆ เหมือนร้อง แต่ก็เหมือนคร่ำครวญเบาๆ

แต่แล้ว ฉันเลิกเสื้อชีฟองของเธอขึ้น"ปู้หนาน ตรงนี้ของเธอสวยมาก ฉันอยากกินตรงนี้ของเธอ"

พูดไป ฉันยื่นมือปลดบราสีชมพูอ่อนสำหรับสาวๆของเธอไป

เธอหลับตาอย่างเขินอาย แล้วมีเสียงอืมเบาๆออกมาจากจมูก

ฉันเล่นเบาๆกับสิ่งที่ขาวและใหญ่ แล้วนอนดมอยู่ข้างบน

กลิ่นหอมจางๆจากหญิงสาวนั้น ทำให้ฉันหลง อดไม่ไหวอมดอกตูมเบาๆ

ลู่ปู้หนานคราง มือขาวทั้งสองถอดเสื้อนอกของฉันไป สัมผัสที่หลังฉันอย่างตามใจชอบ

เป็นเวลานาน จนหุ่นสวยของลู่ปู้หนานเริ่มบิดเล็กน้อย เมื่อมีสัญญาณของการหันมาคราง ฉันถอดกระโปรงสั้นสีขาวของเธอไป

"ปู้หนาน ฉันจะให้เธอเสร็จอีกหลายครั้งดีไหม ก็เหมือนในรถคืนนั้น"

ลู่ปู้หนานหน้าแดง ก็ไม่รู้ว่าเพราะเลือดหรือว่าเพราะคำพูดของฉัน

เธอกัดปากล่างเบาๆ สิบวินาทีต่อมาถึงพูดอย่างเขินอาย"นายมันบ้า ทำไมนายถึงถามฉัน นายทำไปเลยสิ"

"มีเซ็กส์เหรอ ปู้หนานเธอตรงไปตรงมาแบบนี้เมื่อไหร่กัน?"

"ฉันไม่ได้หมายความอย่างนี้สักหน่อย ฉัน…...อ๊า~"

ลู่ปู่หนานกำลังอธิบาย ฉันยื่นมือแตะไปที่ๆน่าอายของเธอนั้น ตีจนเธอร้องครางเจ็บปวด แต่แค่ในเสียงครางนั้นความดีใจและความอยากอยู่ในนั้น

หลังจากตบไปสามทีรัวๆ ลู่ปู้หนานทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หนีบขาเข้าแน่นๆ แต่กลับถูกฉันบังคับแกะออก และเอามือแตะขึ้นไป นวดเบาๆ…...

หลังจากสิบกว่านาที ในห้องมีแต่เสียงสะท้อนลู่ปู้หนานคราง เธอพูดอย่างทนไม่ไหว หวังด้วยการร้องไห้ "พี่เฟิง……"

ฉันรู้ เธออดที่ถึงขีดจำกัดแล้ว เธอต้องการความรักบางอย่างเข้าสู่หุ่นสวยเธอ ไปดับไฟความปรารถนาที่พุ่งขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เพื่อแก้ความต้องการโดยสัญชาตญาณของเธอ

และแล้วฉันปลดเข็มขัดออก

แล้วในตอนนั้นเอง จู่ๆ ประตูอัตโนมัตินอกสวนเปิดออกกะทันหัน เสียงเอี๊ยดของประตูเหล็กดังเข้ามา

ฉันมองตามเสียงไป นอกประตูที่ค่อยๆเปิดออกนั้น มีรถเบนท์ลีย์กำลังรออยู่

และทะเบียนของรถเบนท์ลีย์นี้ เหมือนกับคันที่ดงป๋อชวนขับเป๊ะ

หรือว่า นี้คือคันเดียวกันนั้นเอง

"พ่อแม่ฉันกลับมาแล้ว!"

เสียงที่ร้อนรนของลู่ปู้หนาน ยันยันการเดาของฉัน

ลูบหน้าเล็กที่แดงและร้อน ลู่ปู้หนานรีบยกกระโปรงสั้นวิ่งขึ้นชั้นบนไป

ฉันรัดเข็มขัดที่เพิ่งปลดออกไป จัดการเสื้อผ้าเล็กน้อย แล้วหายใจเข้าลึกๆ ลุกขึ้นเดินออกไปห้องรับแขก ยืนหน้าประตู มองรถเบนท์ลีย์คันนั้นที่ค่อยๆเข้ามา

รถเบนท์ลีย์จอดหน้าประตู มองผ่านหน้าต่าง ฉันเห็นดงป๋อชวนที่ขับรถอยู่ พยักหน้าเบาๆถือว่าทักทายแล้ว

นาทีต่อไป ประตูรถเปิดออก หยู่เสี้ยงเฉียนกับลู่หย่าฉีเดินออกจากรถ

สายตาของหยู่เสี้ยงเฉียนมองมาทางฉัน ไม่รอเขาพูด บนหน้าของฉันเผยรอยยิ้ม แนะนำตัวกับพวกเขา

"สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า ผมชื่อเฉินเฟิง คือเพื่อนของหยู่ถิง และเป็นเพื่อนสมัยตอนเรียนรถของลู่ปู้หนาน"

หยู่เสี้ยงเฉียนจ้องฉันสักแปป แล้วพยักหน้าเบาๆ สั่งลู่หย่าฉีที่คล้องแขนของเขาอยู่ข้างๆ"ดูแลแขกให้ดี ฉันกับป๋อชวนขึ้นชั้นบนไปคุยธุระก่อน"