ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 61

บทที่61 สวยไหม

สุดท้ายก็ไม่ได้กินอาหารเช้าที่โจงเฉียวเฉียว

เพราะว่าด้ายลี่ม่าวปวดจนแยกเขี้ยวยิงฟัน บอกจะไปทำงาน แต่ว่าฉันน่าจะเดาได้แล้วแหละ ถ้าไม่โรงพยาบาลอีก คิดว่าเจ้านั่นก็คงจะสุกได้แล้ว

โจวเฉียวเฉียวขับรถไม่เป็น ด้ายลี่ม่าวเป็นแบบนี้ก็ขับไม่ได้ และแล้วฉันก็เป็นคนดีให้ถึงที่สุดแล้วกัน พาพวกเขาทั้งสองคนไปส่งโรงพยาบาล

ไม่ได้นอนทั้งคืน และมีเซ็กกับโจงเฉียวเฉียว เหนื่อยเล็กน้อย ดังนั้นฉันก็ตรงกลับบ้านไปเลย นอนเพิ่มสักหน่อย เดิมทีความเสียใจน้อยๆที่รุนแรงมากนั้น เพราะว่าแผลโดนลวกของด้ายลี่ม่าวนึกไม่ถึงว่าจะหายไปอย่างไร้วี่แวว ตอนฝันอยู่ไม่คิดว่าฉันจะฝันถึงเพลงที่มักจะร้องในโรงเรียนตอนเด็ก

"ฤดูใบไม้ผลิอยู่ไหนนะ ฤดูใบไม้ผลิอยู่ไหนนะ ฤดูใบไม้ผลิในป่าเขียวชอุ่มนั้น……"

ถ้าเกิดเอาเขียวชอุ่มเปลี่ยนเป็นสีดำ ฉันคิดว่าน่าจะเหมาะกว่า

ประมาณ11โมงกว่า โทรศัพท์ดังขึ้น ทำฉันตื่น

"สวัสดีครับ พวกเราคือประกันXX……"

"ประกันบ้านแกสิ!"

วางสาย นอนต่อ

แต่ว่าไม่กี่นาที โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก

"สวัสดีครับ พวกเราคือบริษัทเงินกู้ ไม่ทราบว่าคุณ……"

"กู้บ้าอะไร!"

วางสายและโยนออกไป ฉันก็นอนต่อ

และสามนาทีผ่านไป โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก

ฉันดูก็ไม่ดูรับสายอย่างมึนงงก็ด่าทันที"หืฉันพูดบ้าอะไร!"

หลังจากนั้น เสียงน้อยใจของลู่ปู้หนานดังขึ้นจากโทรศัพท์"ทำบ้าไร ฉันส่งข้อความให้นายแล้ว ฉันหลอกพี่สาวฉัน นายด่าฉันทำไม……"

ด่าผิดคน

ดีที่ลู่ปู้หนานไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผล แล้วฉันก็รีบอธิบายเรื่องราวให้รู้เรื่อง

แล้วเธอก็บอกกับฉัน วันนี้ตอนเที่ยงครอบครัวไม่อยู่ เธอจะเลี้ยงข้าวฉัน ไปชิมฝีมือเธอที่บ้าน

นี้เป็นเรื่องที่ไม่เลวแน่นอน ฉันไม่ใช่แค่อยากชิมฝีมือเธอ อยากชิมร่างกายของเธอมากกว่า

แล้วหลังจากที่วางสาย ฉันลุกจากเตียง รีบล้างหน้าล้างตา ใช้ความเร็วที่สุดแต่งตัวอย่างกระฉับกระเฉง แล้วก็ขับรถไปบ้านเธอ

และแน่นอน กลางทางเจอร้านเสื้อผ้าสตรีแบรนด์ ฉันจอดรถเดินเข้าไปดู

หลังจากที่มาถึงบ้านลู่ปู้หนาน เธอกำลังยุ่งอยู่ที่ครัว

มัดผมหางม้า บนตัวผู้ผ้ากันเปื้อน ดูแล้วเหมือนแม่บ้านอายุน้อย เพิ่มเสน่ห์ความเป็นผู้ใหญ่เล็กน้อย

ฉันกอดเอวเธอจากข้างหลังเบาๆ ทำให้ลู่ปู้หนานตกใจมาก

เอียงหน้าเห็นฉันอยู่ข้างหลัง แกล้งโมโหกระทืบเท้า"นายทำฉันตกใจหมด หัวใจวายหมด!"

"ฉันลองหน่อย?"

แล้ว มือทั้งสองของฉันโน้มไปที่หน้าอกคู่ใหญ่อวบอิ่มของเธอ

นาทีต่อไป แก้มของฉันรู้สึกได้ถึงความร้อนจากหน้าเล็กๆของลู่ปู้หนาน

จูบที่เร่าร้อนเหมือนฝนที่ตกลงมา ทำให้ลู่ปู้หนานหอบ

ผ่านไปตั้งนาน ฉันถามเธอ"ปู้หนาน ทำไมวันนี้ถึงเลี้ยงข้าวฉัน หรือว่าจะมอบร่างกายตัวเองให้ฉันเหรอ?"

เธอหน้าแดง ก็ไม่รู้ว่าอายหรือว่าเพราะจูบก่อนหน้านี้

"ยังมีอีกไม่กี่วันฉันก็จะเปิดเทอมแล้ว ฉันเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองหลวง ต้องอีกตั้งนานถึงจะได้เจอนาย…...."

นี่คือข่าวที่ยากที่จะมีความสุขได้จริงๆ ก็เหมือนกับว่าเอาปลาที่หอมหวานวางตรงหน้าแมวตะกละ แล้วบอกกับมันว่าฉันจะแตะออกไป

แต่ว่า ถึงแม้ฉันจะฟังออกว่ามีความหมายอื่นอยู่ในความพูดของลู่ปู้หนาน เพราะว่าเธอไม่ได้ปฏิเสธการลองใจในความล้อเล่นของฉัน

แต่แล้วฉันดึงมือเล็กของเธอ มาถึงห้องรับแขกชั้นล่าง ให้เสื้อใหม่ที่ซื้อระหว่างทางให้เธอ

ลู่ปู้หนานวิ่งไปเปลี่ยนชุดใหม่ที่ห้องนอนอย่างรอไม่ไหว ฉันไม่ได้ฉวยโอกาสไปทำอะไร

หลังจากที่เธอออกมา บนหน้ามีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขความพอใจ แล้วถามฉัน"สวยไหม?"

สวยแน่นอน ข้างบนเป็นเสื้อไหล่เล็กผ้าชีฟองสีชมพูน้ำค้าง ข้างล่างคือกระโปรงสั้นสีขาวหิมะ ในขณะที่แสดงเสน่ห์ของวัยเยาว์

ก็ไม่สูญเสียรูปร่างที่สวยงามของเธอไป

"สวย ยังไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยกว่าลู่ปู้หนานเลย ถ้าเธอไปยืนหน้าประตูสถาบันภาพยนตร์ปักกิ่งกับสถาบันการแสดงแห่งชาติ มั่นใจว่าไม่มีเด็กผู้หญิงกล้าออกมา พอเห็นเธอ พวกเขาไม่มีความปรารถนาที่จะเป็นนักแสดงด้วยซ้ำ ถึงจะมี นั้นก็เป็นได้แค่ตัวตลก"

ลู่ปู้หนานเม้มปากแดงขึ้น ก้มหน้าอย่างเขินอาย"ที่ไหนกันล่ะ!"

ฉันขึ้นไปโอบเอวของเธอไว้ แล้วก้มหน้าจูบปากแดงเธอ เขายืดตัวขึ้น ถูเบาๆตรงนั้นของเธอ"ยังมี"

ลู่ปู้หนานอายมาก แล้วถูกฉันผลักลงบนโซฟา ปล่อยให้มือของฉันสัมผัสไปบนต้นขาขาวสองข้างนั้น รุกราน…...