ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 60

บทที่ 60 ไม่เจียมตัวเสียจริงๆ

หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าด้ายลี่ม่าวเมาจนหมดสติไปแล้ว ฉันกับโจงเฉียวเฉียวจึงพาเขาไปนอนบนโซฟา

จากนั้น โจงเฉียวเฉียวผลักฉันออกจากประตูและให้ฉันรีบออกไป

ด้ายลี่ม่าวเมาหลับเหมือนหมีแบบนี้จะให้ฉันออกไปได้อย่างไร? เพราะเขาวางแผนอยากได้ซองแดงซองใหญ่จากฉัน เพื่อเห็นแก่โจงเฉียวเฉียว ฉันจึงฝืนทนกล้ำกลืนความโมโห

ฉันพุ่งไปกุมใบหน้าเล็กของโจงเฉียวเฉียว และเมื่อเธอถูกจับได้ฉันก็จูบเธอปากเล็กที่มีเสน่ห์อย่างดุเดือด

เธอพยายามปฏิเสธ แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดจูบที่เร่าร้อนของฉันได้

ดูเหมือนว่าไม่มีทางที่จะปฏิเสธความเร่าร้อนของฉัน เธอจึงตอบรับและดึงฉันเข้าไปในห้องใหม่ของพวกเขา

ห้องใหม่ประดับตกแต่งอย่างสวยงาม บนผนังแขวนรูปพวกเขาสวมชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว ผ้าปูที่นอนสีแดงและหมอนสีแดงดูมีความสุขมาก

จากนั้นบรรยากาศก็รายล้อมไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจ ฉันผลักโจงเฉียวเฉียวลงบนเตียง

เมื่อฉันกำลังจะยกมือเธอขึ้น เธอปฏิเสธและกระซิบ “เฉินเฟิง เขากำลังหลับอยู่ด้านนอก นายอย่าทำแบบนี้ ฉันสัญญาว่าจะให้นาย แต่คืนนี้ปล่อยฉันไปก่อนได้ไหม?”

คงไม่เคยได้ยินเรื่องพังพอนขโมยไก่สินะ พังพอนตกลงกับไก่อย่างดิบดี และรอให้ไก่มาเคาะประตูในวันรุ่งขึ้นเพื่อให้พังพอนกิน ในเมื่อแม้แต่สัตว์ยังทำไม่ได้ ฉันก็ยิ่งทำไม่ได้ พวกเราไม่เหมือนสัตว์

ดังนั้นในการตอบสนอง ฉันจูบปากเล็กที่เซ็กซี่ของเธอ โผล่ลิ้นออกมาและหายเข้าไปในปากเธอราวกับพยายามกวาดต้อนเอาชีวิต เธอเหมือนเสียสติไปโดยลืมการตอบสนองของฉัน

ในขณะที่จูบอย่างเคลิบเคลิ้ม ฉันก็ถอดเสื้อผ้าของโจงเฉียวเฉียวออกทั้งหมด ไม่ให้เหลือแม้กระทั่งยกทรงสีแดงและกางเกงในตัวน้อยแล้วทิ้งมันไว้ข้างๆ

“เฉินเฟิง เฉินเฟิง นายฟังฉัน...ถ้าคืนนี้นายกล้านอนกับฉัน ฉันจะตายให้นายดู ฉันไม่สามารถหยุดนายได้ ไม่สามารถปฏิเสธนายได้ และไม่สามารถขอโทษเขาได้ ฉันมีนายอยู่ในใจ นายมาสิ ขอโทษด้วยสำหรับเรื่องของเขา ฉันจะใช้ด้วยชีวิตของฉัน”

ฉันจำได้ว่าตอนมัธยมปลาย โรงเรียนมีจัดกิจกรรมกีฬา โจงเฉียวเฉียวก็เข้าร่วมด้วยแต่ร่างกายเธออ่อนแอล้มลงไป จึงทำให้อยู่ในที่สุดท้าย

ทุกคนต่างคิดว่าเธอคงยอมแพ้ไปแล้ว แต่เธอก็พยายามวิ่งต่อไปจึงทำให้กิจกรรมในโรงเรียนยืดเวลาออกไปกว่าสิบนาที

เธออ่อนโยนมาก แต่พอคนอ่อนโยนได้ดื้อรั้นแล้วย่อมน่ากลัว

ฉันพลิกกายนอนบนเตียงโดยไม่พูดอะไรด้วยความผิดหวัง

เป็นครั้งแรกที่มอบหญิงสาวที่สวยขนาดนี้ให้ผู้ชายคนอื่น โดยเฉพาะผู้ชายขี้ขลาดอย่างด้ายลี่ม่าว ฉันไม่พอใจอย่างมาก

ฉันถามโจงเฉียวเฉียวว่าเพราะอะไร?

เธอบอกว่าด้ายลี่ม่าวมีข้อเสียอยู่มาก แต่มีข้อดีเพียงอย่างเดียวคือดีกับเธออย่างสุดหัวใจ

ฉันรู้ว่าข้อดีนี้เพียงพอที่จะสร้างความประทับใจให้ผู้หญิงจำนวนมาก และหนึ่งในนั้นคือโจงเฉียวเฉียว

ฉันไม่มีอะไรจะพูด แค่เพียงนอนอยู่บนเตียงและดูเหมือนว่าฉันไม่มีความปรารถนาที่จะหายใจ

โจงเฉียวเฉียวหน้าแดงอยู่นานจึงคลานร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอลงบนเตียงแล้วนอนลง

“เฉินเฟิง เหมือนครั้งที่แล้วฉันจะช่วยนาย ครั้งนี้นายจะช่วยฉันได้ไหม?”

ฉันมองร่างกายที่มีเสน่ห์ของเธอ “ฉันแก้ปัญหานี้ได้อย่าง่ายดาย มีผู้หญิงตั้งหลายคน”

โจงเฉียวเฉียวอายหน้าแดง “ฉันเชื่อ แต่ว่านายช่วยรักฉันอีกครั้งได้ไหม ฉัน...ชอบความรู้สึกแบบนั้น”

“แต่ว่านายเข้าไปไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด!”

ดูเหมือนโจงเฉียวเฉียวจะขีดเส้นตายไว้ แต่ในเมื่อเธอชอบความรู้สึกแบบนั้น ฉันก็คิดว่าเส้นตายนี้ไม่ใช่ว่าเข้าไปไม่ได้ ตราบใดที่ฉันพยายามมากพอ ฉันสามารถทำให้เธอรู้สึกมีความสุขและเร่าร้อนขึ้นจนถึงขีดสุด

ดังนั้นฉันจึงถอดเสื้อผ้าออกอย่างไม่เต็มใจและจากนั้นก็เริ่มจูบเธอโดยเริ่มจากขาทั้งสองข้าง จูบเธอไปทั่วทั้งร่างและหยุดที่หน้าอกคู่ใจของเธอ จากนั้นก็สาละวนกับสัดส่วนอื่นโดยมอบความรักมาปลุกเร้าให้เธออย่างเร่าร้อน

หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง โจงเฉียวเฉียวก็บ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์แบบ ผมเผ้าพันกัน ทั้งร่างกลายเป็นสีแดงเหมือนกับสีผ้าปูที่นอน บริเวณโคนต้นขาที่สวยงามราวกับหยกเต็มไปด้วยของเหลวข้นหนืด

ฉันแตกในปากที่เซ็กซี่ของเธอไปแล้วสองรอบ ทุกส่วนถูกเธอจับกินไปหมดแล้ว ทั้งยังไม่รู้ด้วยว่าเธอได้บินไปไหนต่อไหน สติกระเจิดกระเจิง แววตาเคลิบเคลิ้ม

ฉันแน่ใจว่ามีเพียงฉันเท่านั้นที่อยู่ในโลกวิญญาณของเธอในตอนนี้ และไม่มีอะไรอื่นอีกแล้ว