ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 70

บทที่70 ถูกงูกัด

ตอนฤดูร้อน ในสวน กลับไม่ได้ร้อนขนาดนั้น แต่ยุงกัดนี่สิ…...หมดคำบรรยายจริงๆ

จางหงหวู่เล่าเรื่องสนุกตอนเธอยังเด็กกับฉันเยอะแยะ รวมทั้งตอนมัธยมต้นมีคนจีบเธอ รวมถึงตอนมัธยมปลาย รักแรกที่เธอแค่จับมือก็ทำให้ใจสั่นจนทำให้นอนไม่ค่อยหลับสองคืน

ฉันก็เล่าเรื่องสนุกของฉันตอนเด็ก มาจากชนบททั้งนั้น ดังนั้นเลยคุยกันได้

ประมาณตี3 จางหงหวู่เหนื่อยเล็กน้อย และแล้วฉันยื่นขาตรง ให้เธอนอนบนขาฉัน

มองหน้าอกใหญ่เต่งตึงนั้น มองไปที่คู่เรียวที่ไม่สามารถซ่อนไว้ในกางเกงได้ มองไปที่เท้าที่สวยงามที่ห่อหุ้มด้วยถุงน่องไหม โดยเฉพาะใบหน้าสวยงามไร้ที่ตินั้นของเธอเข้าตา ฉันมีความคิดอดไม่ไหว

จากนั้น จางหงหวู่บอกฉัน"ห้ามเคาะหัวฉัน เคาะหัวจะโง่ได้!"

ฉันเคอะเขิน แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ฉันอยากบังคับก็บังคับได้ โดยเฉพาะในคืนที่ร้อนนี้

และแล้ว เธอสามารถถูกเคาะซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้

เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ เพื่อลดความเคอะเขินนี้ ฉันถามถึงหยู่เสี้ยงเฉียนกับเธอ

"ทำไมจู่ๆถึงได้พูดถึงท่านหยู่ได้?"

แต่แล้ว ฉันก็เอาเรื่องก่อนหน้านี้ของลู่หย่าฉีบอกกับจางหงหวู่

จางหงหวู่ขมวดคิ้ว"นายเอาลู่หย่าฉีแล้ว?"ฉันส่ายหัว"ไม่ได้เอา เพียงแต่ให้หล่อนจูบเลียน้องชาย จบเรื่องหล่อนก็ไปซื้อเสื้อใหม่ที่ห้าง"

จางหงหวู่หยักหน้า"งั้นก็ดี"

จากนั้น เธอลุกขึ้น จุดบุหรี่

"ในยุค90 เซี่ยงไฮ้มีโจรคนหนึ่ง ชื่อว่าเย่จี้ฮวน ไม่รู้นายรู้รึเปล่า"

ฉันครุ่นคิด"เหมือนว่าจะเคยดูภาพยนต์เรื่องหนึ่ง ในนั้นมีเรื่องราวของเขา"

จางหงหวู่ตอบ"การกำเนิดของหยู่เสี้ยงเฉียนกับเย่จี้ฮวนเหมือนกัน เริ่มต้นด้วยการปล้นอาวุธทั้งนั้น แต่ที่ไม่เหมือนคือเย่จี้ฮวนรับการดูถูกของผู้คนไม่ไหว หยิบปืนขึ้นมาอีกครั้ง แต่หยู่เสี้ยงเฉียนวางมือจากกิจการ ทำกิจการที่ถูกต้องให้ใหญ่โต"

"แต่ว่าตอนนี้ในทางมือมีลูกพี่หลายคน แค่ลูกเด็กที่เมื่อก่อนอยู่กับเขาทั้งนั้น ดังนั้น ลู่หย่าฉีไม่ได้ขู่นาย ถ้าเรื่องของนายกับเธอหลุดออกมา นายตายแน่"

พูดจบ จางหงหวู่มองฉัน"กลัวรึเปล่า?"

ฉันคิด"กลัวเล็กน้อย กลัวตายแล้วก็จะไม่เจอเธออีก เลยต้องจับหยู่ถิง ลู่ปู้หนานอีกทั้งลู่หย่าฉีให้แน่นๆ ให้เหี้ยนั้นกับดงป๋อชวนเพิ่มมิตรภาพให้มากขึ้น เอาคนรอบข้างของหยู่เสี้ยงเฉียนอยู่ในกำมืออย่างหนาแน่น"

จางหงหวู่หัวเราะ"ช่างเป็นที่ฉลาดจริงๆ"

จากนั้น จางหงหวู่ก็วิเคราะห์กับฉันอีกเยอะ วิเคราะห์ลู่หย่าฉี วิเคราะห์หยู่ถิงกับลู่ปู้หนาน

"มีเรื่องหนึ่งนายทำถูกต้อง เรื่องที่ลู่หย่าฉีอยากยึดทรัพย์สมบัติต้องบอกกับหยู่ถิง เพราะว่าหยู่ถึงคือสายเลือดเดียวของหยู่เสี้ยงเฉียน อีกอย่างตอนนี้หยู่ถิงก็ให้นายกับลู่ปู้หนานกับหล่อนคบพร้อมกัน นี่มันสะดวกมากๆ นายแค่ต้องได้ร่างกายสองพี่น้อง และค่อยจัดการกับลู่หย่าฉีอย่างตั้งใจก็พอ"

"ปล่อยวางแล้วไปทำอย่างกล้าหาญ คนชั่วร้ายต้องทำให้ถึงตาย ถึงจะโชคดีได้ จูหยวนจางไม่ทำชั่ว ในประวัติศาสตร์ก็คงไม่มีจักรพรรดิขอทาน นู่เอ๋อร์ฮาชื่อไม่ทำชั่ว ก็จะไม่มีการปกครองของแมนจูหลายร้อยปี"

จูบแก้มของจางหงหวู่แรงๆ"งั้นดูเหมือนฉันจะรู้แล้วว่าควรทำยังไง คนชั่วต้องทำให้ถึงตาย คนต้องเอาให้ตาย"

จางหงหวู่จ้องฉัน แต่กว่ากลับไม่มีการสังหารใดๆ กลับยั่วแทน…...

ตอนตี5 ท้องฟ้าค่อยๆสว่าง ความมืดกำลังจะจากไป

จางหวหวู่ลุกขึ้น บิดขี้เกียจ"นายเก็บของก่อน ฉันไปเข้าห้องน้ำ แล้วเดี๋ยวสักพักก็ไป"

ก็ไม่ได้มีอะไรต้องเก็บ แค่ต้องดับกองควัน ป้องกันการเกิดไฟไหม้เท่านั้นเอง

ฉันไปเอาน้ำเปล่าทั้งลังของออกมา แล้วราดลงไป ดับอย่างรวดเร็ว

จากนั้นในตอนนั้นเอง จางหงหวู่ที่นั่งยองๆฉี่อยู่ที่มุมกรี้ดร้องขึ้นมากะทันหัน

ฉันรีบวิ่งเข้าไป จากนั้นก็เห็นว่ากางเกงหย่อนคล้อยอยู่ที่ขาจางหงหวู่ มือทั้งสองข้างกุมโคนต้นขาไว้แน่น

ข้างๆ มีเงาดำผ่านไป ลอดเข้าไปในกองหญ้า

"งู?!"

จางหงหวู่พยักหน้าตอบ แต่แล้วฉันรีบอุ้มเธอขึ้น อุ้มถึงรถ

จางหงหวู่มองบนใส่ฉัน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร

ไม่มีการหยอกที่มาก ฉันขับรถพาเธอไปที่ศูนย์สุขภาพของเมือง

แพทย์หญิงที่เข้าเวรรับหน้าที่ ทั้งตรวจทั้งตรวจเลือด สุดท้ายก็ต้องเสียไปหลายพัน จากนั้นก็บอกผลตรวจกับฉัน ไม่เป็นอะไร งูตัวนั้นไม่มีพิษ

นี่คือข่าวที่ดี ถึงแม้เธอบอกว่าจะฆ่าฉัน แต่ไม่ว่ายังไงที่นี่ก็คือศูนย์สุขภาพ อีกอย่างคนไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว

นอนบนเตียง จางหงหวู่กำลังให้น้ำเกลือ เป็นขวดยาต้านการอักเสบเพื่อป้องกันการติดเชื้อ พวกเราก็ไม่รู้รายละเอียด ยังไงก็จ่ายเงินไปแล้ว ใช้ไปเถอะ!

"นายบ้ารึเปล่า ถ้าเกิดงูตัวนั้นมีพิษ นายใช้ปากดูดอาจจะก่อให้โดนพิษได้นะ!"

จางหงหวู่บ่นฉัน ฉันจับมือเธอไว้"ฉันสนซะที่ไหน ช่วยเธอได้ก็พอแล้ว"

จางหงหวู่ไม่พูดอะไรอีก แค่มองฉันเงียบๆ บนหน้าค่อยๆมีรอยยิ้มแห่งความสุขออกมา

"พี่ ฉันช่วยเธอดูว่าแผลยังมีเลือดออกรึเปล่า"

"ไม่ต้อง!"

จางหงหวู่เพิ่งพูดปฏิเสธจบ จากนั้นผ้าห่มบางๆที่คลุมร่างของเธอก็ถูกฉันเปิดออกมา

ขาขาวเรียวยาว ส่วนที่มืดแล้วลึกลับ ทำให้ฉันเห็นภาพที่ยอดเยี่ยมในทันที

จางหงหวู่อาย พูดดุ"นายทำอะไร ปิดให้ฉันเร็ว!"

"เธอกลัวอะไร ยังไงตอนนี้ในห้องผู้ป่วยก็ไม่มีใคร แค่พวกเราสองคน เธอก็อดทนมานาน ฉันช่วยเธอ เธอก็ถือว่าให้ร่างกายตัวเองหยุด ให้เธอพักผ่อนพักผ่อน……

จางหงหวู่ขัดขืนดิ้นรน แต่สุดท้ายฉันก็เอาหัวเข้าไป

ในตอนที่ทั้งสองแตะกัน ร่างกายที่สง่างามของเธอก็ปลดปล่อย ไฟแห่งความปรารถนาที่ระงับมาหลายปีได้ปะทุขึ้นจนหมด ส่งออกมาจากจมูก

เสียงครางมีเสน่ห์นั้น เหมือนปีศาจจิ้งจอกเก้าหางจากขุมนรก ทำให้ฉันทำงานหนักยิ่งขึ้น และทำให้เธอฟินมากขึ้น ตามใจมากขึ้น…...