ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 17

บทที่17 คุกเข่า

ภายในห้องก็เงียบขึ้นมาชั่วขณะ

ผู้ชายตัวผอมที่ถูกต่อยจนจมูกบวมหน้าบวมเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่มาร่วมปาร์ตี้ด้วยกัน

ก่อนหน้านี้เขายังช่วยหลี่ฮุยเยาะเย้ยหลินอิ่งอยู่เลย

หลี่ฮุยไออย่างแห้ง ๆ และพูดว่า “ปล่อยเขาไปเถอะ”

“นายบอกให้ปล่อยก็ปล่อยเหรอ นายเป็นตัวอะไร” ชายหน้าดุที่มีแขนสักดอกไม้ถามหลี่ฮุย

“ฉันเป็นตัวอะไรเหรอ? ฉันเป็นพ่อของนาย!” หลี่ฮุยรีบวิ่งขึ้นไป ตบหน้าชายแขนลายคนนั้น

"ฉันชื่อ หลี่ฮุย และฉันเปิด บริษัทก่อสร้างซู่หยาง ที่อยู่ใกล้ ๆ บริษัท ของเรา จื่อจินKTV ได้รับการตกแต่งโดยบริษัทของเราเจ้านายและฉันเป็นเพื่อนเก่าคุณลูกครึ่งส่งชุดให้ฉันที่นี่" หลี่ฮุยเต็มไปด้วยใบหน้า กล่าวอย่างเย่อหยิ่ง.

“หลี่ฮุย? บริษัทก่อสร้างซู่หยางชายแขนลายกำลังจะต่อสู้กลับ เขาลังเลอยู่พักหนึ่งจากนั้นก็อดทนต่อความโกรธไว้ แล้วเดินออกจากห้องไป “นายรอตรงนี้นะ”

“ พี่ฮุยขอบคุณมากๆครับ”

“ พี่ฮุยสุดยอดมากนะครับเนี่ย ได้หน้าจริงๆเลย! ทันทีที่แจ้งชื่อไปไอ้ตัวเล็กก็ตกตะลึง”

“ใช่สิ พวกผู้ชายอย่างเราก็ต้องใช้ชีวิตให้คุ้มเหมือนพี่ฮุยสิ”

คนกลุ่มหนึ่งในห้องเริ่มประจบขึ้นมา

หลี่ฮุยนั่งเอนหลังบนโซฟาอย่างคนได้ชัยชนะมาและเขาก็สูบซิการ์ของเขาไป1คำ

เขาใช้เวลาและดื่มในสถานที่ต่างๆทุกวัน ก็รู้จักคนในแวดวงไม่กี่คน นักเลงแบบนี้เขาไม่รู้ว่าจัดการไปกี่ครั้งแล้ว ไม่เคยมีเรื่องตามหลังมา ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร

คนเมื่อกี้นี่หาเรื่องจริงๆเลยนะ เป็นกระสอบทรายที่ดีสำหรับเขาที่จะแสดงความแข็งแกร่งของเขาต่อหน้าจางฉีโม่

“ พวกนักเลงแบบนี้ แสร้งทำได้แค่ต่อหน้าคนอื่น ต่อหน้าฉันเขาต้องเชื่อฟังกันหมด”หลี่ฮุยพูดด้วยสีหน้าได้ใจ แล้วคิดว่าตัวเองเจ๋งมากๆ

“อย่างพี่ฮุยของเราก็เป็นที่รู้จักกันดีในถนนสายนี้ ไม่เหมือนคนบางคน นอกจากจะอิจฉาและใส่ร้ายคนอื่นแล้ว เขาไม่มีอะไรทำเลย พูดในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อกี้มีคนพุ่งเข้ามา แต่ตดยังไม่กล้าเลยด้วยซ้ำ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกประหลาด สายตาของเขาจ้องมองไปที่หลินอิ่ง

หลี่ฮุยหัวเราะและพูดว่า “อย่าพูดเลยว่าใครบางคน นั่นหลินอิ่งรึเปล่า ฉีโม่ เธอเห็นรึยังคนไม่เอาไหนอย่าง หลินอิ่ง ถ้าคุณเจอเรื่องแบบนี้เข้า เขาจะช่วยเธอได้ไหม? คุณไม่รู้สึกปลอดภัยเลยด้วยซ้ำ”

“ ใครคือหลี่ฮุย?”

ทันใดนั้น เสียงตะโกนที่โกรธเกรี้ยวดังมาจากนอกห้อง

ชายที่มีรอยแผลเป็นรูปยาวบนใบหน้า พุ่งเข้ามาพร้อมกับชายร่างท้วมเจ็ดแปดคนที่ถือแท่งเหล็กมาด้วย ข้างๆชายที่มีแผลเป็นตามมาด้วยชายที่มีแขนลายดอกไม้ที่ถูกตบเมื่อกี้

“ ช่างกล้าดีจริงๆ มาตีลูกพี่ลูกน้องของผม ในถิ่นของงูดำ?” ผู้ชายที่มีรอยแผลเป็นพูดด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกับคีบบุหรี่ไว้ในปาก

เมื่อมองไปที่ท่าทีนี้ ทุกคนในกล่องก็กลัวจนหดตัวลงหมด และสีหน้าของทุกคนดูตื่นเต้นมาก

“นี่! งูดำ?” หลี่ฮุยเองยังแสดงความกลัวบนใบหน้าเช่นกัน

 งูดำเป็นรุ่นใหญ่ในย่านถนนของกินนี้ เขาถือหุ้นของจื่อจินKTVไว้ด้วย

“ไม่ใช่ครับ พี่งู นี่เป็นแต่การเข้าใจผิดครับ ผมไม่ทราบจริงๆครับว่านั่นเป็นลูกพี่ลูกน้องของท่าน ” หลี่ฮุยพูดด้วยสีหน้าที่วิตกกังวล “ผมชื่อหลี่ฮุย พ่อของผมคือหลี่ชิงซาน บริษัทก่อสร้างซู่หยางเป็นของตระกูลผมเองครับ”

หลี่ฮุยกล้าลงมือสั่งสอนนักเลงกระจอกๆ แต่ไม่กล้าหาเรื่องหัวโจ๊กที่มีทั้งเงินและอำนาจอย่างงูดำหรอกนะ เขาเอาชื่อของพ่อเขามาพูด

“หลี่ชิงซาน？” งูดำขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามลูกน้องที่อยู่ข้างว่า “เหมือนจะเคยได้ยินชื่อนี้นะ ไอ้แปด ใช่เฒ่าแก่คนที่กินข้าวเย็นกับเราเมื่อวานรึเปล่า?”

“ใช่ครับ พี่งู หลี่ชิงซานคนนั้นแหละครับ”

“พี่งู ท่านเห็นแก่หน้าของพ่อผมด้วยเถอะเรื่องนี้ก็ให้มันจบแบบนี้ได้ไหมครับ แล้วเดี๋ยวผมจะเลี้ยงเหล้าในวันหลัง” หลี่ฮุยรู้เขาว่ารู้จักกับพ่อของตัวเอง ก็เลยถือโอกาสพูดไปเลย

“หึ ไว้หน้านายงั้นเหรอ?” งูดำทำสีหน้าไม่แยแส

“นายรู้ไหมว่าขนาดพ่อนายยังทำตัวเหมือนหมาเลียเท้าตอนอยู่หน้ากูเลย ”

“ฉันก็นึกว่าเป็นคุณชายที่ไหนซะอีก ที่แท้ก็ไอ้คนไม่เอาไหนอย่างนายนี่เอง ยังมาทำตัวเป็นคนใหญ่คนโตต่อหน้าฉันเหรอ?” งูดำหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา

   เพี๊ยะ！เพี๊ยะ! เพี๊ยะ！

 งูดำเดินมาตบหน้าหลี่ฮุยอย่าแรงไปสามที ตบจนใบหน้าเขาเป็นรอยฝ่ามือสีแดงชัด

“กดมันไว้ น้อง นายจัดการต่อเลย จัดการมันเสร็จก็เอาตัวมันไปที่แม่น้ำ โยนลงไปให้เขาตื่นสักหน่อย ” งูดำสูบบุหรี่ แล้วพูดอย่างใจเย็น

ชายร่างแกร่งกดหลี่ฮุยไว้บนโต๊ะอย่างแรง สีหน้าของชายที่แขนเต็มไปด้วยรอยสักลายดอกโกรธมาก เข้ามาก็ตบหน้าเขาอย่างแรงเลย ตบไปที่หน้าเขาอย่างไม่หยุดยั้ง

“พี่งู ผมขอร้องล่ะ ปล่อยผมไปเถอะ! ในห้องนี้มีลูกสาวของตระกูลจางอยู่ด้วย เห็นแก่หน้าของตระกูลจาง ปล่อยผมไปเถอะนะครับ” ใบหน้าของหลี่ฮุยบวมมาก พูดพร้อมขอร้อง แต่เขากลับเอาจางฉีโม่เข้ามาเกี่ยวด้วย

“คุณหนูตระกูลจางเหรอ? ” งูดำขมวดคิ้ว หรี่ตากวาดมองคนอื่นๆในห้อง

ฉีโม่ตอนนี้เธอเป็นผู้อำนวยการของจางซื่อกรุ๊ป แน่นอนว่าต้องมีอำนาจในตระกูลจางอยู่บ้าง ช่วยพี่ฮุยพูดอะไรคำสองคำสิ” เพื่อนหลายๆคนพูดกล่อมเธอ

“คุณจางฉีโม่คนนี้เหรอที่เป็นคนของตระกูลจาง ผู้อำนวยการแผนกของจางซื่อกรุ๊ป พี่งู คนคุณก็จัดการไปแล้ว ก็ไว้หน้าตระกูลจางหน่อย เรื่องนี้ก็จบแค่นี้เถอะนะ” หลี่เสวี่ยนเอ๋อออกมาพูด

“ตระกูลจาง？ หึ ”งูดำหัวเราะออกมา “ตระกูลจางเป็นใครที่ไหนกัน? ระแวกเมืองหนานเฉิงนี้มีที่ให้ตระกูลจางมาพูดออกเสียงด้วยหรือ?”

พูดจบ งูดำ ก็เหลือบไปเห็นจางฉีโม่ เขาตาสว่างขึ้นมาทันทีทันใด ในสายตามีความเจ้าเล่ห์เผยออกมาเล็กน้อย

อย่าบอกนะว่าเป็นคนสวยที่ดังมากๆในเมืองชิงหยูนเมื่อสองปีก่อนเหรอ?” งูดำพูดพร้อมมองด้วยสายตาที่หื่นกระหาย “ได้ยินมาว่าตระกูลจางหาสามีให้เธอเหรอ? ชิชะ น่าเสียดายความสวยนี้จังเลย ”

วันนี้จางฉีโม่ใส่เสื้อสูททางการ บุคลิกดูดีมาก บวมกับเธอสวยอยู่แล้ว หุ่นก็ดีไม่มีที่ติ

ไม่ว่าผู้ชายคนไหนถ้ามาเห็นเข้า ก็ต้องหวั่นไหวแน่ๆ

“เอาหน่า จางฉีโม่ วันนี้เธอดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อย มาพูดคุยกันเรื่องชีวิตของเรา เรื่องนี้ก็จะให้มันผ่านไป ฉันก็จะปล่อยตัวหลี่ฮุย” งูดำพูดด้วยสีหน้าที่ร้ายลึก

สีหน้าของจางฉีโม่แย่มาก คนอย่างงูดำไม่กลัวแม้กระทั่งตระกูลจาง เธอจะรับมือไหวได้ยังไง

“นายอยากจะหาเรื่องหลี่ฮุย นายก็ทำตามสบายได้เลย มันเกี่ยวกับอะไรภรรยาของผมไม่ทราบ?”หลินอิ่งยืนออดมาทันที แล้วมาขวางหน้าของจางฉีโม่ไว้

“หื้อ? ”งูดำเหลือบมองหลินอิ่ง ด้วยสีหน้าที่ติดเล่น “ที่แท้นายก็คือหลินอิ่ง ลูกเขยชื่อดังย่านเมืองชิงหยูนที่ไม่เอาไหนนี่เอง ขอโทษด้วยนะครับ ไม่คิดว่าจะมีคนกล้ามาเถียงฉันอีก แต่ก็กล้าหาญกว่าไอคนกระจอกคนนี้”

“แต่นายอย่าลืมนะ ว่าที่นี่กูเป็นใหญ่ ” งูดำดีดนิ้วไป1ที “พาคุณหนูจางขึ้นไปที่ห้องชั้นบน ฉันจะดื่มกับเธอสักหน่อย”

 งูดำเลียๆตรงริมฝีปาก คนสวยระดับจางฉีโม่ หุ่นก็ดี หน้าตาก็สวย นี่มันของอร่อยที่ส่งมาถึงที่เลยนี่นา

พูดจบ ลูกน้องของงูดำก็เริ่มจะลงมือแล้ว

“นายอยากตายรึไง!”

ปั้ง

ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตัวของหลินอิ่งพุ่งเข้าไปหาเขาแล้ว เข่าของเขากระแทกเข้าท้องของงูดำอย่างแรง เขายกมือล็อคคอของงูดำไว้ บีบจนหน้าของเขาเขียนไปหมด แทบจะหายใจไม่ออกเลยทีเดียว