ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 16

บทที่ 16 อุปสรรค

"ว้าว! นี่ยังนับเป็นของขวัญชิ้นเล็ก ๆ เหรอ? ฉันเห็นสร้อยคอหยกเส้นเล็กกว่านี้จากร้านขายเครื่องประดับเมื่อไม่กี่วันก่อน มีมูลค่าหลายหมื่นหยวน เส้นนี้ดูคุณภาพดีกว่าอีก” ผู้หญิงคนหนึ่งมองไปที่สร้อยหยกด้วยแววตาที่แวววาว

“ ใจปล้ำนะเนี่ย พี่ฮุยสร้อยหยกนี้น่าจะมีราคาเริ่มที่ 100,000 หยวนใช่ไหม!” ชายคนหนึ่งอุทานออกมา

“จิ๊ๆ พี่ฮุยดูเหมือนว่านายกำลังขอฉีโม่แต่งงานเลย?”สาวสวยอีกคนพูดแหย่เล่น

เมื่อเผชิญกับความทำดีด้วยของหลี่ฮุย สีหน้าของจางฉีโม่ดูไม่ค่อยดีเล็กน้อย

“ฉีโม่ นี่เป็นเพียงของขวัญเล็กๆของฉัน ไม่ได้มีความหมายอื่นใด” หลี่ฮุย กล่าวด้วยท่าทางที่สง่ามาก พูดพร้อมยิ้ม

“ฉีโม่ เธอดูสิว่าสามีแห่งชาติอย่างหลี่ฮุย พูดขนาดนี้แล้ว เธอก็รับของขวัญไว้เถอะ”

“ใช่ ฉันอิจฉาเธอมาก สามีแห่งชาติหลี่ฮุย ทำไมนายไม่ให้สร้อยคอฉันบ้างล่ะ?”

“ใช่ ฉันนึกออกแล้ว ตอนมัธยมปลายพี่ฮุยเคยตามจีบฉีโม่อย่างหนักนิ?”

ผู้หญิงทั้งหลายเริ่มยุกันแล้ว

รอยยิ้มแบบผู้ชนะก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของ หลี่ฮุย นี่คือผลที่เขาอยากได้

“หลี่ฮุย ขอบคุณสำหรับของขวัญของนายนะ แต่ฉันจะไม่รับของขวัญของนาย” จางฉีโม่กล่าวอย่างเคร่งขรึม

“อย่างเกรงใจกันเลย ฉีโม่ ผมใส่ให้คุณเอง อย่างน้อยก็ลองดูก็ได้ คุณเป็นนักออกแบบเครื่องประดับ น่าจะชอบสร้อยเส้นนี้ใช่ไหม?” หลี่ฮุย ยิ้มและพูดว่า แล้วค่อยๆหยิบสร้อยคอขึ้นมา เดินไปหาจางฉีโม่

เขามองไปที่ผิวกายของเธอ และมีสายตาที่โลภมากออกมา

ตั้งแต่ช่วงมัธยมปลาย เขากระตือรือร้นที่จะได้ร่างกายของสาวสวยประจำโรงเรียนจางฉีโม่แล้ว

เขาจีบมาอยู่นานแต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ

ตราบใดที่ยังมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่จะจีบจางฉีโม่ เขาก็จะไม่ปล่อยมันไป

สีหน้าของจางฉีโม่เริ่มแย่ลง แต่เพราะคนที่อยู่ในงานมีแต่เพื่อนสมัยมัธยม มันก็ไม่ดีถ้าเธอจะโกรธขึ้นมา

หลี่ฮุยเริ่มจะเข้าข่ายบังคับเธอแล้ว

“ฉีโม่ บอกว่าเธอไม่เอาของขวัญของนาย นายไม่เข้าใจเหรอ?”

หลินอิ่งยืนขึ้น แล้วยื่นมือไปขวางหลี่ฮุยไว้ และมองไปที่ หลี่ฮุยด้วยสีหน้าที่เฉยชา

“ ผู้ช่วยหลินนี่นายหมายความว่าอย่างไร” หลี่ฮุยขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่หลินอิ่งอย่างเย็นชา

“ฉันให้ของขวัญกับผู้อำนวยการของนาย แค่ผู้ช่วยตัวน้อยๆก็กล้าห้ามฉันหรือ?” หลี่ฮุยพูดอย่างหยิ่งผยอง เปลี่ยนหน้าทันทีทันใด “นายเป็นตัวอะไรกัน แค่ยอมให้นายเข้ามาดื่มในห้องนี้ ก็ถือว่าให้หน้าคุณแล้ว ผมเป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยม. ปลายของฉีโม่แล้วนายสถานะอะไร ยังกล้ามาตัดสินใจแทนฉีโม่อีก?”

เขาเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทก่อสร้างซู่หยางมีบริษัท ที่มีทรัพย์สินหลายสิบล้านอยู่ในมือ พูดได้ว่าเป็นบุคคลที่มีตัวตน

ไม่ต้องพูดถึงพ่อของเขาเลยด้วยซ้ำ พ่อของเขาก็เป็นคนใหญ่คนโตในแวดวงอุตสาหกรรมการเมืองชิงหยูนเป็นลูกคนรวยของแท้

“จิตใจของนายนี่มันดำจริงๆ ฉันซื้อสร้อยคอหยกนี้ด้วยเงินทอง 130,000 หยวน นายไม่มีตังซื้อเอง แล้วนายก็เลยใส่ร้ายฉัน”หลี่ฮุยพูดอย่างโกรธเกรี้ยว แล้วมองไปที่จางฉีโม่ด้วยสีหน้าที่เสียดาย “ฉีโม่เธอแต่งงานกับคนไม่เอาไหนที่เลวทรามแบบนี้ น่าเสียดายจริงๆ คนแบบนี้จะทำให้เธอขายหน้า และทำให้เธอต้องลำบากไปทั้งชีวิต”

“ใช่สิ! พวกเธอฟังสิ่งที่หลินอิ่งพูดสิ หัวใจของคนนี้มันดำจริงๆ ตัวเองไม่มีเงินสู้พี่ฮุยก็ใส่ร้ายพี่ฮุยแทน”

“ ค่าตัวพี่ฮุยมูลค่าหลายล้าน เป็นได้หรือที่เขาจะเป็นคนที่ไม่มีเงินซื้อสร้อยหยกระดับสูง ? ไอ้หลินอิ่งคนนี้ เดิมทีฉันคิดว่าเขาแค่ไม่เอาไหน ไม่คาดคิดว่าจะร้ายกาจขนาดนี้ มันน่ารังเกียจจริงๆ”

ผู้ชายทั้งสองกล่าวพร้อมชี้ไปที่หลินอิ่งพวกเขาดูเหมือนจะเป็นหมารักที่ซื่อสัตย์ของหลี่ฮุย

“ หลินอิ่งอย่าทำให้ ฉีโม่ต้องเสียหน้าอีกเลย ก็บอกนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าอย่าพูดมาก ตัวเองไม่มีความสามารถ แล้วยังทำตัวโง่ ๆอีก !” หลี่เสวี่ยนเอ๋อพูดด้วยสีหน้าโกรธเคืองและกล่าวหาหลินอิ่งขึ้นมา

หลินอิ่ง มองไปที่ หลี่เสวี่ยนเอ๋อ ด้วยสายตาที่เย็นชา

เหมือนว่าหลี่เสวี่ยนเอ๋อต้องการสั่งสอนอะไรบางอย่างเพิ่มเติม แต่พอเธอสบตาอันเฉียบคมของหลินอิ่งไป ก็ปิดปาก และรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยในใจ

หลินอิ่งในวันนี้ไม่ค่อยเหมือนปกติ ...

พลั่ก!

ทันใดนั้นประตูของห้องก็ถูกเตะออก

ชายหนุ่มดูดุร้ายที่มีรอยสักที่แขนเป็นดอกไม้อุ้มผู้ชายตัวผอมมา แล้วเดินเข้าไปอย่างโหดเหี้ยม

“นี่เพื่อนของใครกัน? แม่งเอ้ย เมาจนไม่รู้ว่าตัวเองนามสกุลอะไร กล้าเอาเหล้ามาสาดหน้ากูได้ไง” ชายที่มีใบหน้าโกรธเกรี้ยวพูดอย่างโหดเหี้ยม “ใครพาเขามาที่นี่ ออกมาเดี๋ยวนี้เลย”