ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 117

บทที่117 ตัดขาดความเป็นพ่อลูกของพวกเขา

“อ๋อ？ยังจะโทรหาใครอีกงั้นเหรอ？คุณเรียกใครมาช่วยก็ไม่มีประโยชน์หรอก！วันนี้ลูกชายฉันจะทำอยู่ตรงริมถนนนี่แหละ！” หวางกั๋วคางพูดเสียงเย็นชา ด้วยความไม่สนใจอะไรเลย

“คุณนายหลิน？ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน？บอกฉันมา！” เสิ่นซานได้ยินเสียงแทรกขึ้น ก่อนจะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉัน ฉันอยู่ที่หน้าประตูของอาคารเป่าติ่ง” จางฉีโม่พูดด้วยความตกอกตกใจ ถูกท่าทีของพ่อหวางกั๋วคางทำให้ตกใจ

พ่อลูกคู่นี้นี่มันเกินเยียวยาจริงๆ น่าเศร้าใจเหลือเกิน！

ปัง！

หวางจื่อเหวินอยากจะปรี่เข้าไปลากจางฉีโม่สักที จางฉีโม่ตกใจจนซ่อนตัว และโทรศัพท์ตกพื้น จนหน้าจอแตกออก

“ยังจะซ่อนตัวอีกเหรอ？วันนี้คุณซ่อนตัวไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ฉันมีอะไรกับคุณก่อนค่อยพูดกัน！” หวางจื่อเหวินพูดอย่างร้ายกาจ ก่อนจะถอดชุดสูทออก แล้วดึงเนกไทออก จากนั้นก็มีท่าทีทนไม่ไหว “พวกคุณยังจะอึ้งอะไรอยู่อีก？จับผู้หญิงเอาไว้！รอให้ฉันทำก่อน แล้วค่อยให้พวกคุณมาสนุกด้วยกัน”

หวางจื่อเหวินออกคำสั่ง เพียงไม่นาน บอดี้การ์ดหลายๆ คนก็เข้าไปจับจางฉีโม่

ปัก！

ในตอนนั้นเอง มีชายกำยำสามคนเดินลงมาจากรถสีดำด้วยความรวดเร็ว พลางรีบเดินเข้าไปในกลุ่มคน ก็แหวกกลุ่มบอดี้การ์ดใส่สูท แล้วมาขวางจางฉีโม่อยู่ตรงหน้า

“ให้ตายเถอะ คุณมาจากไหน อยากจะมาขัดขวางเรื่องดีๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นเหรอ？” หวางจื่อเหวินด่า และระบายออกมา แต่ความโกรธแค้นในใจมันยังไม่ได้ปล่อยออกมา

“ไองั่งนี่มาจากไหนกัน อยากมาทำตัวเป็นฮีโร่เหรอ？” หวางกั๋วคางพูดด้วยความไม่แยแส ในเมืองชิงหยูน กล้ามาปะทะกับเขานั้นมีเพียง ก็นับมือได้เลย วันนี้มาช่วยลูกชายออกหน้าแทน ใครจะกล้ามาไม่ไว้หน้าเขาล่ะ？

“พวกเราเป็นคนของท่านเสิ่นซาน！เพื่อป้องคุณจางโดยเฉพาะ” ชายชุดดำพูดเสียงเย็นชา โดยไม่เกรงกลัวอะไรเลย

บอดี้การ์ดพวกนั้นเป็นคนที่เสิ่นซานจัดหามา เขาได้รับการสั่งการให้ปกป้องจางฉีโม่ ตอนที่พวกเขาทำลายเซควนที่เขตตะวันออกนั้น ก็ได้เห็นความเก่งกาจของท่านหลิน ผู้หญิงของท่านหลินนั้น พ่ออย่างหวางกั๋วคางกล้ามาหยอกด้วยเหรอ？อยากตายหรือไงกัน？

“ท่านเสิ่นซานเหรอ？” หวางกั๋วคางมีสีหน้าแววตาเปลี่ยนไป ก่อนจะเกรงกลัวมากขึ้น

เขาเองก็รู้ว่าคนอย่างท่านเสิ่นซานนั้น ช่วงนี้โดดเด่นเหมือนกับพระอาทิตย์ในเมืองชิงหยูนเลย แถมยังเป็นหัวหน้าแก๊งใต้ดินในเมืองชิงหยูนอีกด้วย

ถ้าเกิดก่อนหน้านี้ที่เมืองหนานเฉิงสามารถสู้กับเสิ่นซานได้ หวางกั๋วคางคงจะไม่แยแส แถมกำลังอำนาจก็จะมากกว่าเสิ่นซานด้วย แต่วันนี้มันไม่ใช่ ท่านเสิ่นซานสามารถกดให้ตระกูลโจโงหัวไม่ขึ้นอีกเลยก็ยังได้ เขาเองก็ไม่กล้าจะสู้ด้วย

“เป็นคนของท่านเสิ่นซานอีกแล้วเหรอ？” หวางจื่อเหวินอึ้งไป จากนั้นจึงมีสีหน้าเกลียดชังออกมา！

ครั้งที่แล้วก็ถูกลูกน้องของท่านเสิ่นซานอย่างหลิวจุนมาทำร้ายจนต้องคุกเข่าลงตรงประตู เป็นเรื่องที่หวางหงหลิงช่วยหลินอิ่งในการทำเรื่องต่างๆ นี่เอง！

ครั้งนี้ สามคนนี้มาบอกอีกว่าเป็นคนของท่านเสิ่นซาน？ให้ตายเถอะ คนของท่านเสิ่นซานมีประโยชน์ขนาดนั้นเลยเหรอ？หลินอิ่งมีสิทธิ์อะไรถึงได้มาสั่งและโยกย้ายคนของท่านเสิ่นซานเพื่อมาช่วยภรรยาของตัวเอาได้นะ？

นี่มันต้องโม้แน่นอน แถมยังพูดเป็นต่อยหอยอีกด้วย！

หวางหงหลิงพยายามจะหลอกล่อหลินอิ่ง ถึงได้ถูกคุณท่านโกรธมากขนาดนี้ ตอนนี้ยังมาปิดตัวอยู่ในบ้านพักตากอากาศตระกูลหวางอีก！

“พ่อ ครั้งก่อนฉันบอกเรื่องในเขตเหนือของเมืองกับคุณน่ะ ลูกน้องของท่านเสิ่นซานอย่างหลิวจุนก็เป็นคนออกหน้า” หวางจื่อเหวินพูดด้วยความไม่ชอบหน้า “ฉันว่าครั้งนี้ ก็น่าจะพล่ามไปเรื่อยอีกเหมือนกัน เอาชื่อเสียงของท่านเสิ่นซานมาขู่ ไม่ต้องไว้หน้าของพวกเขา！”

เขาทนไม่ได้ที่จะมีสัมพันธ์สวาทกับจางฉีโม่อีกแล้ว เขาโกรธเป็นอย่างมาก

หวางกั๋วคางมีแววตาเย็นชา ครั้งก่อนลูกชายถูกหัวเราะเยาะหน้าชุมชนสุ่ยหยวน มันทำให้เขาขายหน้าในเมืองชิงหยูน เลยอดกลั้นไม่กล้าไปแก้แค้นท่านเสิ่นซานอีก

ในครั้งนี้ คนพวกนี้บอกว่าเป็นคนของท่านเสิ่นซานงั้นเหรอ？

“หึ！ไม่ต้องมาทำเก่งต่อหน้าฉัน คุณเป็นคนของท่านเสิ่นซานใช่ไหม？” หวางกั๋วคางพูดเสียงเย็นชา “ท่านเสิ่นซานแล้วจะทำไมเหรอ？คุณรู้หรือไม่ ว่าก่อนหน้านี้ท่านเสิ่นซานที่เมืองหนานเฉิง เจอฉันต้องเคารพฉันขนาดไหน？”

“หึ！” ชายชุดดำที่อยู่คนแรกนั้นยิ้มขึ้นด้วยความเย็นชา “พวกเราโทรไปบอกท่านสามแล้ว ท่านสามบอกว่าจะมาถึงภายในห้านาทีนี้ จะให้ดีพวกคุณอย่ามาอวดให้มากเลย”