ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 121

บทที่121 คุณมาแตะต้องตำรวจรักษาการเหรอ？

“ตกใจใช่ไหม？ไม่กล้าทำอะไรฉันแล้วใช่ไหม？ฉันว่าคุณใช่แค่ลูกเนรคุณ ก็คงเป็นพวกคนขี้กลาดที่ไม่มีไข่” ลู่เฟยพูดด้วยความไม่ไยดี “รีบไสหัวออกไป ไม่อย่างนั้นจื่อหลงซานจะฆ่าให้ตายเลย ไอลูกเนรคุณ！”

เมื่อลู่เฟยพูดจบ หลินอิ่งก็ขยับตัวแล้ว

ปัง！

หลินอิ่งต่อยหน้าของลู่เฟยเต็มแรง จนเขากระอักเลือด ฟันหักหลุดลงมาที่พื้น และมีหน้าตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ชายวัยกลางคนอีกสองคนกำลังตกใจอยู่ หลินอิ่งตวัดเท้าไปในอากาศ จนเตะโดนทั้งสองคนจนต้องตีลังกาไปสามร้อยหกสิบองศา ล้มหัวกระแทกพื้น ปากและจมูกเลือดออก ฟันก็หักอีกด้วย

“นี่！ไอลูกเนรคุณกล้ามาทำร้ายพวกเราเหรอ？คุณกล้ามาลงมือในจื่อหลงซานเหรอ？” ลู่เฟยทั้งโกรธทั้งตกใจ มีแววตาแห่งความกลัว เพราะว่าฟันหักแล้ว เลยพูดได้ไม่ชัด

ฉีหยิ่นบ้าไปแล้วเหรอ？กล้ามาทำร้ายคนอื่นในจื่อหลงซาน ความเลวร้ายนี้เอาออกไปยิงเป้าได้แล้วสินะ！

“มันจบแล้วล่ะ！ลูกเนรคุณแบบนี้ ถ้าไม่ติดคุกจนตาย ก็ต้องรอถูกลงโทษแบบนี้ล่ะ！” ลู่เฟยพูดด้วยความโกรธ

เพี๊ยะๆ ！

หลินอิ่งเข้าไปตบทั้งสองคน จนทำให้ลู่เฟยทั้งสามคนมึนหัว มีเสียงวิงค์ๆ ในหัว

“ปากเสียนักเหรอ？” หลินอิ่งพูดเสียงเย็นชา

เมื่อพูดจบ หลินอิ่งก็เข้ามาดึงผมของลู่เฟย ดึงให้เงยหน้าขึ้น จากนั้นก็เอาสองนิ้วเข้าไป

เมื่อตวัดทีเดียว ฟันทั้งสองซี่ก็หลุดออกมา

“โอ๊ะ！โอ๊ย！”

ลู่เฟยร้องครวญครางเหมือนหมูถูกฆ่า ก่อนจะเบิกตาโผลงมองฟันที่หลุดออกไปของตัวเอง มันเจ็บมากเสียจนเขาเลือดไหลเต็มไปหมด

“โอ๊ะ！คุณ！นี่มันปีศาจนี่หน่า！”

ชายอีกสองคนกลัวจนตัวสั่น หนุ่มอาฆาตที่อยู่ตรงหน้านั้น เหมือนกับปีศาจ พละกำลังน่ากลัวจริงๆ ！

“ถ้าเกิดกล้ามาว่าว่าลูกเนรคุณอีก ฉันจะดึงลิ้นออกมาเลย” หลินอิ่งพูดเสียงเย็นชา มันน่าตกใจเสียจนทั้งสามคนฉี่รดกางเกงเลยทีเดียว

“คุณ คุณกล้าขนาดนี้ได้อย่างไร” ลู่เฟยพูดด้วยความเจ็บปวด โดยไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าฉีหยิ่นจะโหดร้ายได้ขนาดนี้？

หรือว่าเขาไม่รู้ว่าจื่อหลงซานคือที่ไหนหรือเปล่านะ？

“ที่นี่มีเรื่องอะไร？”

ในตอนนั้นเอง พนักงานติดอาวุธของกรมอนามัยและความปลอดภัยคนหนึ่งเดินเข้ามา

เป็นชายหนุ่มที่มียศพันตรีอยู่บนบ่า เขาเป็นหัวหน้าทีมที่ทักทายกับหลินอิ่งตรงทางเข้า

หัวหน้าทีมคนนี้ ไม่ได้เป็นเพียงหัวหน้าทีมของคนติดอาวุธ แต่ยังเป็นคนดูแลบ้านพักรักษาการณ์ด้วย ต้องตรวจตราในตึก เมื่อได้ยินเสียงร้องครวญคราง รู้ว่าเป็นเขตที่หลินอิ่งเข้ามา ก็รีบสั่งพัก จากนั้นตัวเองก็เข้ามาดูสถานการณ์คนเดียว เพื่อไม่ให้ตื่นตระหนกกัน

“อ๋า หัวหน้าทีมติดอาวุธมาแล้ว！หัวหน้าทีม คนนี้กล้ามาลงมือที่นี่！คุณรีบเอาเขาออกไป！” ลู่เฟยเหมือนกับเจอดวงดาวส่องสว่าง เลยพยายามเข้าไปหาหัวหน้าทีม ด้วยสีหน้ามีความสุข

พวกเขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับปีศาจเองจริงๆ ใครจะไปรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง อีกวินาทีต่อมา อาจจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อแล้วก็ได้

“เป็นอะไร？” หัวหน้าทีมถามขึ้น

“หัวหน้าทีม คุณต้องช่วยเรานะ！ฉันแค่ว่าเขาว่าลูกเนรคุณ เขาก็ถอนฟันฉันทิ้ง ตอนนี้ฉันไม่มีฟันแล้ว！” ลู่เฟยน้ำตาไหล ชายคนหนึ่งร้องไห้ออกมา พลางกอดขาหัวหน้าทีม

หัวหน้าทีมหนักใจ

“หัวหน้าทีมโกรธแล้ว ไอหนุ่มต้องตายแน่ รอถูกยิงเป้าได้เลย！” ลู่เฟยสังเกต ก็พบว่าหัวหน้าทีมมีสีหน้านิ่งลง ก็รู้ว่าวันนี้จะแก้แค้นได้แล้ว

ในจื่อหลงซาน หัวหน้าทีมคนนี้เป็นใคร？ไม่รู้ที่มาที่ไป ชื่อก็ไม่มีใครรู้ รู้แค่เรียกว่าหัวหน้าทีม

เขาเป็นคนดูแลในที่รักษาของจื่อหลงซาน เป็นหัวหน้าทีมของทีมติดอาวุธ ถึงแม้ว่าจะเป็นตำแหน่งไม่ได้ใหญ่มาก แต่ได้มาทำตำแหน่งพิเศษนี้ ก็ถือว่าไม่แย่เลย！

หลินอิ่งมองไปทางหัวหน้าทีม แล้วพูดว่า： “ฉันไม่อยากให้ หลังจากนี้ มีใครมารบกวนคุณท่านฉีอีก”

“ได้！หัวหน้า！” หัวหน้าทีมตะเบ๊ะด้วยความเคารพ ก่อนจะยืนตัวตรง “ทำงานผิดพลาดไปแล้ว！แต่มันจะไม่มีครั้งต่อไป รับรองได้！”

หลินอิ่งพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันเดินไปทางห้องพักพิเศษของปู่ฉีเวิ่นติ่ง

เหลือลู่เฟยสามคนนอนอยู่ที่ฟื้น อ้าปากด้วยความกลัว จนเห็นฟันที่หลุดหมด มันน่าตลกเสียจริง

หัวหน้าทีมตบเข้าไปที่กกหู อย่างเต็มแรง จนทำให้คนทั้งสามในแถวนั้นลอยเลยทีเดียว ตัวสั่นเทา จนตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันเหมือนฝันไป

จะเป็นไปได้อย่างไร！หัวหน้าทีมทำร้ายคนอื่น！แถมยังเรียกไอเด็กนั่นว่าหัวหน้าอีก？

พวกเขาคิดว่าวิสัยทัศน์มันพังหมดแล้ว！

หัวหน้าทีมบีบคอของลู่เฟย แล้วพูดเสียงต่ำว่า： “ขอเตือนคุณ ถ้ากล้ามาที่จื่อหลงซานอีก ฉันจะขุดหลุมฝังคุณเลย！”

“โอ๊ย！ฉันไม่กล้ามาแล้ว ไม่กล้ามาแล้ว” ลู่เฟยกลัวหัวหด กลัวว่าจะต้องตาย มันเหมือนฝันร้าย จะกล้ามาอีกได้อย่างไร？

“เรื่องที่เกิดขึ้นนวันนี้ที่จื่อหลงซาน ถ้าเกิดกล้าหลุดปากออกไป พวกคุณจะต้องเสียอะไรไปมากกว่าฟันแน่นอน” หัวหน้าทีมพูดเสียงเย็นชา

“ครับ！ครับ！หัวหน้าทีม พวกเราไม่กล้าไปพูดแน่นอน” ลู่เฟยพยักหน้ารับ และคุกเข่าลง ส่วนอีกสองคนก็คุกเข่าลงเหมือนกัน และขอร้องอย่างบ้าคลั่ง

แต่เขาคือหัวหน้าทีมของจื่อหลงซาน ไม่ใช่หัวหน้าผู้รักษาความปลอดภัยธรรมดาๆ

ถ้าถูกหัวหน้าทีมจับตามองแล้ว เงินหลายพันล้านของพวกเขามันจะไปไหนล่ะ？จะตายอย่างไรก็ไม่รู้

“งั้นไสหัวไปได้แล้ว！”

หัวหน้าทีมเตะลู่เฟย ทั้งสามคนคลานเหมือนหมา ต้องลากออกจากเขตนี้ไป

อีกฝั่ง หลินอิ่งมาที่ห้องรักษา ก็เห็นคนแก่นอนอยู่บนเตียงอย่างไม่ได้สติ สีหน้าสับสน ก่อนจะหยิบกล่องเหล็กออกมา และหยิบเข็มทองสั้นยาวไม่เหมือนกันออกมา