ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 136

บทที่136 หลินอิ่งโกรธ

“ขอร้องล่ะ นายหญิงใหญ่จาง ผมไม่ได้ตั้งใจ เห็นแก่อายุผมเถอะ ปล่อยผมนะ！”ตาแก่ติงร้องไห้งอแง ท่าทางน่าอนาถ ก้มหัวขอร้องไม่หยุด

จางฉีโม่ขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ค่อยดี คนแก่คนหนึ่งก้มหัวให้ตัวเองไม่หยุด นี่มันเรื่องอะไรกัน

“ช่างเถอะ พ่อบ้านหลี่ เห็นแก่ที่เขาอายุมากแล้ว ปล่อยเขาไปเถอะ”จางฉีโม่พูด

“ครับ คุณนายหลิน”หลี่ผูพูดอย่างเคารพ

จากนั้น หลี่ผูก็มองติงเสินอีอย่างเย็นชา เหยียบเขาแรงๆ

“คุณยังเป็นจองเสินอีอีก？คุณมันเป็นหมาแก่！อายุขนาดนี้แล้ว ยังจะมาลักพาตัวอย่างหน้าไม่อายอีก？พอสู้ไม่ได้ก็ใช้วิธีการแบบนี้？”หลี่ผูพูดเสียงเย็นชา ใบหน้าไม่พอใจมาก คนพรรค์นี้ ฆ่าไปก็สกปรกมือตัวเอง

ในเมื่อคุณนายหลินพูดแล้ว งั้นก็ปล่อย แล้วค่อยโทรหาคุณชาย บอกคุณชายว่าตระกูลหวางยังคงไม่ปล่อยเรา！

“ขอบคุณครับคุณจาง ท่านช่างเป็นคนใหญ่โตมีจิตใจเมตตาให้อภัยจริงๆ！”ติงเสินอีก้มหัว ขอบคุณไม่หยุด

จางฉีโม่ไม่สนใจติงเสินอี มองไปที่สามพี่น้องหลิวจุน แล้วพูด：“พี่หลิว ขอบคุณพวกคุณที่ช่วย มาดื่มชาที่นี่สักหน่อยสิ”

“พวกเรามิบังอาจ นี่คือเรื่องที่พวกเราควรทำ คุณนายหลิน เดินทางปลอดภัย”หลิวจุนพูดด้วยรอยยิ้มเกรงใจ จะกล้าให้คุณนายหลินเรียกตัวเองว่าพี่ใหญ่ได้ไง？

จางฉีโม่ก็ไม่พูดอะไรอีก มองไปที่หลี่ผู พูดอย่างซีเรียว：“พ่อบ้านหลี่ กลับวิลล่าก่อนละกัน”

“ได้เลยครับคุณนายหลิน”หลี่ผูพยักหน้าอย่างจริงจัง โล่งอก ผ่อนคลาย

หลี่ผูกำลังหมุนตัว ในเวลานี้เอง จู่ๆติงเสินอีก็โจมตีขึ้นมา เอาผงสีขาวขนาดใหญ่จากแขนเสื้อด้านในกลายเป็นหมอกสีขาว สาดใส่หน้าหลี่ผู

หลี่ผูโกรธมาก หันกลับมาจะล้มจองเสินอีที่ต่ำช้าไร้ยางอาย กลับถูกหมอกขาวๆนั่นสำลักไปที่คอ ทนไม่ไหวจนต้องไอออกมาสองที

ในเวลาสั้นๆนี้ ติงเสินอีถือโอกาส พุ่งไปที่จางฉีโม่ทันที หยิบปืนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จ่อไปที่หัวจางฉีโม่

“อย่าขยับ！ถ้าพวกคุณขยับ ผมจะฆ่าเธอทิ้ง！”ติงเสินอีพูดอย่างร้ายกาจ ในสายตาเต็มไปด้วยความสะใจ

หลี่ผูกังวลมาก ใบหน้าโกรธจัด ไม่ทันระวังตัว ก็ให้คนไร้ยางอายคนนี้คว้าโอกาส เอาปืนจี้คุณนายน้อย！

ต้องพิจารณาความปลอดภัยของคุณนายน้อย หลี่ผูไม่กล้าขยับเข้าไป มองติงเสินอีอย่างเย็นชา

“หมาแก่ติ่ง คุณจะทำอะไร？หน้ามอายจริงๆเลยแม่เอ๊ย！”หลิวจุนด่าไปชุดใหญ่“เรียกตัวเองว่าเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ แต่ดันเอาปืนมาจี้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีอาวุธ ยังเป็นคนอยู่ไหม？น่าขยะแขยงจริงๆ！”

“เหอะเหอะ ใส่ใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ยากที่จะทำการใหญ่ได้”ติงเสินอียิ้มอย่างชั่วร้าย ใบหน้าดูภูมิใจ

“ผมจองเสินอีที่สง่างาม แค่ชนะก็พอแล้ว ผมมันต่ำช้าไร้ยางอาย แล้วพวกคุณทำอะไรผมได้ล่ะ？”ติงเสินอีพูดอย่างหน้าด้าน“ถ้ากล้าพวกคุณก็เข้ามา ผมจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ตาย！”

“คุณ！”จางฉีโม่โกรธจนตัวสั่น ไม่เคยเจอคนที่เลวทรามร้ายกาจแบบนี้มาก่อน แล้วยังเป็นอาจารย์อายุหกเจ็ดสิบปีที่ก่อตั้งสำนักอีก？

หลี่ผูกับพวกหลิวจุนทุกคนต่างมีใบหน้าที่ขมขื่น ในใจรู้สึกละอายใจสุดๆ และก็โกรธมาก

ความหน้าด้านของติงเสินอีคนนี้ช่างเกินกว่าที่คนจะจินตนาการไว้เสียอีก ก่อนหน้านี้ยังคุกเข่าอ้อนวอน เรียกขอร้องนายหญิงให้คุณนายหลินปล่อยเขา พอปล่อยเขาไป จู่ๆก็ใช้วิธีโยนทรายใส่อย่างเลวทราม เอาตัวคุณนายหลินไปอีก！

นี่มันหมดหนทาง คุณนายหลินถูกลักพาตัวไป ไม่กล้าขยับจริงๆ！

ถ้าให้ท่านหลินรู้ว่าคุณนายหลินถูกจับไป พวกตัวเองจะอธิบายอย่างไร？

“ทำไม？ไม่กล้าขยับแล้ว？”ติงเสินอีพูดอย่างหยิ่งยโส