ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 37

บทที่ 37 ถึงอกถึงใจ

“พ่อแม่ พวกคุณยังจำได้ไหมว่าก่อนหน้านี้จางเถียนไห่ทำอะไรไว้บ้าง? เขาซื้อหนี้ในโรงงานทั้งหมด และยังยุยงให้คนงานทำร้ายพ่อ”หลินอิ่งพูดขึ้นอย่างราบเรียบ

เมื่อลู่หย่าฮุ่ยมองเห็นท่าทีของสองพ่อลูกจางหงซวนอ่อนแรง ก็เริ่มได้ใจขึ้นมาบ้าง พูดขึ้น  “ถ้าไม่พูดฉันก็เกือบจะลืมไปแล้วพี่สาม ครั้งก่อนจางเถียนไห่ทำลายโรงงานเครื่องประดับของครอบครัวเรา ครั้งนี้เรื่องนี้ ฉันเองก็เห็นด้วยที่จะส่งคลิปเสียงให้กับคณะกรรมการ และให้ผู้ถือหุ้นไปจัดการ”

“ยังมีเรื่องแบบนี้อีกเหรอ?” จางหงซวนหันกลับไปก่นด่าจางเถียนไห่ “ไอ่ลูกขบถ ไม่คิดเลยว่าแกจะกล้าทำเรื่องขบถแบบนี้ลับหลังโดยไม่บอกฉัน กล้าดียังไงที่ไปทำลายโรงงานเครื่องประดับของลุงห้า แกมันถูกน้ำมันหมูบังตาจริงๆ!”

“เรื่องนี้ แกก็ต้องขอโทษลุงห้าด้วย! ได้ยินหรือเปล่า! จริงใจหน่อย!”

จางเถียนไห่รู้สึกเสียใจมาก คิดในใจเรื่องที่ไปทำลายโรงงานเครื่องประดับของจางซิ่วเฟิงคุณเป็นคนสั่งเองไม่ใช่เหรอ?

“รองประธานจางถ้าคุณอยากจะสั่งสอนลูกชายก็กลับไปสั่งสอนที่บ้านเถอะ” หลินอิ่งพูดขึ้นอย่างลายเรียบ “เวลานี้ก็ดึกมากแล้ว ให้ผมลงไปขับรถส่งพวกคุณกลับไปด้วยตัวเองดีกว่า”

จางหงซวนจ้องมองหลินอิ่งอย่างเย็นชา แม้แต่เส้นเลือดสีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นที่คอแล้ว

ไอขี้ประจบพูดมากคนนี้ ความสามารถด้านอื่นไม่มีเลย การพูดแทรกยุยงนั้นเก่งสุดๆ

เมื่อเห็นเรื่องที่กำลังจะจรจาจบถูกเขาทำลายลง!

จางหงซวนระบายความโกรธที่เต็มท้องออกมาไม่ได้ กัดฟัน หันไปตบหน้าจางเถียนไห่

เพี๊ยะ!

เมื่อฝ่ามือหนักหนักนี้ถูกตบลงมา บนใบหน้าของจางเถียนไห่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ กุมใบหน้าที่ร้อนผ่าวนั้นไว้

“พ่อ คุณตบผมทำไม?” จางเถียนไห่ถามขึ้น “เป็นไอ่ไร้ค่าหลินอิ่งต่างหากที่ทำคุณโกรธ ไม่ลงที่มันสิ!”

ทันทีที่จางหงซวนได้ยินคำพูดนี้ บนใบหน้าก็ปรากฏความโกรธและอายออกมา แล้วก็ตบลงไปอีกครั้ง

“หุบปากไปซะ! ถ้าพูดอีกแม้แต่คำเดียว ฉันจะฆ่าแก!”

จางเถียนไห่กุมใบหน้าที่ถูกตบจนบวมไว้ คนทั้งคนชะงักไปเลย

“คุกเข่าลง!”

จางหงซวนชี้ไปที่จางเถียนไห่ พูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ

บนใบหน้าของจางเถียนไห่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ทำไมกัน? ทำไมต้องไปคุกเข่าให้ครอบครัวของจางฉีโม่ด้วย?

“ฉันบอกให้แกคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” จางหงซวนสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ คำรามใส่จางเถียนไห่ “ได้ยินหรือเปล่า? คุกเข่าลงแล้วขอโทษลุงห้าป้าห้าซะ!”

จางเถียนไห่กัดฟันแน่น ไม่ยอมคุกเข่า

ปึก!

จางหงซวนขึ้นไปเตะจางเถียนไห่หลายที จับคอของเขา และกดลงอย่างแรง

“ไอ่ลูกขบถ! นี่มันลุงห้าของแกนะ เป็นญาติผู้ใหญ่ในสายเลือดแก กล้ายุยงให้คนอื่นไปทำร้ายเขาได้ยังไง! ถ้าปู่ของแกยังอยู่ ก็ต้องให้แกคุกเข่าแน่นอน!” จางหงซวนกล่าวอย่างโกรธเคือง “คุกเข่าขอโทษลุงห้าของแก ไม่ขายหน้าหรอก เข้าใจไหม?”

“ผม ผม......” จางเถียนไห่รู้สึกอับอายมาก จนอยากจะมุดดินหนี

ทว่า เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่เย็นชาของจางหงซวนผู้เป็นพ่อ แล้วจางเถียนไห่ก็คิดถึงผลกระทบร้ายแรงที่ตามมาหากคลิปเสียงที่เป็นหลักฐานนั้นถูกเปิดเผยออกไปแล้ว ก็กัดฟัน และยอมคุกเข่าลง

พรึบ!

จางเถียนไห่คุกเข่าลง บนใบหน้าเต็มไปด้วยอัปยศอดสู ก้มหน้าลง สายตาไม่กล้าเหลือบมองคนในครอบครัวของจางฉีโม่เลยสักคน

คุกเข่าลงต่อหน้าทุกคนในครอบครัวจางฉีโม่ เขามีความคิดที่อยากจะตายแล้ว!