ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 43

บทที่ 43 บ้านใหม่

พอได้ยินว่าเจียงฉีจะให้ส่งกุญแจรถคืน ฟางผิงก็หน้าซีดขึ้นมาทันที

“อะไรกัน！ประธานเจียงนี่มัน?”

เขาไม่รู้ว่าทำไมประธานเจียงจู่ๆถึงโกรธเดือดดาลใส่ตนเองขึ้นมาขนาดนี้ ถึงขั้นไล่ตนเองออก?

นี่ต้องสูญเสียงานที่ดีมากๆไปอย่างไม่ทราบสาเหตุอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ?

หรือเป็นเพราะหลินอิ่งไอ้เศษสวะนี่?

เขามีอิทธิพลมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ทำไมประธานเจียงถึงต้องเกรงกลัวเขาด้วย?

ในหัวของฟางผิงสับสนวุ่นวายไปหมด รู้สึกไม่เข้าใจ

“คุณกำลังมีข้อกังขากับการตัดสินใจของผมเหรอ?”เจียงฉีเงยหน้าขึ้นมาพูด“แค่ผู้จัดการบริษัทย่อยตัวน้อยๆแบบคุณ ผมบอกไล่ออกก็คือไล่ออก！”

“ทำไม? ยังไม่อยากคืนกุญแจบ้านกุญแจรถเหรอ? มันเป็นของของคุณหรือไง?”เจียงฉีพูดขึ้นด้วยความโกรธ

ฟางผิงรู้สึกขายขี้หน้าไม่น้อย ล้วงกุญแจบ้านกุญแจรถจากในกระเป๋ากางเกงออกมา แล้วส่งไปในมือของเจียงฉีอย่างโดยดี

“เอ้า? หลี่เจิ้น ที่แท้รถกับบ้านของลูกเขยคุณมันไม่ใช่ของเขาเองนี่นา”ลู่หย่าฮุ่ยยิ้มออกมา สีหน้าดูสะใจไม่น้อย

หลี่เจิ้นหน้าเริ่มแดง ไม่คาดคิดว่าฟางผิงจะมาเจอกับหัวหน้างานของบริษัทตนเอง แล้วจู่ๆก็โดนไล่ออกอย่างกะทันหัน

แถมยังถูกคืนกุญแจบ้านกุญแจรถต่อหน้าตระกูลของจางซิ่วเฟิงอีก……

ตอนนี้ สีหน้าของคนในตระกูลหลี่เจิ้นแดงเหมือนตับหมูกันทุกคน แทบอยากจะมุดแผ่นดินหนี！

เจียงฉีไม่ได้สนใจคนไร้ค่าอย่างฟางผิง หันกลับไปพูดกับหลินอิ่งด้วยสีหน้าเข้มงวด“ประธานหลินเหตุการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้นครั้งนี้ บริษัทของพวกเราจะไม่ยอมปล่อยคนที่ทำลายชื่อเสียงของส่วนรวมแบบนี้ไปแน่นอนครับ ท่านมีเวลาว่างเมื่อไร ผมขอเชิญท่านมาดื่มน้ำชากันสักแก้ว”

หลินอิ่งสีหน้าหน้าปกติ พยักหน้าก่อนจะพูดขึ้น“ไม่เป็นไร”

เจียงฉีแอบถอนหายใจ ยังดี ที่คนระดับนี้ไม่ได้คิดที่จะถือสาเอาความอะไร

“ตอนนี้ผมยังมีธุระต่อ ถ้าครั้งหน้ามีเรื่องอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือ ผมจะติดต่อไปนะ”หลินอิ่งพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

เจียงฉีเป็นคนที่รู้ว่าอะไรเหมาะอะไรควร ตัวเองกำลังเตรียมตัวไปดูบ้านวิลล่าสุดหรูสองหลัง แต่ก็มาหาเขาก่อน

“ครับ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่รบกวนท่านแล้วล่ะครับ”เจียงฉีพูดขึ้นอย่างเกรงใจ แล้วหันกลับขึ้นรถไป

“พวกเราก็ไปกันเถอะ”หลินอิ่งหันไปพูดกับจางฉีโม่

“คุณเตรียมจะไปที่ไหน?”จางฉีโม่ถามขึ้น

หลินอิ่งพูด“แน่นอนว่าก็ต้องไปดูบ้านใหม่ของพวกเราน่ะสิ”

พูดพลาง ตระกูลของหลินอิ่งก็พากันเดินไปยังอีกตึกหนึ่งของชุมชนสุ่ยหยวน

ตระกูลของหลี่เจิ้นยังคงยืนอึ้งตะลึงอยู่ที่เดิม สีหน้าทั้งโกรธทั้งขายขี้หน้าถึงสุดขีด ในตอนนี้ พวกเขาไม่สงสัยอีกแล้วว่าหลินอิ่งซื้อบ้านใหม่แล้วจริงหรือไม่……

ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงดี ตอนแรกกะจะทำตัวร่าเริงสดใสต่อหน้าตระกูลของจางซิ่วเฟิง

ผลที่ได้คือ บ้านกับรถของตระกูลตัวเองดันหายไปต่อหน้าต่อตา แถมยังต้องมาอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าจางซิ่วเฟิง แล้วก็ไอ้เศษสวะสกุลหลินอีก……

“สามีของจางฉีโม่ เป็นแค่ไอ้เศษสวะไร้ค่าจริงๆเหรอ?”หลี่หลานสีหน้าบูดเบี้ยวผิดไปจากปกติ ถามขึ้น

บ้านใหม่ที่หลินอิ่งซื้อ ตกแต่งสไตล์วินเทจด้วยไม้มะฮอกกานี ยังไม่ละทิ้งความทันสมัยไปซะทีเดียว ห้าห้องนอนสองห้องรับแขก เนื้อที่กว้างขวางมาก

พอเดินเข้ามา จางฉีโม่ก็ถูกความกว้างขวางของห้องรับแขกดึงดูดสายตาเข้าให้ สีหน้าเผยให้เห็นถึงความปลื้มปริ่มหัวใจไม่น้อย

คู่ของลู่หย่าฮุ่ยก็นั่งลงบนโซฟาด้วยความปลื้มใจเช่นกัน มองซ้ายทีขวาที ด้วยความดีอกดีใจ

เมื่อก่อน บ้านที่อยู่อาศัยในชุมชนเจียงฉือก็เก่ามากแล้ว การที่จู่ๆได้มาอยู่ในบ้านที่แสนหรูหราขนาดนี้ ความรู้สึกที่มันช่างแตกต่างกันขนาดนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกสบายอกสบายใจอย่างมาก

ทุกคนเดินสำรวจไปรอบๆบ้าน จากนั้นก็กลับมานั่งลงบนโซฟา

“บ้านหลังนี้ไม่เลวเลยนะหลินอิ่ง แกซื้อมาเท่าไรเหรอ?” จางซิ่วเฟิงถามขึ้นด้วยสีหน้าพออกพอใจ

หลินอิ่งพูดขึ้น“สองล้าน”

“อะไร? สองล้าน? คุณเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน?”จางฉีโม่ถามขึ้นด้วยความตกใจ

ครั้งก่อนหลินอิ่งก็เป็นคนจ่ายเงินซื้อรถ จ่ายเงินทำเรื่องต่างๆ แล้วตอนนี้มาจ่ายเงินซื้อบ้านอีก เงินเก็บในมือของเขา มันเกินกว่าที่เธอจะคาดคิดไปมาก

“ลูก นี่มันต้องถามอีกเหรอ?”ลู่หย่าฮุ่ยพูดอย่างมั่นใจ “ก่อนที่หลินอิ่งจะมาเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการ แม้แต่รถมอเตอร์ไซค์ยังไม่มีปัญญาซื้อเลย หลังจากที่มาเป็นผู้ช่วยของลูกแล้ว ขนาดบ้านก็ยังซื้อได้ ลูกว่าเขาเอาเงินพวกนี้มาจากไหนล่ะ? ถ้าไม่ใช่ด้วยบุญบารมีของลูก ใช้ชื่อเสียงในการเป็นผู้ช่วยของลูกเพื่อกอบโกยเงิน”

“เดี๋ยวผมไปติดต่อบริษัทรับขนของย้ายบ้านก่อนนะ จะได้เตรียมย้ายบ้านกัน”หลินอิ่งพูดขึ้น จากนั้นก็ออกไปโทรศัพท์ข้างนอก

เขาก็ขี้เกียจฟังแม่ของจางฉีโม่พูดพล่ามไปเรื่อย ทุกคนในครอบครัวก็ตัดสินใจย้ายบ้านใหม่กัน

“ฉีโม่ พอกลับไปแล้วอย่าลืมให้หลินอิ่งเอาโฉนดบ้านให้กับลูกด้วยนะ จะต้องเป็นชื่อของลูก”ลู่หย่าฮุ่ยพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

จางฉีโม่สีหน้าหมดความอดทน ทิ้งโฉนดบ้านลงบนโต๊ะ ก่อนจะพูดขึ้น“แม่ หลินอิ่งเพิ่งจะซื้อบ้านมา ก็จะให้เป็นชื่อของหนูได้ไง แม่ไม่ต้องกีดกันเขาขนาดนี้ก็ได้ ถึงยังไงนี่มันเป็นบ้านที่เขาใช้เงินตัวเองซื้อมานะ”