บทที่ 52 ตระกูลใหญ่แห่งนักสะสมวัตถุโบราณ
“นี่……” จางฉีโม่สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
“อีกอย่าง เรื่องในวันนี้ฉันต้องคุยกับพ่อแม่เธอดี ๆ แล้วฉันว่า ตอนนี้ความคิดเธอมีปัญหา” จางฉีโม่พูดขึ้นสีหน้าจริงจัง “ฉันจะพูดกับพ่อแม่เธอให้ชัดเจน ให้พวกเขาไล่หลินอิ่งออกจากบ้านทันที”
หวางจื่อเหวินสายตาสว่างขึ้นทันที พ่อแม่ของจางฉีโม่เป็นอีกช่องทางนี่เอง
ครอบครัวจางฉีโม่ในตระกูลจางอยู่ในตำแหน่งไม่สูง ชีวิตลำบากจนชิน ได้ยินว่ายังถูกกดดันจากจางหงจูนกับจางหงซวน
ฐานะครอบครัวแบบนี้ เขาคุณชายใหญ่ตระกูลหวางมาจีบลูกสาวของพวกเขา พวกเขาคงดีใจจนขึ้นสวรรค์? คงจะรีบส่งจางฉีโม่เข้าอ้อมกอดของเขาเลย?
คิดแค่นี้ หวางจื่อเหวินรู้สึกดีใจ ตัวเองมีฐานะเงินทองที่ดีกว่าวางอยู่ตรงหน้า อยากได้ตัวจางฉีโม่ ได้ใจจางฉีโม่ วิธีมันก็มีเยอะแยะ
“ฉีโม่ ขอโทษนะ วันนี้กะทันหันเกินไป” หวางจื่อเหวินมองหน้าจางฉีโม่ด้วยรอยยิ้ม พูดขึ้น “วันหลังผมจะไปขอขมาถึงบ้าน พร้อมทั้งนำของขวัญไปมอบให้ทั้งสองท่าน”
หลินอิ่งมองหวางจื่อเหวินสีหน้าเรียบเฉย มุมปากยกขึ้น ดูท่าแล้วนายคนนี้คงไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ
“นี่?” จางฉีโม่สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าหวางจื่อเหวินจะทำแบบนี้ นี่มันจับไม่ปล่อยชัด ๆ
เธอรู้สึกกังวลขึ้นมา สำหรับนิสัยพ่อแม่แล้ว คุณชายมือหนึ่งในเมืองชิงหยูนอย่างหวางจื่อเหวินแบบนี้ ไม่รู้จะเยินยอกันขนาดไหน?
“ได้ละ ตามนี้แหละ เดี๋ยวฉันเอาของขวัญไป ส่งไปถึงบ้านฉีโม่เอง” จางหงอี้พูดตัดขึ้น “เรื่องบางอย่าง ผู้ใหญ่อย่างเราคุยกันเองดีกว่า”
จางฉีโม่ไม่รู้ควรพูดอะไรต่อ รู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เมื่อมีคำพูดของจางหงอี้ สีหน้าของหวางจื่อเหวินค่อยดีขึ้นหน่อย ในเวลาเดียวกัน งานแลกเปลี่ยนนักสะสม ก็เริ่มขึ้นแล้ว
คนทั้งกลุ่มก็ตามหวางจื่อเหวินมาถึงกลางห้องโถงของหมิงเป่าซวน หลินอิ่งก็เดินตามหลังจางฉีโม่
ในห้องโถงหมิงเป่าซวนไฟตกแต่งอย่างสวยงาม โต๊ะไม้สีแดงจัดวางเรียงกัน เก้าอี้แบบโบราณ
คนที่เข้ามาในงานแล้วต่างเข้านั่งตามโต๊ะและพูดคุยกันสนุก บนโต๊ะยาวที่อยู่ตรงหน้าเต็มไปด้วยของมีค่าอัญมณีเต็มไปหมด แจกันหยก รูปภาพหนังสือต่าง ๆ
ในการตกแต่งของห้องโถงนี้ก็ตกแต่งแบบโบราณ ทำให้มีความรู้สึกเหมือนดั่งอยู่ในสวนบ้านตระกูลผู้ดีโบราณ
เสมือนอยู่ในสถานที่จริง
จางฉีโม่เดินตามหลังจางหงอี้ สายตามองดูอัญมณีต่าง ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างสนใจ สายตาจ้องไปยังหยกที่มีรูปร่างแปลกตา อย่างสนอกสนใจ
สำหรับรูปภาพหนังสือ แจกันเครื่องปั้นดินเผาโบราณ เธอไม่มีความรู้เลย และไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย
“ฉีโม่ น้ารองบอกแล้วใช่ไหม ของมีค่าที่นี่ ไม่ค่อยได้เห็นข้างนอก ช่วยกระตุ้นไอเดียในการออกแบบของเธอได้ดีเลยใช่ไหมล่ะ?” จางหงอี้พูดด้วยรอยยิ้ม
“ใช่ค่ะ” จางฉีโม่พยักหน้าตอบ
อัญมณีหยกที่เหล่าผู้ดีไฮโซนำมาวางบนโต๊ะยาว ไม่ว่าจะเป็นหยกเขียวมรกต ปะการัง แร่เนไฟรต์ หินบลัดสโตน โรมาม่วง ล้วนแต่เป็นวัตถุแร่หินมีค่าทั้งนั้น
และการออกแบบล้วนเป็นแบบพิเศษไม่เหมือนใคร ล้วนมาจากช่างฝีมือชื่อดัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์เจ้าสำราญ