ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 85

บทที่ 85 ความลับที่เก็บซ่อนอยู่ในใจ

“หลินอิ่ง แกได้ยินรึเปล่า? น้ารองของฉีโม่กำลังจะจัดการแกแทนฉันอยู่ อย่าคิดว่าแกกับนังแพศยาคนนั้นจะสามารถไปจากที่นี่ได้ง่ายๆ นะ!” ลู่หย่าฮุ่ยพูดด้วยความไม่พอใจ เธอได้มองจางหงอี้เป็นตัวตายตัวแทนของเธอไปแล้ว

จางหงอี้ยิ้มออกมาอย่างได้ใจ แล้วพูดว่า “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว น้องสะใภ้ ตอนนี้สถานะของแกไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว หลังจากที่จัดการกับเรื่องนี้แล้ว ครึ่งหนึ่งของฉีโม่ก็จะกลายเป็นของตระกูลหวาง ต่อไปที่บ้านตระกูลหวางฉันจะดูแลฉีโม่ให้เป็นอย่างดีเลย”

“ยังไงก็ต้องขอให้พี่ช่วยดูแลเธอให้หน่อยนะคะ” ลู่หย่าฮุ่ยพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแฉ่ง ราวกับได้เหยียบเข้าไปอยู่ในบ้านของตระกูลหวางแล้วเลย

“ครอบครัวของแกเองก็รีบตัดสัมพันธ์กับคนไร้ค่าอย่างมันได้แล้ว จะได้มีชีวิตที่ดีๆ กับเขาสักที!” จางหงอี้พูดออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ “หลินอี้ นี่คือใบหย่าที่ลุงๆ ของฉีโม่ได้ไปเอามาจากทนาย ถ้าแกไม่ยอมเซ็นละก็ เราก็จะฟ้องแกทันที แกเลิกเกาะแกะกับตระกูลจางของเราสักที!”

พูดจบ จางหงอี้ก็ได้วางเอกสารชุดหนึ่งไว้บนโต๊ะ พร้อมกับหนังสือร้องเรียนจากทนายความของหวางซื่อกรุ๊ปอีกหนึ่งฉบับ

“น้องห้า น้องสะใภ้ เรื่องนี้ฉันเองก็พยายามช่วยอย่างเต็มที่แล้วนะ” จางหงอี้พูดด้วยความพึงพอใจ “ฉันไปจ้างทนายที่เก่งในเรื่องการฟ้องหย่าที่เก่งที่สุดในเมืองชิงหยูนให้มาช่วยเลยนะ! กับการที่หลินอิ่งไปทำร้ายเขา ด้วยนิสัยของจื่อเหนินมีเหรอที่เขาจะไม่มาหาเรื่องตระกูลจาง? ดีนะที่ฉันไปช่วยพูดให้หน่ะ ที่ฉันทุ่มเทขนาดนี้ ล้วนแล้วแต่ต้องการให้คนในตระกูลจางมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น เพื่อความสุขของฉีโม่ในอนาคต!”

“สิ่งที่พี่รองทำให้ พวกเรารู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมากเลยครับ” จางซิ่งเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม

“พี่รองนี่ช่างเก่งจริงๆ เลยค่ะ!” ลู่หย่าฮุ่ยพูดออกมาอย่างมีความสุข “เพื่อฉีโม่แล้ว พี่รองต้องลำบากแย่เลย”

จางหงอี้ยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ “ฮา เรื่องเล็กน้อยหน่ะ ขอแค่สามารถขับไล่คนไร้ค่าอย่างหลินอิ่งออกจากตระกูลจางได้ มันก็เป็นเรื่องที่คนของตระกูลจางสมควรจะทำอยู่แล้ว!”

พูดจบ จางหงอี้ก็หันไปมองหลินอิ่งด้วยสายตาที่เยาะเย้ย

คราวก่อนไอ้หลานเขยงี่เง่าคนนี้มันกล้าที่จะเถียงกับเธอ เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอแม้แต่พี่ใหญ่กับน้องสามยังต้องยอมเลยยังไงก็ต้องเล่นมันให้หนัก

แล้วยิ่งหวางจื่อเหวินมาสนใจในตัวฉีโม่แบบนี้ มันช่างเป็นโอกาสที่ดีเหลือเกิน สุดท้ายแล้วหวางจื่อเหวินจะยอมแต่งงานกับฉีโม่รึเปล่านั้นมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอแล้ว ขอแค่สามารถทำให้หวางจื่อเหวินพึงพอใจ มันก็สามารถทำให้ตำแหน่งในตระกูลหวางของหวางโจงสามีเธอมั่นคงขึ้นอย่างแน่นอน!

“จางหงอี้ นี่คุณเข้ามายุ่งมากเกินไปหรือเปล่า?” หลินอิ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

“นี่แกหาว่าฉันยุ่งไม่เข้าเรื่องอย่างนั้นเหรอ? ฉันเป็นน้ารองของตระกูลจางเลยนะ กับคนที่เอาแต่ออกไปหากินข้างนอกคนไร้ค่าที่ต้องเข้ามาพึ่งพาบ้านผู้หญิงอย่างแกน่ะ ฉันจำเป็นต้องยุ่ง!” จางหงอี้พูดออกมาอย่างมีเหตุมีผล

“หึ” หลินอิ่งส่ายหน้า

ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าการที่จางหงอี้วิ่งเต้นไปมานั้นเพื่ออะไร ก็เพื่อเอาใจหวางจื่อเหวินหลานที่ไร้ค่าของเธอยังไงล่ะเพื่อให้ตำแหน่งของหวางโจงมั่นคงขึ้นอีก มันไม่ได้เลิศหรูอย่างที่เธอพูดออกมาเลยสักนิด ทำเพื่ออนาคตของฉีโม่อย่างนั้นเหรอ?

หลินอิ่งเองก็เคยได้รับรายงานจากเสิ่นซานเหมือนกันว่า ตำแหน่งของหวางโจงสามีของจางหงอี้ที่อยู่ในตระกูลหวางนั้นก็ไม่ได้ต่างอะไรกับสถานะของจางซิ่วเฟิงที่อยู่ในตระกูลจางเลย ก็คือการรอกินของเหลือจากหวางกั๋วคังพ่อของหวางจื่อเหวินเท่านั้น

“หลินอิ่ง นี่ขนาดอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แกยังขำออกมาได้อีกอย่างนั้นเหรอ?” จางหงจูนเดินโวยวายเข้ามา แล้วนั่งลงบนหัวโต๊ะอย่างหยิ่งผยอง พร้อมกับจ้องเขม็งมาที่หลินอิ่ง

“วันนี้ฉันได้จัดการทุกอย่างไว้ให้แกแล้ว! ไสหัวออกไปจากตระกูลจางซะ!” จางหงจูนพูดอย่างได้ใจ “และฉันจะบอกอะไรแกอย่างหนึ่งนะ เมื่อไหร่ที่แกก้าวเท้าออกจากตระกูลจางไป คุณชายใหญ่หวาง หวางจื่อเหวินก็จะมาสู่ขอฉีโม่ทันที!”