ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 88

บทที่ 88 เวลาว่างสำหรับดื่มชานมแก้วเดียวก็ไม่มีหรือ?

“หึ!” หวางหงหลิงตะคอกอย่างเย็นชา และพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะเตือนพวกคุณไว้ ถ้าให้ฉันได้ยินข่าวลือแบบนี้อีก ฉันจะไม่มีวันปล่อยพวกคุณไปง่ายๆแบบนี้! พวกคุณกลัวหวางจือเหวิน ก็ต้องดูว่าพวกคุณจะกลัวฉันหรือไม่!”

“ไม่ครับ คุณหนูใหญ่หวาง โปรดคุณวางใจได้ ผมจะคอยควบคุมปากของตระกูลจางให้ดีอย่างแน่นอน!” จางหงจูนพูดอย่างเคร่งเครียด

ในเวลานี้ คู่สามีภรรยาลู่หย่าฮุ่ยตกใจมากและมึนงง พวกเขาไม่คาดคิดว่าผู้หญิงคนนั้นที่พวกเขาด่านั่นคือคุณหนูใหญ่หวางของตระกูลหวางจริงๆ เพราะเรื่องนี้ ใบหน้าของจางหงอี้ก็ถูกตบจนบวมไปเลย!

“คุณหนูหวาง ฉันขอโทษ ฉันจำคนผิดไปก่อนหน้านี้! อย่าไปใส่ใจคำพูดเหล่านั้นเลย มันเป็นคำพูดที่ฉันพูดออกไปทั่วๆ” ลู่หยาฮุ่ยขอโทษหวางหงหลิงอย่างรวดเร็ว

เธอกลัวว่าตอนนี้หวางหงหลิงจะหาเรื่องตัวเองเพื่อชำระบัญชี แม้ใบหน้าของจางหงอี้ก็ถูกตบจนบวม และลูกคนโตและลูกคนที่สามก็ต้องก้มหัวลง ถ้าหาเรื่องของบ้านตัวเอง แล้วจะทำยังไง!

หวางหงหลิงไม่ได้พูด แต่มองไปที่หลินอิ่ง ไม่ว่าเธอจะยังคงโกรธแค่ไหน แต่เธอก็จะให้หน้ากับหลินอิ่งอย่างเต็มที่

“หลินอิ่ง คุณยังจะยืนซื่ออยู่ทำไม? ในเมื่อคุณรู้จักกับคุณหนูหวาง ก็ช่วยฉันขอร้องและช่วยพูดอะไรบ้าง!” ลู่หย่าฮุ่ยพูดอย่างรีบร้อน “ตอนนี้คุณยังเป็นลูกเขยของตระกูลเราอยู่! คุณไม่สนใจมโนธรรม ช่วยพูดอะไรสักคำก็ไม่ยอมเหรอ?”

จากเดิมหลินอิ่งอยากจะบอกว่า คุณขอร้องผมดีกว่าขอร้องคนอื่น!

เขาส่ายหัว และไม่ได้มองไปที่ลู่หย่าฮุ่ย

“เหอะ ตอนนี้คุณจำได้แล้วเหรอว่าหลินอิ่งเป็นลูกเขยของครอบครัวของคุณ” หวางหงหลิงไม่พอใจกับใบหน้าของลู่หย่าฮุ่ย และหัวเราะเยาะ “ก่อนหน้านี้คุณพูดถึงหลินอิ่งว่าอย่างไร? ยังจะมีหน้าขอให้คนอื่นเขาขอร้องแทนคุณงั้นเหรอ?”

การแสดงออกของลู่หย่าฮุ่ยน่าเกลียดยิ่งขึ้น และศีรษะของเธอหดกลับ เพราะกลัวว่าหวางหงหลิงจะตบเธอเหมือนจางหงอี้

“คุณจะหลบทำไม? คนอย่างคุณ ฉันไม่อยากแม้แต่จะยื่นมือออกไปตบเลย!” หวางหงหลิงพูดอย่างเย็นชา

“อีกอย่าง ฉันจะขอบอกพวกคุณ ตอนนี้หลินอิ่งเป็นผู้จัดการบริษัทของโบราณภายใต้ในนามของฉัน ถ้าพวกคุณกล้ากลั่นแกล้งเขา คิดให้ดีก่อน!” หวางหงหลิงพูดอย่างเย็นชา

หลังจากพูดจบ ไอ้หกและไอ้เจ็ดก็เปิดประตูรถยนต์ หวางหงหิลงนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถอย่างเก๋ รถสตาร์ท และออกจากบ้านหลังเก่าของตระกูลจางอย่างรวดเร็ว

เหลือเพียงกลุ่มคนของตระกูลจางอยู่ข้างหลัง สีหน้าของพวกเขาน่าเกลียดมาก และสายตาที่จ้องมองหลินอิ่ง ก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้น!

จางหงอี้ไม่ได้พูดอะไร จับใบหน้าที่บวมครึ่งหนึ่งของเธอ เข้าไปนั่งในรถ RV ของเธอ และขับรถออกไปอย่างเสียฟอร์ม

ใบหน้าของจางหงจูนและจางหงซวนซีดเซียว ทั้งสองคนสบตากัน และพวกเขาขึ้นรถ Mercedes-Benz S600 ในคันเดียวกันและจากไป

วันนี้พวกเขาเสียหน้าอย่างสิ้นเชิงต่อหน้าหลินอิ่ง และไม่อยากอยู่ต่อไปอีกแม้แต่นาทีเดียว

“เฮ้! ไม่คาดคิดว่าพี่สาวคนที่สองจะอับอายขายหน้าอยู่ในครอบครัวของตระกูลหวางขนาดนี้ ผมคิดว่าเธอจะสามารถช่วยเราได้ เป็นเพื่อนร่วมทีมที่โง่เง่าจริงๆ” จางหงซวนพูดอย่างไม่อดทน อยู่ที่เบาะหลังของรถ “ไม่เพียงแต่ทำให้เราเสียแผนที่จะไล่หลินอิ่งออกไป และทางหวางจือเหวินก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลย ยังต้องก้มศีรษะลงไปขอโทษหลินอิ่งด้วย ต่อไปใบหน้าผู้หลักผู้ใหญ่อย่างเรา ยังจะเอาอีกไหม!”

“ช่างมันเถอะ ฝั่งหงอี้นั้นพึ่งพาไม่ได้แล้ว” จางหงจูนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “หวางจือเหวินก็เช่นกัน โทรไปก็ไม่รับสาย ได้ยินมาว่าเขามาถึงบ้านหลังเก่าของตระกูลจางแล้ว นำทีมบอดี้การ์ดมาด้วย ใครจะไปรู้ หวางหงหลิงจะอยู่ที่นี่ และทำให้เขากลัวจนหนีไป”

“พี่ใหญ่ คุณว่าหลินอิ่งแม่งเหยียบอึหมาและโชคดีมาจากไหน และยังสามารถถูกคุณหนูใหญ่หวางของตระกูลหวางเลี้ยงดู?” จางหงซวนกล่าวว่าด้วยความประหลาดใจและสงสัยบนใบหน้าของเขา “คนไร้ประโยชน์นี้ เป็นเด็กหน้าขาวถูกเลี้ยงจริงๆ ยังมีที่พึ่งพาต้นไม้ใหญ่อย่างหวางหงหลิงอีกด้วย!”

“คนไร้ประโยชน์อย่างเขาก็มีความสามารถได้แค่นี้ และรูปร่างหน้าตาก็ดูดีมาก และก็หาคนเลี้ยงดูอย่างเชี่ยวชา” จางหงจูนไม่รังเกียจที่จะพูดว่า “เขาจะสามารถพึ่งพาหวางหงหลิงได้ตลอดชีวิตหรือไม่? คิดว่าผ่านไปช่วงเวลาหนึ่งหวางหงหลิงเบื่อเขาแล้ว ก็จะเตะทิ้งอยู่ข้างๆ พวกเราจะได้สฐานะกลับคืนมาได้ในไม่ช้าก็เร็วเอง!”

“ถูกต้อง คนไร้ประโยชน์นี้ทำให้เราขายหน้าไปหลายครั้งหลายคราว จะต้องหาโอกาสสั่งสอนเขาสักหน่อย!” จางหงซวนพูดอย่างโหดเหี้ยม ยังคงจำได้เสมอว่าหลินอิ่งบังคับจนให้จางเถียนไห่ลูกชายของเขาคุกเข่าลง

“ไม่ต้องรีบ เราก็ดำเนินการตามแผนเดิม ถ้าทำให้อูหยางล้มลง ผมก็จะปลดจางฉีโม่ออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการทันที และก็ปิดโรงงานเครื่องประดับของจางซิ่วเฟิงลง!”จางหงจูนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ทำให้ครอบครัวของพวกเขาพัง และสุดท้ายก็จัดการกับหลินอิ่ง! เมื่อถึงเวลานั้น เราได้สร้างธุรกิจร่วมกับตระกูลโจและตระกูลซูนแล้ว ข้าไม่เชื่อว่า หวางหงหลิงจะมาเผชิญหน้ากับพวกเรา เพราะเด็กเลี้ยงแบบนี้คนเดียว”

“แน่นอนอยู่แล้ว พี่ใหญ่ลูกเขยของคุณเป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลซูนซูนเหิง ถ้าจะต้องการต่อสู้กันแบบเปิดเผยขึ้นมาจริงๆ ยังจะกลัวหวางหงหลิงงั้นเหรอ?” จางหงซวนประจบสอพลอไปคำหนึ่ง

จางหงจูนมีความสุขมาก และยังคงยิ้มอย่างสงวนไว้

ฝั่งของบ้านหลังเก่าของตระกูลจาง จางฉีโม่และครอบครัว เงียบไปสองสามนาที