ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 91

บทที่91 นำอาวุธออกมา

ชุมชนสุ่ยหยวน หน้าบ้านของหลินอิ่ง

สองสามีภรรยาจางซิ่วเฟิงกำลังเจรจากับชายหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งอยู่ด้านล่าง

หวางจื่อเหวินสวมสูทสีแดงไวน์แสดงถึงความมั่นใจ ในมือถือช่อดอกกุหลาบสีน้ำเงินสวยสด

“คุณลุงคุณป้า ดูเอาเถอะ แค่ให้ฉีโม่ออกมาพบปะกันสักหน่อย เย็นนี้ผมก็จะเลี้ยงข้าวเธอ” หวางจื่อเหวินพูดยิ้มๆ

“นี่เป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆของคุณลุงคุณป้า”

พูดๆอยู่ หวางจื่อเหวินก็ยื่นกล่องของขวัญสองกล่องให้กับมือของลู่หย่าฮุ่ยกับสามี

ลู่หย่าฮุ่ยเปิดกล่องของขวัญออกเบามือก่อนจะปรายตามองเล็กน้อย ทันใดนั้นหัวใจก็พองโต ดวงตาเบิกกว้างในเสี้ยววินาที

ในกล่องนี้เต็มไปด้วยธนบัตรสีเทาหนาเป็นตั้งๆ อย่างต่ำๆก็ต้องมีสักล้านนึงได้!

ลู่หย่าฮุ่ยระริกระรี้อยู่ในใจ สมกับเป็นคุณชายใหญ่จากตระกูลหวาง อยู่เป็นอะไรขนาดนี้ เปย์ทีนึงก็อลังการซะขนาดนี้ ขนาดยังไม่ได้คบกับฉีโม่ก็ยอมลงทุนใหญ่ขนาดนี้ ดีกว่าอีตาหลินอิ่งไร้ประโยชน์นั่นตั้งไม่รู้เท่าไหร่!

“ตายแล้ว ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้ก็ได้ค่ะคุณชายหวาง เดี๋ยวป้าจะเรียกฉีโม่ลงมาเดี๋ยวนี้เลย ให้หนุ่มๆสาวๆเขาได้พูดคุย กินข้าวกัน หรือจะเดินซ็อปปิ้ง ดูหนังก็ว่ากันไป” ลู่หย่าฮุ่ยพูดพร้อมกับยิ้มตาหยี

“คุณชายหวางอย่าถือโทษไปเลย ฉีโม่เด็กคนนี้ ก็เขินนั่นแหละ ถึงได้นอนดูทีวีอยู่บ้าน” จางซิ่วเฟิงพูดยิ้มๆ ราวกับรู้สึกประทับใจต่อหวางจื่อเหวินเป็นอย่างมาก

“ใช่แล้วคุณชายหวาง ความคิดของผู้หญิงก็แบบนี้แหละ ไม่ใช่ว่าอยากจะหลบหน้าคุณชายหรอกค่ะ อย่าถือสาแกเลย ส่วนของแพงๆพวกนี้ เดี๋ยวป้าจะคุยกับฉีโม่แกให้ก็แล้วกันนะคะ!” ลู่หย่าฮุ่ยเองก็พูดไปยิ้มไป กลัวว่าคุณชายหวางจะขุ่นเคืองเรื่องนี้

มาคิดดูเจ้าลูกสาวตัวดีนี่ก็จริงๆเลย แค่ได้ยินว่าหวางจื่อเหวินมา ก็หลบอยู่ในบ้านเป็นตายก็ไม่ยอมออกมาเจอหน้า ไหนจะของกำนัลแบรนด์เนมที่หวางจื่อเหวินเอามาให้ครั้งก่อนพวกนี้อีก ก็โยนทิ้งไว้ตรงข้างล่างเนี่ย ไม่เข้าใจจริงๆว่าในหัวกำลังคิดอะไรอยู่!

ขนาดไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างหลินอิ่งยังกล้านอกใจแบบเปิดเผย แถมเกาะผู้หญิงกินหน้าด้านๆ

ลูกสาวของพวกเขาที่เพียบพร้อมไปทุกด้านอย่างฉีโม่ ทำไมจะไม่มีสิทธิวิ่งหาความสุขให้ตัวเองบ้าง?

“ไม่เป็นไรครับคุณลุงคุณป้า ผมเข้าใจดี” หวางจื่อเหวินทำท่าอย่างคนจิตใจดีพร้อมกับพูดยิ้มๆ

“เอาล่ะ ซิ่วเฟิงคุณเองก็ไม่ต้องโทรแล้ว ขึ้นไปเรียกฉีโม่ลงมาสิ” ลู่หย่าฮุ่ยพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ให้ลูกเราไปกินข้าวดีๆสักมื้อเป็นเพื่อนคุณชายหวางอุตส่าห์ส่งของขวัญชิ้นใหญ่ขนาดนี้มา ควรจะเลี้ยงข้าวสักมื้อเป็นการแสดงความขอบคุณ ไม่ใช่มาโยนของขวัญทิ้งๆขว้างๆแบบนี้ใช่ไหมล่ะ?”

“ได้” จางซิ่วเฟิงหมุนตัวเตรียมจะขึ้นข้างบน

หวางจื่อเหวินเผยรอยยิ้มขึ้นบนมุมปาก พ่อแม่ของจางฉีโม่นี่จัดการง่ายชะมัด

แค่ใช้เงินนิดหน่อยก็ทำให้พวกเขามาอยู่ฝั่งเดียวกับตัวเองได้ ไหนจะช่วยสร้างโอกาสกับสถานการณ์ให้อีก

ใช้วิธีนี้ไปเรื่อยๆ อีกไม่นานจางฉีโม่ก็ต้องตกมาอยู่ในมือเขาจนได้

ไอ้สวะหลินอิ่งนั้น มันทำเขาขายหน้าตอนอยู่ที่หมิงเป่าซวน ไหนจะกล้าใช้อำนาจของหวางหงหลิงมาเหยียบย่ำเขาอีก

แค่คิด แววตาของหวางจื่อเหวินก็ปรากฏความแค้นออกมา จะต้องจัดการกับเมียของไอ้้วะนั่นให้ได้ แล้วค่อยชำระบัญชีกัน ทำให้หลินอิ่งมันเห็นว่าเมียของมัน ที่ตัวมันเองไม่มีปัญญาจะแตะต้อง แต่เขาจะย่ำยีจะเล่นๆขว้างๆยังไงก็ได้

มีแค่วิธีนี้ที่จะล้างความอัปยศของเขาได้!

“อย่าไปเรียกฉีโม่เลยครับ”

ทันใดนั้น เสียงเย็นเฉียบก็ลอยเข้ามา