ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 648

บทที่ 648

เฉินห้าวที่อยู่อีกด้านตอบทันทีว่า “รับทราบครับ พี่ชาย”

ไป๋ยี่เฟยวางสายโทรศัพท์ และเห็นเย่อ้ายจ้องมองเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น

แม้ว่าเย่อ้ายจะรู้สึกประหม่าที่เย่ฮวนกำลังจะต่อสู้กับคนของไป๋ยี่เฟย แต่สิ่งที่เธอสงสัยมากกว่าก็คือ “คุณรู้ได้อย่างไรว่ารถคันนั้นมีปัญหา?”

ไป๋ยี่เฟยยิ้ม และใช้ศีรษะชี้ไปที่ฉากตรงนั้น “มีรถหลายสิบคันจอดอยู่ที่นี่ และมีคนหลายร้อยคนเผชิญหน้ากัน ฉากนี้น่าจะถือว่าเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นใช่มั้ย?”

เย่อ้ายพยักหน้า แต่ยังงงงวย

ไป๋ยี่เฟยกล่าวอีกครั้งว่า “ฉากที่น่าตื่นตาเช่นนี้ ถ้าคุณผ่านที่นี่ คุณจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเหรอ? ”

เย่อ้ายคิดอยู่พักหนึ่ง และก็พูดว่า “อาจจะหยุดรถดู และหลังจากเห็นแล้วก็จะเร่งความเร็วและจากไป”

หลังจากนั้น เขาก็พูดอีกว่า “บางทีฉันอาจจะหยุดดูเลยก็ได้”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้าเมื่อเห็นเช่นนี้ “ถูกต้อง ไม่ว่าใครจะเห็นสถานการณ์เช่นนี้ คนที่กลัวก็จะเร่งความเร็วและรีบจากไป และคนที่ไม่กลัวก็อาจจะอยู่ต่อไป หรือไม่ก็ชะลอตัวลงเพื่อดูความตื่นเต้น”

“แต่จะไม่มีทางที่ไม่อยากรู้อยากเห็นเลย และขับผ่านไปด้วยความเร็วคงที่”

หลังจากพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ยิ้มอย่างเย็นชา และกล่าวว่า “การขับผ่านด้วยความเร็วคงที่ สามารถแสดงให้เห็นว่าพวกเขากำลังซ่อนตัวเองอยู่เท่านั้น”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่อ้ายก็มองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยความประหลาดใจชั่วขณะ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ

ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจความประหลาดใจของเย่อ้าย เขาเปิดประตูรถและลงจากรถ และเดินไปในทิศทางของเย่ฮวน

อันที่จริงไป๋ยี่เฟยก็ไม่ค่อยแน่ใจนักว่ารถคันนั้นมีปัญหาหรือไม่ เขาแค่กำลังคิดว่า ถ้าอีกฝ่ายอยากเห็นเย่ฮวนสู้ตายกับเขาจริงๆ จะไม่ยอมปล่อยให้การแสดงดีๆ แบบนี้ไปแน่นอน

ถ้าอีกฝ่ายกลัวที่จะเปิดเผยตัวตน ก็จะซ่อนตัว แล้วดูผลลัพธ์ที่อยากรู้จากผู้สื่อข่าวในวันรุ่งขึ้น แต่ถ้าคิดดีๆ แล้ว มันก็เป็นไปไม่ได้

เพราะตั้งแต่ที่ไป๋ยี่เฟยไปที่เมืองหัวซ่าง อีกฝ่ายก็วางกรอบเขาอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงนำหน้าเย่ฮวนและเขาอย่างแน่นอน

ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอ่านข่าวที่ล้าหลัง เพราะสำหรับผู้เล่นหมากรุกแล้ว หากพวกเขารู้ข่าวในภายหลัง ก็จะแพ้เกมไป

ดังนั้น ไป๋ยี่เฟยจึงเดาได้ว่า พวกเขาคงส่งคนมาดูแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าคนเหล่านี้ที่มา เป็นกุ้งตัวเล็กหรือฉลามตัวใหญ่เท่านั้นเอง?

ไป๋ยี่เฟยเบียดฝูงชน และเดินไปหาตรงหน้าเย่ฮวน ยิ้มและกล่าวทักทายว่า “ทำไมคุณชายเย่มาที่เมืองเทียนเป่ยไม่บอกผมล่วงหน้าสักคำล่ะ? ผมจะได้เตรียมตัวต้อนรับคุณชายเย่เป็นอย่างดีล่วงหน้า!”

หลังจากเห็นไป๋ยี่เฟยใบหน้าของเย่ฮวนก็มืดมนมากขึ้น และเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ไป๋ยี่เฟย อย่าพูดเรื่องไร้สาระ และรีบส่งน้องสาวของผมมา ไม่เช่นนั้นอย่าโทษผมที่ไม่ไว้หน้ากัน”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มเยาะและกล่าวว่า “คุณชายเย่พูดแบบนี้ราวกับว่าไม่เคยโกรธกันมาก่อนเลย”

เย่ฮวนโกรธมาก “ไป๋ยี่เฟย ผมไม่อยากคุยเรื่องไร้สาระกับคุณ คุณจะส่งมาหรือไม่ส่งมากันแน่?”

ไป๋ยี่เฟยยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “คนไม่ได้อยู่กับผม คุณจะให้ผมส่งอะไรเหรอ? ”

เย่ฮวนโมโหมาก “ไป๋ยี่เฟย! ”

ทัศนคติของไป๋ยี่เฟยนั้นดูสบายๆ มาก เขาหยิบบุหรี่ออกมาตัวหนึ่งสูบบุหรี่ และถามอย่างผ่านๆ ว่า “ผมอยากรู้มาก ใครบอกว่าน้องสาวของคุณอยู่ในมือผม?”

เย่ฮวนจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟย ด้วยแสงเย็นชาในดวงตาของเขา

จากนั้นเขาก็ตะคอกอย่างเย็นชา หยิบรูปถ่ายสองสามรูปออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตัวเอง และโยนให้ไป๋ยี่เฟยพร้อมกับเสียง “ป๊อป” “คุณยังอยากจะพูดอะไรอีก?”

ไป๋ยี่เฟยรับภาพถ่ายไว้ และดูทีละภาพ

ภาพหนึ่งแสดงให้เห็นเย่อ้ายอยู่ในกล่อง มีเลือดแขวนอยู่ที่มุมปากของเธอ หลับตา และดูเหมือนว่าเธอตายแล้ว

อีกหนึ่งภาพถ่ายเป็นภาพระยะใกล้ของกล่องใบนี้

อีกรูปหนึ่งเป็นของล็อบบี้ของโรงพยาบาลโว่หลง โดยมีกล่องนี้อยู่ในล็อบบี้

หลังจากดูภาพถ่ายทั้งสามใบนี้ ไป๋ยี่เฟยก็ตกใจ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

แต่ทันใดนั้น ไป๋ยี่เฟยก็ขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน และถามว่า “ใครให้คุณ? ”

เย่ฮวนตอบอย่างเย็นชาว่า “ผมเจอรูปถ่ายอยู่ในรถ คุณยังอยากเล่นลิ้นอยู่ไหม? ”

ไป๋ยี่เฟยโยนรูปถ่ายไปให้เย่ฮวน และหัวเราะเยาะว่า “ไม่มีผมอยู่ในนั้น คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมเป็นคนจับตัวคน?”

เย่ฮวนกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “โรงพยาบาลแห่งนี้เป็นโรงพยาบาลภายใต้ชื่อของคุณ!”

ไป๋ยี่เฟยโกรธ “คุณเป็นโรคทางสมองเหรอ? โรงพยาบาลก็ดูเหมือนกันหมด ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ถ้าผมเป็นคนทำจริงๆ คุณคิดว่าผมจะเอาน้องสาวของคุณใส่กล่องแล้ว เอาไปไว้ที่ล็อบบี้โรงพยาบาลของผม แล้วก็ถ่ายรูปให้คุณไปเหรอ? ”

“คนโง่ก็รู้ว่ามีปัญหาในนี้ เห็นได้ชัดว่ามีคนพยายามจะใส่ร้ายผม!” ไป๋ยี่เฟยโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เขาพูด เย่ฮวนดูค่อนข้างสงบในเวลาปกติ ใครจะรู้ว่าตอนนี้เขาไม่มีสมองเลยสักนิด