CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 11

EP.10 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ทำร้ายจนกว่าจะพอใจ

"ไปให้พ้น!" ฉันพยายามจะสะบัดฝ่ามือตัวเองออกจากพันธนาการของเขา

"แล้วเธอร้องไห้ทำไม?" เขาเปลี่ยนน้ำเสียงถามขึ้นพร้อมกับค่อย ๆ ปล่อยข้อมือของฉันให้เป็นอิสระในที่สุด

ส่วนฉันก็เลือกที่จะเมินใส่เขาและไม่ตอบอะไรไปทั้งนั้น เอาแต่ปาดน้ำตาตัวเองอย่างลวก ๆ เพราะกลัวว่าใครจะผ่านมาเห็นเอาได้

"เฮ้อ" ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ใส่หน้าของเขาอีกครั้ง

เพราะยิ่งอยู่ใกล้คนอย่างเขา มันก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดมาก ๆ เหมือนหายใจไม่ค่อยออกเลยจริง ๆ

"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย!" ฉันพูดอย่างไม่อยากจะมองหน้าเขา ก่อนจะหันหลังให้เขาเพื่อเดินเลี่ยงออกมาอีกทาง แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะก้าวขาไปได้ไกล

"เดี๋ยว!" เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังกว่าทุกครั้ง

"เธอ...กินยาคุมฉุกเฉินรึยัง?" เสียงของฟาเรนเอ่ยถามดังมาจากทางด้านหลัง

และคำถามของเขานั้น มันก็ทำเอาฉันชะงักไปเลยเหมือนกัน

ฉันมัวแต่วิตกเรื่องอื่น ๆ จนลืมเรื่องยาคุมฉุกเฉินไปซะสนิทเลยจริง ๆ

เพราะถึงแม้ว่าฟาเรนจะปล่อยน้ำสกปรก ๆ นั้นด้านนอก แต่มันก็ไม่ได้ปลอดภัยจากการตั้งครรภ์ได้ 100% เพราะเขาไม่ได้ใส่ถุงยางอนามัย ยังไงก็เสี่ยงท้องอยู่ดี

"ทำไมฉันถึงลืมเรื่องนี้ไปได้นะ" ฉันยกมือทุบหัวของตัวเองอย่างเครียดหนักกว่าเดิมไปอีกเท่าตัว

"ยัยโง่เอ๊ย!" ฟาเรนสบถออกมาทันทีก่อนจะปล่อยบุหรี่ทิ้งและขยี้มันด้วยเท้าของเขา

เขาเดินมาหาฉันจากทางด้านหลัง และยังไม่ทันที่ฉันจะตั้งตัว ใบหน้าที่เย็นเฉียบของคนตัวสูงก็ยื่นมาข้าง ๆ ใบหน้าของฉันแล้ว

"อสุจิของฉันเพียงหยดเดียว ถ้ามันพุ่งเข้าไปในตัวของเธอ" ฟาเรนกัดริมฝีปากเล็กน้อยและพูดอย่างตรงไปตรงมา

"ก็ปั้นเด็กได้เป็นตัวแล้วนะ ยัยโง่!" เขาลูบที่หน้าท้องของฉันเบา ๆ ในท่าทางที่เหมือนเขากำลังโอบกอดฉันจากทางด้านหลัง

"ปล่อยนะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น" ฉันพยายามจะสะบัดตัวออกแต่ฟาเรนก็รัดเอวของฉันเอาไว้แน่น

"เธอคงไม่ได้คิดจะจับฉันด้วยวิธีนี้หรอกใช่ไหม?" แบดบอยอย่างฟาเรนกระซิบด้วยเสียงกระเส่า ๆ ที่ข้างใบหูของฉัน

"ฉันไปซื้อยาคุมกินเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันพยายามจะงัดฝ่ามือหนา ๆ ของเขาออกจากเอวของตัวเองให้ได้

"ไม่ต้องไป!" ฟาเรนถอนหายใจออกมา

จู่ ๆ เขาก็เอื้อมมือมาบีบปากของฉันและแกะยาคุมฉุกเฉินออกจากกล่อง และยัดใส่ปากของฉันสองเม็ดทันที

"อื้อ ~" ฉันพยายามจะขัดขืนแต่ก็ต้องกลืนยาเม็ดนี้ลงคอไปในที่สุด

พอกรอกยาเสร็จ เขาก็กรอกน้ำตามทันทีอย่างไม่มีรีรอและแทบไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้หายใจสักนิด

"อึก อึก ~" ฉันฝืนกินน้ำไปจนเกือบครึ่งขวดได้ แต่ความดิบเถื่อนของคนอย่างฟาเรนทำเอาฉันแทบจะสำลักน้ำออกมา

"ให้ฉันกินเองก็ได้!" ฉันผลักท่อนแขนแกร่งของเขาออกไปทันที เพราะเกือบจะสำลักน้ำที่เขาเทกรอกใส่ปากอย่างทารุณ

ฉันหันไปมองค้อนใส่ฟาเรนเล็กน้อย

"แค่ก แค่ก" ฉันไอสำลักออกมาอย่างรู้สึกแสบทั้งลำคอ

"ก็ป้อนให้ไง" เขาตอบกลับมาด้วยสายตาที่ไม่ได้รู้สึกผิดใด ๆ

ฉันหันกลับไปสบตากับคนสารเลวนั้น พลางลูบลำคอของตัวเองเบา ๆ

"ว่าแต่ เธอคุยกับอาจารย์ที่คณะนานจังเลยนะ" ฟาเรนเลิกคิ้วและเอ่ยถามขึ้น พลางมองนาฬิกาข้อมือของเขาไปด้วย

"นายรู้ได้ไงว่าฉันไปคุยกับ..." ฉันเหลือบมองไปทางห้องอาจารย์วารีและหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขาแต่ยังไม่ทันจะพูดจบดี

"อาจารย์ยกเลิกทุนของเธอแล้วใช่ไหม?" ฟาเรนเอ่ยถามสวนขึ้นมาอย่างหน้าตาเฉย

ฉันนิ่งไปพักใหญ่อย่างพยายามรวบรวมสติของตัวเอง

"นี่เป็นฝีมือของนายงั้นเหรอ?" ฉันถลึงตาใส่เขาอย่างแค้นจับใจ

"ก็อาจารย์ของเธอมาถามฉันเอง"

"ว่าจะให้ลงโทษเธอยังไงดี?" เขาหัวเราะในลำคอเล็กน้อย

"แล้วนายก็เลยบอกให้อาจารย์ตัดทุนการศึกษาของฉันเนี่ยนะ?" ฉันถามกลับไปอย่างเสียงสั่น

"ใช่" ฟาเรนเหยียดยิ้มตอบกลับมาทันที

"มันไม่มากไปหน่อยเหรอ" ฉันถามกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ฟาเรน?" น้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาอีกครั้งอย่างพูดไม่ออกเลยจริง ๆ

"ก็เธอทำให้ฉันกลายเป็นตัวตลกในสายตาของคนอื่นก่อน"

ฟาเรนเบะปากใส่อย่างไม่สนใจว่าสิ่งที่เขาทำเลว ๆ ลงไปมันมากเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง

"ไอ้พวกคู่อริของฉัน มันก็หัวเราะฉันจนฟันแทบร่วงเลยมั้งตอนเห็นคลิปนั้น" เขาพูดกลับมาอย่างใส่อารมณ์

"ฉันมีหน้ามีตาในสังคมนะ ไม่ใช่สาวบ้าน ๆ อย่างเธอสักหน่อย"

เขาพูดใส่หน้าของฉันด้วยแววตาดูถูกดูแคลน

ในหัวสมองของเขาคิดแค่ว่าฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้คนอื่น ๆ หัวเราะเขาได้ที่ถูกผู้หญิงตัวเล็ก ๆ สาดน้ำและด่ากราดใส่

ยิ่งเขาอ่านคอมเมนต์ต่าง ๆ ในเว็บบอร์ดของมหาลัย เขาก็เลยพยายามจองเวรจองกรรมฉันอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแบบนี้น่ะเหรอ?

"ถามจริง ๆ นะ ว่าสิ่งที่ฉันทำมันเลวร้ายสำหรับนายมาก"