CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 36

EP.35 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน 43,800 นาทีกับเธอ

สายตาคมคายมองไปที่แผ่นหลังขาวเนียนของหญิงสาวที่นอนร่วมเตียงเดียวกับเขาอยู่ในขณะนี้ เขามองจ้องเธอด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ครอบครองร่างกายของเธอ เขาพึงพอใจที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ

สำหรับฟาเรนแล้วน้ำขิงก็ไม่ต่างอะไรจากของเล่นชิ้นใหม่ที่เขาอยากจะเล่นซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้น

แต่ก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขาจะเบื่อเธอเมื่อไหร่ ตอนไหน แต่ในตอนนี้รู้เพียงแค่ว่าไม่เคยมีใครได้ใกล้ชิดและอยู่กับฟาเรนได้นานเท่าเธอคนนี้มาก่อนเลยจริง ๆ

"นี่เธอ~" ฟาเรนขึ้นเสียงใส่ร่างบางที่นอนหันหลังให้กับเขาในตอนนี้

"เล่นตัวฉิบ!" เขาสบถออกมาเบา ๆ และดูเหมือนว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกับเขาจะหมดเรี่ยวแรงและผล็อยหลับไปจริง ๆ ซะแล้ว หลังจากที่ถูกคนใจร้ายอย่างเขาข่มเหงรังแกอยู่นานเกือบชั่วโมงได้

ฟาเรนถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับลุกขึ้นหยิบถุงยางอนามัยของตัวเองห่อใส่กระดาษทิชชูแล้วนำไปทิ้งในห้องน้ำให้เรียบร้อย เขาเดินกลับมาใส่เสื้อผ้าให้น้ำขิงที่ยังคงนอนหลับไม่รู้สึกตัวเพราะอ่อนเพลียจัด

"ทำไมฉันต้องมานั่งดูแลเธอด้วยวะ" เขาบ่นแต่ก็ทำให้ไปแม้จะไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ จากนั้นเขาก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างบางที่เริ่มหนาวสั่น ๆ เล็กน้อยพร้อมกับดึงตัวของเธอเข้ามากอดเอาไว้เหมือนกับคืนที่ผ่าน ๆ มา

...เขารู้สึกอุ่นใจที่มีคนตัวเล็ก ๆ คนนี้นอนแนบแผ่นอกของเขาอยู่ และมันค่อย ๆ เริ่มกลายเป็นความเคยชินไปแล้วอย่างบอกไม่ถูก

-เช้าวันต่อมา-

ก๊อก ๆ ๆ

"รบกวนเปิดประตูให้คุณหมอด้วยนะคะ"

"คนไข้คะ ๆ" เสียงพยาบาลทั้งเคาะทั้งเรียกอยู่นานพักใหญ่ ปลุกให้พวกเขาทั้งคู่ตื่นขึ้นจากการหลับใหล

คนสองคนนอนกอดกันแน่นทั้งคืนบนเตียงเล็กของทางโรงพยาบาล

"มาเคาะห่าอะไรแต่เช้าวะ?" คนขี้หงุดหงิดตื่นขึ้นด้วยท่าทีที่พร้อมจะเหวี่ยงใส่ทุกคน เพราะหลับไปได้ไม่นาน และโดยปกติแล้วฟาเรนไม่ใช่คนตื่นเช้าแบบนี้

"แล้วนายล็อกห้องทำไมกันล่ะ?" น้ำขิงที่งัวเงียไม่แพ้กันลุกขึ้นจากแผ่นอกของเขาและทำท่าจะลุกลงจากเตียงไปเปิด

"นอนเฉย ๆ เถอะน่า" ฟาเรนดึงตัวของน้ำขิงให้นอนลงตามเดิม

"เดี๋ยวฉันไปเอง" ฟาเรนเอ่ยขึ้นพร้อมก้าวลงจากเตียงเพื่อหยิบกางเกงที่เขาถอดวางพาดเอาไว้มาสวมใส่แบบเร่งรีบ หลังจากนั้นเขาถึงเดินตรงไปเปิดประตูให้หมอและพยาบาลเข้ามาในห้อง

ทั้งหมอและพยาบาลพวกเขาก็เดินเข้ามาในห้องทันทีเพราะคุณหมอจะต้องออกตรวจคนไข้แบบนี้ทุกเช้าตามตารางเวลา และพยาบาลก็คือพยาบาลคนเดียวกับที่จูบกับฟาเรนไฮต์ไปเมื่อคืนก่อน

ฟาเรนไม่ได้มีท่าทีเกร็งหรืออะไรเลย เขาทำตัวปกติทุกอย่างราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน ต่างจากพยาบาลคนนั้นที่แอบมองเขาอยู่ตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่วัดความดันให้กับน้ำขิงก็ตาม

"ความดันปกติค่ะ" เธอพูดถึงความดันของน้ำขิงแต่ตายังคงมองตรงไปที่ฟาเรนและยิ้ม ๆ

"ไข้ก็ไม่มีแล้วนะคะ หน้าตาก็ดูสดใสขึ้นกว่าตอนที่มา" หมอตรวจอาการทั่ว ๆ ไปและพูดกับน้ำขิงอย่างเป็นกันเอง

"ยังไงก็ต้องพักผ่อนเยอะ ๆ อย่าหักโหม…" หมอสาวรุ่นพี่เริ่มอธิบายต่ออย่างละเอียด

"เมื่อไหร่จะออกจากโรงพยาบาลได้สักที?" ฟาเรนเอ่ยถามแทรกขึ้นมาทันที ทำให้คุณหมอต้องหยุดชะงักไปกลางคัน

"จริง ๆ น้ำเกลือขวดนี้หมดแล้วก็สามารถกลับบ้านได้เลยค่ะ" หมอผู้หญิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองหน้าของน้ำขิงสลับกับฟาเรนเล็กน้อย

"งั้นก็ให้คุณฟาเรนไปทำเรื่องชำระค่าใช้จ่ายที่ห้องการเงินกับดิฉันเลยดีไหมคะ?" พยาบาลที่ได้โอกาสประจวบเหมาะก็เสริมทัพขึ้นมาทันที

"เสร็จแล้วค่อยกลับ" สาวสวยคนเดิมพูดขึ้นพร้อมกับรีบวางขวดน้ำเกลือคนไข้และตั้งท่าจะพาฟาเรนออกไปในทันที

"เฮ้อ~" น้ำขิงถอนหายใจออกมาเสียงดังและกลอกตามองไปที่หล่อนนิด ๆ

ด้วยท่าทีและคำพูดของพยาบาลสาวอีกคนมันชัดเจนมากจริง ๆ ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่

"เออ ไม่ล่ะ" ฟาเรนก็ตอบไปแบบทันควัน

"เธอเอาบัตรฉันไปรูดก็ได้แล้วเอาบิลขึ้นมาให้ฉันเซ็นก็พอ" ฟาเรนหยิบบัตรเครดิตยื่นให้กับพยาบาลทันที

"ฉันขี้เกียจขึ้น ๆ ลง ๆ" ฟาเรนเหลือบตากลับมามองทางน้ำขิงเล็กน้อยและพูดขึ้นเสียงเรียบเฉย

"ก็จริง คุณฟาเรนเป็นถึงลูกค้าวีไอพีของทางโรงพยาบาลเรา ระดับเขาไม่ต้องลงไปจ่ายเองถึงเคาน์เตอร์หรอกนะ" คุณหมอผู้หญิงรุ่นพี่คนเดิมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันใส่เธอเล็กน้อย

"ค่ะ ๆ" พยาบาลสาวฝืนยิ้มแต่แววตาไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ เธอจำใจรับบัตรเครดิตของฟาเรนและเดินออกไปจากห้องทันที