CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 55

EP.55 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน เป็นห่วง?

เขาจิบเบียร์และมองดูพวกนิเทศที่พากันหามไรอันและเพื่อนอีกคนไปส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งรีบ

"ไงพวกเหี้ย!" ฟาเรนจุดบุหรี่สูบ เติมสารนิโคตินเข้าร่างกาย

"ชนะพนันไหมล่ะ...พวกมึง?" ฟาเรนหันไปถามเพื่อน ๆ ของตัวเองอย่างรู้ทัน ว่าหากมีการต่อสู้กันแบบนี้ ย่อมมีการพนันกันเกิดขึ้นแน่นอนในหมู่เด็กมหาลัยสุดเฮี้ยวอย่างพวกนี้

"มึงก็เล่นเนียนนะไอ้ฟาร์...นอนให้มันต่อยไปตั้งหลายหมัด" เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งในคณะส่งแบงก์พันเป็นปึก ๆ ให้กับฟาเรนทันที เพราะมันคือเงินที่พวกผู้ชายคณะอื่น ๆ แพ้พนันในคืนนี้

"ลงทุนไปเปล่าวะ" เพื่อนอีกคนก็ยกนิ้วให้ฟาเรนและมองเขาอย่างภาคภูมิใจ เพราะทุกคนในคณะรู้ดีว่าฟาเรนเป็นคนบ้าเลือด และซาดิสม์มากแค่ไหน ไก่อ่อนอย่างไรอันไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรเลยสักนิดเดียว

"โชคยังดีที่วันนี้ไอ้ฟาร์มันไม่บ้ามากเท่าไหร่" ไทม์โซนเดินเข้ามาพูดด้วยใบหน้าเหนื่อยใจกับเพื่อนของตัวเอง

"แต่กูว่ายังไงกลับไปคณบดีคงเรียกพบมึงแน่ ๆ" ไทม์บ่น ๆ แต่ก็นั่งลงข้าง ๆ ฟาเรนและกระดกเบียร์ดื่มต่อทันที

"กูก็อยากโดนไล่ออกอยู่เหมือนกัน…แต่ติดที่ว่าเขาจะกล้าไล่กูไหม?" ฟาเรนยักไหล่อย่างไม่ได้เครียดหรือกังวลเลยสักนิด

เพราะทุกครั้งที่มีเรื่อง คนที่มาเคลียร์ให้ตลอดก็คือเฟรนด์ชิป และอะไรที่ทำให้พี่ชายปวดหัวหรือเหนื่อยใจ เปรียบเสมือนงานของฟาเรนไฮต์คนนี้เลยทีเดียว

"นี่ เธอเอาเบียร์มาเพิ่มที่โต๊ะนี้ที" ฟาเรนยกเงินขึ้นเพื่อใช้โบกเรียกพนักงานของทางรีสอร์ตทันที

"ค่ะ คุณผู้ชายจะรับเบียร์เพิ่มอีกกี่กระป๋องดีคะ?" เธอเอ่ยถามอย่างสุภาพและมองฟาเรนยิ้ม ๆ

"เอามาเท่ากับเงินจำนวนนี้" ฟาเรนยื่นเงินเป็นปึก ๆ ส่งให้กับเธอ

เขาจับมือของพนักงานและวางเงินลงบนฝ่ามือของเธอ พร้อมกับกุมบีบเอาไว้แน่น

"และก็…อันนี้ทิปของเธอ" ฟาเรนควักเอาแบงก์พันยื่นให้เธอไปทันที

"ขอบคุณนะคะ" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มตอบกลับมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง เพราะใครบ้างจะไม่หวั่นไหวกับผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ที่ทั้งหล่อ รวยและลุคแบดบอยที่เด่นสง่ากว่าคนอื่น ๆ ในวงนี้เลยก็ว่าได้

ฟาเรนค่อย ๆ ลูบจากหลังฝ่ามือลงมาจนถึงแก้มก้นของเธอและขยำบีบอย่างเต็มแรง

เพียะ! เขาตบก้นงอน ๆ ของสาวคนนั้นต่อหน้าเพื่อน ๆ ทุกคน

"รีบไปสิ เพื่อนฉันรอดื่มเบียร์อยู่" ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

"ค่ะ" เธอตอบอย่างเสียงอ่อย ๆ ก่อนจะรีบเดินไปด้วยใบหน้าที่เขินอาย

"ชน!" ฟาเรนพูดขึ้นก่อนยกกระป๋องเบียร์ในมือของตัวเองขึ้นกลางวงและชนกับเพื่อนฝูงอย่างครื้นเครงอีกครั้ง

กลุ่มวิศวะขาโหดประจำมหาลัยต่างพากันชนแก้วให้กับมิตรภาพที่แน่นแฟ้นของพวกเขาตลอดเกือบสี่ปีที่ผ่านมา

พวกเขาอยู่ร่วมกันมาอย่างรักและสามัคคีจริง ๆ แต่ก็แน่นอนว่านอกจากวิศวะจะมีเกียร์เป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญแล้ว สุราและนารีก็เป็นสิ่งที่หนุ่มวิศวะขาดไม่ได้เลยเช่นกัน

และเรื่องการหลอกฟันสาวสวย ๆ … คณะนี้ไม่เป็นที่สองรองจากใครอย่างแน่นอน

หลังจากที่นั่งดื่มเบียร์ไปพักใหญ่พวกเพื่อน ๆ ก็เริ่มเมาได้ที่แล้ว แต่ทุกคนก็ยังคงดึงดันจะกินกันจนถึงตอนเช้า

เพราะคืนนี้เป็นคืนรับน้องวันสุดท้าย และพรุ่งนี้ก็ไม่ได้มีกิจกรรมอะไรอีกนอกจากขับรถกลับกรุงเทพฯ

แต่หลังจากที่ดื่มเบียร์กันไปสักพัก

"ไอ้คลินต์ขอบุหรี่ตัวดิ ของกูหมด" ฟาเรนขอบุหรี่จากคลินต์ที่ลุกออกจากวงไปยืนสูบตามลำพังอยู่พักใหญ่

ฟาเรนเอาแต่ก้มมองนาฬิกาข้อมือตัวเองอยู่แบบนั้น จนคลินต์เหลือบมองเขาอยู่หลายครั้ง แต่ก็ทำเป็นไม่พูดอะไรมาก

หลังจากที่สูบบุหรี่จนหมดมวนแล้ว คลินต์ก็กำลังจะเดินกลับไปผิงไฟพอดี เพราะอากาศค่อนข้างหนาวมาก ยิ่งอยู่กลางเขาแบบนี้แล้วด้วย

"กูทำแผลก่อนนะ…แดกเบียร์ไม่ค่อยอร่อยเลยว่ะ" ฟาเรนเช็ดเลือดที่มุมปากของเขา ก่อนจะบอกกับคลินต์ไปแบบหลบสายตา

"แดกไปจะหมดลัง…เพิ่งมาบอกไม่อร่อย" คลินต์ที่เมา ๆ ก็บ่น ๆ พร้อมกับกลอกตามองบนใส่ฟาเรน

"เออ~" ฟาเรนกระดกเบียร์กระป๋องที่ถือมาด้วยก่อนจะเดินแยกทางกับคลินต์ทันที

"มึงจะไปทำแผลที่ไหนล่ะ?" คลินต์ตะโกนไล่หลังมาทันที

"วิศวะกับนิเทศไม่ถูกกันนะเว้ย…มึงคงไม่ทรยศคณะตัวเองหรอกใช่ไหม" คนเมามักจะพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดเสมอ และนั่นคือสิ่งที่คลินต์ระบายออกมา

"เสือก!" ฟาเรนปากระป๋องเบียร์ใส่คลินต์อย่างหยอก ๆ

"ไอ้สัสฟาร์ ถ้ากูต้องเสียตังนะ กูจะฆ่ามึง" คลินต์ที่เริ่มระแวง ๆ ก็ตะโกนโต้เถียงกับฟาเรนไปทันที

"เลิกเพ้อเจ้อไอ้คลินต์!" ฟาเรนสวนกลับมาและเดินหายเข้าไปในความมืดมุ่งหน้าตรงไปยังรีสอร์ตทันที

-รีสอร์ต (ห้องพักน้ำขิง)-

น้ำขิงถูกฟาเรนขังเอาไว้ในห้องพักของรีสอร์ต เขาไม่ปล่อยให้เธอออกไปร่วมกิจกรรมใด ๆ เลย

"ฟาเรน ทำไมนายถึงชอบหาเรื่องเจ็บอยู่เรื่อยเลยนะ"

"หัดใจเย็นกว่านี้ซะบ้างสิฟาเรน!"

น้ำขิงพูดกระแทกเสียงใส่หน้าของเขา แต่สายตาก็มองสำรวจใบหน้าของเขา

"นายแผลเต็มหน้าไปหมดเลยนะฟาเรน" น้ำขิงโวยวายด้วยแววตาที่เป็นห่วงและพะวักพะวนอย่างเห็นได้ชัด

"เออ ฉันไม่ได้เจ็บมาก" ฟาเรนรีบพูดขึ้นทันทีที่เห็นคนตัวเล็กหน้าเสียแบบนั้น

"จริง ๆ วันนี้ฉันใจเย็นมากแล้วนะ" ฟาเรนตอบไปด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

เขาถอดเสื้อที่เปื้อนคราบเลือดของตัวเอง โยนลงพื้นไปพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เพราะมากกว่าเจ็บคือฟาเรนเมาหนักมาก จนมองทุกอย่างเบลอ ๆ ไปหมด

ขณะที่น้ำขิงก็เดินไปหยิบซองกระดาษทิชชูเปียก และพลาสเตอร์ปิดแผลที่เธอพกติดกระเป๋าเอาไว้ มานั่งทำแผลต่อให้ฟาเรนทันที

"ฉันไม่เข้าใจเลย...ทำไมนายต้องหาเรื่องเจ็บตัวแบบนี้อยู่ตลอดเลย" คนตัวเล็กทำแผลไปก็นั่งบ่นจอมโหดไป อย่างเอือมระอากับความบ้าบิ่นและหัวร้อนของเขาจริง ๆ

"ถ้าวันหนึ่งมันไม่ใช่แค่แผลโดนต่อยโดนเตะล่ะ?" น้ำขิงใช้กระดาษทิชชูเปียกที่เธอพกมาซับคราบเลือดออกให้เขามือสั่น ๆ เพราะยิ่งเธอเช็ดเลือดมันก็ยิ่งไหลออกมาอยู่ดี

น้ำขิงกดกระดาษซับเอาไว้อยู่สักพักเพื่อห้ามเลือดให้เขาและติดพลาสเตอร์ลายการ์ตูนเอาไว้แทน

หมับ! ฟาเรนคว้าฝ่ามือของเธอเอาไว้ทันที

"ฉันทำแรงไปเหรอ?" น้ำขิงเอ่ยถามอีกฝ่ายอย่างตกใจที่เขาคว้ามือของเธออยู่แบบนี้

"เจ็บรึไง?" เธอถามไปเพราะใบหน้าของฟาเรนตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลจริง ๆ ไม่รู้ไปโดนใครรุมกระทืบมากันแน่

"ฉันได้ไม่เจ็บ" ฟาเรนส่ายหน้าไปมาทันที เขาลูบฝ่ามือเล็ก ๆ และกุมเอาไว้แน่น

"แค่ไม่คิดว่า...เธอจะเป็นห่วงฉันมากขนาดนี้" เขาเอ่ยขึ้นและจ้องมองเข้าไปในแววตาของคนตรงหน้า ทั้งสองคนยังคงมองตากันและกันอยู่แบบนั้นอยู่เนิ่นนาน

"นายเลิกพูดแล้วรีบนอนพักเถอะ" น้ำขิงหลบสายตาไปทางอื่นทันทีอย่างจงใจเมินใส่เขา

ฝ่ามือหนาจับปลายคางของเธอขึ้นมาและโน้มใบหน้าเข้ากระแทกจูบอีกฝ่ายทันทีโดยที่เธอแทบไม่ได้ตั้งตัวเลย

จุ๊บส์ 3