CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 80

EP.80 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ตัวไม่ไปแต่ใจไม่อยู่

"อยากตายเหรอ ถึงพูดแบบนี้?"

เขาขบกรามแน่น จ้องมองน้ำขิงอย่างเอาเรื่องทันทีเมื่อเธอพูดจาไม่เข้าหูเขาอีกครั้ง

"แล้วการอยู่กับนายมันต่างอะไรจากตายทั้งเป็นเหรอ"

น้ำขิงมองหน้าของเขาและตอบกลับไปด้วยใบหน้านิ่ง ๆ

หมับ! เขาคว้าข้อมือของน้ำขิงมาบีบเอาไว้แน่น

"พร้อมจะไปจากฉันมากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?"

ฟาเรนพูดใส่หน้าของเธอพร้อมกับออกแรงบีบที่ข้อมือราวกับต้องการจับรั้งเธอเอาไว้แน่น ๆ

"อืม"

น้ำขิงพยายามสะบัดข้อมือของเธอออกจากเงื้อมมือของเขาอย่างแรง

"ไม่มีวันนั้นหรอก"

ฟาเรนพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ ก่อนจะเดินกระแทกไหล่ผ่านร่างบางไปด้วยท่าทีหงุดหงิด

หลังจากที่ปะทะคารมกันมาพักใหญ่ ทั้งน้ำขิงและฟาเรนก็แยกกันอยู่คนละมุมห้องอย่างเงียบ ๆ

ฟาเรนนั่งสเก็ตช์ภาพร่างบางอย่าง พร้อมทั้งเปิดอินเทอร์เน็ตหาข้อมูลอะไรบางอย่างด้วยท่าทีจริงจัง

ทางด้านน้ำขิง เธอก็นั่งเก็บรวบรวมเอกสารเพื่อเตรียมจะไปสัมภาษณ์งานในสัปดาห์หน้าที่ใกล้จะถึงนี้ ขณะนี้เธอกำลังรอผลการสอบในวิชาสุดท้าย รวมไปถึงเกรดรวมและใบจบการศึกษาที่ยืนยันได้ว่าเธอได้จบปริญญาตรีแล้วจริง ๆ ในภาคเรียนสุดท้ายที่เพิ่งจะผ่านไปไม่นาน

"เรซูเม่เตรียมไปแล้ว"

"รูปถ่ายเตรียมไปแล้ว"

"ผลการเรียนเตรียมไปแล้ว"

ระหว่างที่เธอนั่งเตรียมเอกสารสมัครงานไปเรื่อย ๆ อย่างไม่ทันได้ตั้งตัวอะไร จู่ ๆ ร่างสูงก็เดินมานั่งลงด้านหลังพร้อมกับเอนตัวมานั่งพิงคนตัวเล็กอย่างไม่บอกไม่กล่าวใด ๆ

น้ำขิงหันหน้ากลับไปมองทางฟาเรนเล็กน้อย เขายังคงหันหลังชนกับเธอและเอนศีรษะมาแนบอิงเอาไว้ พร้อมกับอ่านเอกสารต่าง ๆ ในมือของตัวเองไปพลาง ๆ

"นั่งดี ๆ ไม่ได้เหรอไง?"

น้ำขิงที่กำลังนั่งจัดเรียงเอกสารสมัครงานก็เอ่ยถามอย่างหงุดหงิดใจ

"ไม่ได้" ฟาเรนตอบกลับมาอย่างหน้าตาเฉย

เขาเปิดแฟ้มเอกสารอีกหน้า แต่ยังคงแนบอิงเธออยู่แบบเดิม

"สมัครงานไปก็เท่านั้น ยังไงอยู่กับฉันก็ได้เงินมากกว่าอยู่แล้ว"

คนที่พิงอยู่ทางด้านหลังเอ่ยขึ้นอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า

"อย่างน้อยถ้ามีงานทำ ฉันก็คงจะทำได้ยั่งยืนและมั่นคงกว่าการที่ต้องมาเป็นคู่นอนของนายแบบนี้"

น้ำขิงจัดเตรียมทุกอย่างเสร็จก็ลุกพรวดขึ้นทันที ทำเอาฟาเรนแทบจะหงายหลังล้มไป

"เพราะฉันไม่รู้ว่านายจะเบื่อ หรือนายจะเอาใครมาแทนที่ฉันเมื่อไหร่"

น้ำขิงก้มหน้าลงมองฟาเรนนิ่ง ๆ

เขาขมวดคิ้วรับฟังเธอพูดจนจบประโยคก่อนจะลุกขึ้นยืนประจันหน้ากัน

ฟาเรนส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยกับคำพูดของคนตรงหน้าเลยสักนิด แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรไปมากกว่านั้น

"ทุกอย่างมันไม่แน่ไม่นอนจริงไหม?"

น้ำขิงเอ่ยตอบไปด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองคนจะมีปัญหากันไปมากกว่านี้ จู่ ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังแทรกขึ้นมาซะก่อน

ก๊อก ๆ

ฟาเรนเดินผ่านน้ำขิงตรงไปเปิดประตูห้องทันที

"จะไปกันยัง?"

ไทม์โซนเอ่ยขึ้นทันทีที่ฟาเรนเปิดประตูให้เขา

"ไปดิ เอกสารกับทนายพร้อมแล้วใช่ไหม?"

ฟาเรนหันไปถามไทม์ด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด

"พร้อมแล้ว ที่เหลือมึงก็แค่เอาแบบแผนต่าง ๆ ไปเสนอให้อาวินเทอร์และรอฟังความเห็นจากท่านดูว่าจะโอเคไหม"

ไทม์เดินตามฟาเรนเข้ามาในห้องเพื่อเก็บของต่าง ๆ ซึ่งทำให้เขาเจอกับน้ำขิงที่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว

"อ้าวน้ำขิง หวัดดี"

ไทม์ที่หันมาเจอขิงก็เอ่ยทักทายไปตามมารยาททันที เพราะเธอก็ยืนอยู่ไม่ไกลจากทั้งสองคนมากนัก

"หวัดดีไทม์" เธอตอบรับไปอย่างทำตัวไม่ถูกสักเท่าไหร่

ฟาเรนมองทั้งไทม์และน้ำขิงสลับกันเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะไทม์เองก็ไม่ได้มีท่าทีเชิงชู้สาวใด ๆ กับคนของเขา

"นี่พวกมึงอยู่ด้วยกันตลอดเลยเหรอ?"

ไทม์เอ่ยถามขึ้นและมองทั้งสองคนสลับกัน

"รู้แล้วจะทำให้ชีวิตของมึงดีขึ้นไหม?"

ฟาเรนเอ่ยตอบไปด้วยท่าทีหงุดหงิด

"ก็แค่แปลกใจ เพราะปกติมึงไม่ค่อยให้ใครนอนค้างที่คอนโดนี่นา"

ไทม์พูดพร้อมกับหันมายักคิ้วเล็กน้อยใส่น้ำขิง

"ชอบนอนคนเดียวไม่ใช่เหรอวะ?"

เพื่อนของเขาเอ่ยถามอย่างรู้นิสัยของฟาเรนเป็นอย่างดี

"ถ้าพูดมาก เดี๋ยวกูไปคุยกับอาวินเทอร์คนเดียวก็ได้นะ"

เขากระแทกเสียงใส่ไทม์อีกครั้ง เหมือนเขาพยายามโมโหเพื่อกลบเกลื่อนอะไรบางอย่างภายในใจ

"เออ ๆ งั้นไปก่อนนะ"

ไทม์โซนโบกมือลาน้ำขิงและเดินออกไปจากห้องก่อนฟาเรนที่ยืนเก็บเอกสารทั้งหมดด้วยท่าทีรีบเร่ง

"คืนนี้...ฉันกลับไม่ดึกนะ"

เขาเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ