CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 96

EP.96 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน น้ำตาฟาเรน

ฟาเรนที่แทบจะลุกสู้ต่อไม่ไหว แต่พอเขาได้เห็นเมียรักเจ็บหนักก็คลั่งแบบสติหลุดขึ้นมาทันที

"มึงตาย!!"

ฟาเรนขบกรามแน่น หัวใจของเขามันเหมือนเจ็บยิ่งกว่าร่างกายในตอนนี้ซะอีก ถ้าเขาโดนกระทำซะเองมันยังไม่เจ็บเท่านี้เลยจริง ๆ

ฟาเรนรีบวางร่างบอบบางของน้ำขิงลงกับพื้นอย่างเบามือที่สุด ตอนนี้หัวใจของเขามันเต้นแรงขึ้นทุกวินาทีด้วยไฟแค้นที่สุมทรวงมากกว่าเดิม

ขณะที่ไอ้ลูกน้องกำลังจะเข้ามาจัดการเขาซ้ำ เพราะเห็นสภาพของฟาเรนแล้วมันคิดว่าน่าจะชนะได้ไม่ยากเลย

ฟาเรนใช้แรงที่มีเฮือกสุดท้ายของสุดท้ายเท่าที่เหลืออยู่ กัดฟันลุกขึ้นยืนทั้ง ๆ ที่เขาแทบยืนแทบไม่ไหวเพราะช้ำใน

ท่อนแขนที่อ่อนล้าคว้าปืนใหญ่ยาวของตาเสี่ยแก่ขึ้นมากำไว้แน่น แม้เขาจำได้ดีว่ามันไม่มีลูกกระสุนเหลืออยู่แล้ว แต่ฟาเรนก็ใช้ปืนเหล็กกระบอกหนัก ๆ นี้เป็นอาวุธเดียวที่เขาหาได้ในตอนนี้ เขาเตะตัดขาของคู่ต่อสู้ ก่อนจะฟาดปืนเข้าที่ใบหน้าไอ้ลูกน้องนั้นจนล้มลงไปในทีเดียว แววตาอาฆาตแค้นจ้องไปที่ศัตรูก่อนจะฟาดใบหน้าของมันด้วยด้ามปืน ฟันหักแตกกระเด็นออกมาแทบจะหมดปาก

"อะ โอ๊ย อึก"

เสียงครวญครางของอีกฝ่ายร้องขึ้น มันพยายามปาท่อนไม้ที่แตกละเอียดใส่ฟาเรน ซึ่งมันก็กระแทกซ้ำที่แผลของเขาเช่นกัน แต่ฟาร์ก็ยังคงอดทนต่อ เพราะในวินาทีที่ขาดสติแบบนี้เขาแทบไม่รู้จักเจ็บอะไรเลย แต่สิ่งที่เขาต้องการคือลมหายใจของไอ้เวรตะไลที่ทำร้ายเมียของเขา

ฟาเรนโยนเก้าอี้ตัวเดิมใส่ตัวของมัน ก่อนจะกระโดดกระทืบซ้ำแบบทิ้งน้ำหนักตัวเข้าใส่ แบบ...ตุ๊บบบบ!!!

"เอ๊ย เฮือก!"

ลูกน้องที่ทำร้ายน้ำขิงกระตุกชักดิ้นชักงอไปมาเมื่อเขาถูกกระโดดเหยียบอย่างเต็มแรงที่ใบหน้าจนเละผิดรูป ปากฉีก จมูกหักเห็นลึกถึงกระดูก

"เมียกูเจ็บ...มึงก็อย่าคิดจะหายใจบนโลกต่ออีกเลย"

คนโวยวายลั่นอย่างสติหลุดมองลูกน้องเสี่ยนั้นอย่างจะเอาชีวิต ฟาเรนก้มลงกระชากเอามีดปลายแหลมที่เสียบที่ท้องของไอ้เสี่ยนั้นออกมา และพุ่งเข้าไปที่ไอ้ลูกน้องคนเดิม

"อะเฮือก!!"

ไอ้เสี่ยที่หายใจรวยรินพอถูกดึงมีดออกเลือดก็พุ่งออกมาทันที และมันก็ร้องอย่างทรมานเพราะมันยังไม่ตายและโคตร ๆ จะทรมานกับบาดแผลถูกแทงนั้น

"…." ฟาเรนจ้องหน้าของไอ้นั่นเป็นครั้งสุดท้ายและยกมีดขึ้นเตรียมจะฆ่าคนตรงหน้าอย่างไม่สามารถยับยั้งความโกรธที่มีได้อีกแล้ว

แต่ในขณะที่ฟาเรนกำลังจะง้างมีดเตรียมจะแทงเข้าที่ลำคอของไอ้ลูกน้องที่ทำร้ายน้ำขิงนั้น

"ไอ้ฟาร์หยุด ๆ ตำรวจมาแล้ว ๆ มึงอย่านะ"

ไทม์โซนวิ่งเข้ามาดึงแขนของฟาเรนที่กำลังคลุ้มคลั่งถึงขีดสุดเอาไว้ได้ทัน

"ไม่ นี่ยังไม่สาสมกับที่มันทำ"

ฟาเรนยังคงอยากจะพุ่งเข้าใส่ไอ้ลูกน้องที่นอนชัก ๆ กระอักเลือดตาเหลือกอยู่ตรงหน้า

"อย่าเอาถึงตายเลยมึง!"

ไทม์พยายามโอบกอดเพื่อนตัวเองไว้เพื่อดึงสติของฟาเรนให้ได้มากที่สุด โชคดีที่ฟาเรนเจ็บหนักจึงไม่มีแรงมากพอจะขัดขืนไทม์โซนได้ เพราะถ้าเป็นปกติสองคนรั้งยังเอาฟาเรนไว้แทบไม่อยู่เลย

"ถ้ามันตายแล้วกูก็จะปลุกมันมาฆ่าอีกรอบ"

ฟาเรนพยายามรั้นจะพุ่งเข้าไปแทงไอ้เวรนั้นต่อให้ได้

"น้ำขิงเลือดออกเยอะเลยนะเว้ย..."

ไทม์หันไปมองที่พื้น ซึ่งมีเลือดไหลออกมาจากหลังท้ายทอยของเธอจริง ๆ

และคำพูดของไทม์ทำเอาคนที่สติหลุดอย่างฟาเรนหันขวับกลับมาทันที เขาได้สติทันทีที่เห็นคนรักของตัวเอง ฟาเรนร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย เขาทรุดตัวลงเข่ากระแทกพื้นอย่างแรง

"ขิง ขิง ~"

ฟาเรนเสียงอ่อนลงทันที ฟาเรนคลานซมซานกลับมาหาร่างบอบบางของเธอและประคองศีรษะขึ้นมาช้า ๆ อย่างระวัง ๆ

"ขิง ขิงอย่าเป็นอะไรไปนะ"

ฟาเรนพูดขึ้นเสียงดังทั้งน้ำตา เขาร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดเหลือเกิน

ฝ่ามือสั่น ๆ ค่อย ๆ ประคองตัวน้ำขิงเข้ามากอดเอาไว้แน่น เขาเองกลัวเธอจะเป็นอะไรไปจนทำอะไรไม่ถูกเลย

"รถพยาบาลมาถึงแล้ว เดี๋ยวกูไปเรียกให้นะ"

ไทม์รีบพูดขึ้นพร้อมกับวิ่งไปเรียกหาหมอและพยาบาลให้มาช่วยทางน้ำขิงก่อน

ฟาเรนประคองร่างบางอย่างเบามือที่สุด เขาพรมจูบที่หน้าผากของเธอ น้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุด ฟาเรนกอดเมียตัวเองเอาไว้แน่น ตัวของเขาสั่น ๆ อย่างเจ็บระบมไม่แพ้กัน

"ขิงทำไมเธอต้องวิ่งเข้ามาช่วยฉันด้วย"

ฟาเรนร้องไห้ออกมาไม่ยอมหยุด เขาเอาแต่พูดซ้ำ ๆ เขาเองก็ไม่มีแรงจะอุ้มเธอลุกขึ้นแล้วจริง ๆ เพราะตอนนี้ฟาเรนเองก็มองทุกอย่างเลือนรางไปหมด เนื่องจากเสียเลือดเยอะไม่ต่างกัน

"เธอจะมารับแทนฉันทำไม ฉันเจ็บแป๊บเดียวก็หาย"

ฟาเรนพูดไปทั้งน้ำตา เขาเพ้อราวกับคนบ้า

"ฉันมาเพื่อปกป้องเธอ...ไม่ใช่ให้เธอมาปกป้องฉันแบบนี้"

ฟาเรนร้องไห้โวยวายออกมาลั่น แต่ว่าคนในอ้อมแขนก็ยังคงนอนนิ่งไป มีเพียงเลือดสีแดงสดที่ศีรษะไหลออกมาจนเลอะเต็มฝ่ามือของฟาเรนไปหมด ฟาเรนมองเลือดนั้นและเริ่มร้องไห้อย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

"ฉันผิดเอง ฉันผิดเอง ๆ ผิดทุกอย่างเลย"

ฟาเรนเอาแต่ร้องไห้และเอาแต่โทษตัวเองซ้ำ ๆ

"หมอ!! หมออยู่ไหน"

ฟาเรนตะโกนลั่น เขาอยากจะอุ้มตัวของเมียรัก แต่ก็กลัวว่าจะทำให้เธอเจ็บมากกว่าเดิม เพราะเขาลุกไม่ไหวจริง ๆ

ฟาเรนที่ทำอะไรไม่ได้เลยในตอนนี้มันยิ่งทำให้เขาคลั่งมากกว่าเดิม

ไม่นานเปลนอนคนเจ็บก็มาถึง หมอและพยาบาลต่างช่วยกันพาตัวของน้ำขิงขึ้นเปลเพื่อนำตัวส่งโรงพยาบาลในจังหวัด

"ไอ้ฟาร์ มึงก็ต้องนอนลงนะเว้ยบุรุษพยาบาลจะได้หามขึ้นรถพยาบาลได้... มึงเองก็สภาพไม่ต่างจากขิงเลย"