CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 51

EP.50 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน กระทงหลงทาง

"ขอบคุณตัวแทนคณะวิศวะด้วยนะคะที่ขึ้นมากล่าวอะไรให้น้อง ๆ ได้ฟัง" ฉันพูดขึ้นตามบทพิธีกร แต่ไม่ได้มองใบหน้าของเขาเลยสักนิด

ฟาเรนเดินลงจากเวที กลับไปหากลุ่มเพื่อนของเขาที่ตั้งวงดื่มเหล้าดื่มเบียร์กันอย่างสนุกสนานเมื่อเทียบกับซุ้มของคณะอื่น ๆ

"แล้วกิจกรรมต่อไปของเราคืออะไรคะ…พี่ไรอัน" ฉันหันไปพูดกับไรอันต่อทันที

"กิจกรรมต่อไปของเราคือการแจกกระทงให้กับน้อง ๆ และพี่ ๆ ให้พวกเราได้ลอยกระทงเพื่อส่งเสริมประเพณีที่มีมาอย่างยาวนานของไทยเรา"

ไรอันพูดต่อสคริปต์กับฉัน ก่อนที่ทางรุ่นพี่ทั้งหลายจะยกกระทงใบตองสวย ๆ มาแจกจ่ายให้กับรุ่นน้องปีหนึ่ง ซึ่งบางคนก็รีบหยิบโทรศัพท์มาถ่าย

และดูเหมือนพวกเขาจะตื่นเต้นกันมาก ๆ เพราะมหาลัยของเรามีชาวต่างชาติและลูกครึ่งเยอะมากกว่านักเรียนไทยแท้ซะอีก

"งั้นคืนนี้พวกเราพี่น้องมาลอยกระทงร่วมกันนะคะ" ฉันเอ่ยไปอย่างยิ้มแย้ม

"ขอให้สิ่งไม่ดี สิ่งชั่วร้ายได้ลอยออกไปกับสายน้ำในค่ำคืนนี้ด้วยนะครับ" ไรอันพูดขึ้นและมองกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะหันมาหยุดที่ฉัน

"นับจากนี้ขอให้เราได้เจอะเจอแต่สิ่งดี ๆ" เขาพูดต่ออย่างลื่นไหลและเป็นมืออาชีพ

"งั้นเดี๋ยวเชิญรุ่นพี่รุ่นน้องทุกคนจุดไฟในกระทง อธิษฐานและลอยกันได้ตามอัธยาศัยเลยนะครับ"

"ขอให้ทุกคนสนุกกับค่ำคืนสุดพิเศษนี้ไปด้วยกันนะคะ" ฉันกล่าวปิดทันทีเมื่อเห็นว่าพิธีการต่าง ๆ ได้จบลงแล้ว

"ไว้เจอกับพี่ไรอันและพี่น้ำขิงได้ใหม่ในคืนพรุ่งนี้นะครับ" ไรอันพูดเสริมต่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ" ทั้งฉันและไรอันก็พูดขึ้นพร้อม ๆ กัน ก่อนจะวางไมโครโฟนลงและเดินลงจากเวทีเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจบทบาทพิธีกร

ไรอันเดินลงเวทีไปก่อนพร้อมกับยื่นฝ่ามือมาทางฉัน

หลังจากที่ฉันเดินลงมาจากเวที ทางทีมงานก็เดินมายื่นกระทงให้เราทั้งสองคนทันที

END OF NAM KHING’S PART

-ริมสระน้ำที่กว้างใหญ่-

บรรยากาศงานรับน้องปีนี้อบอุ่นและครื้นเครงไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ แสงไฟจากเทียนเล่มน้อย ๆ ส่องสว่างไสวเต็มผืนน้ำไปหมด

"เดี๋ยวเราสองคนไปถ่ายรูปลงโพรโมตเว็บมหาลัยกันก่อนดีกว่าเนอะ" เสียงของประธานหนุ่มคณะนิเทศเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินถือกระทงใบเล็ก ๆ เดินเคียงข้างกับคนตัวเล็กที่สวมชุดไทยเด่นสง่า

"ได้สิ" น้ำขิงพยักหน้าตอบไปทันที

ขณะที่พวกเขาทั้งคู่กำลังยืนเคียงคู่กันถ่ายรูปอยู่นั้นเอง

"หนึ่ง สอง สาม" เสียงตากล้องเอ่ยขึ้นพร้อมกับกดชัตเตอร์ใส่ทั้งสองคนอย่างรัว ๆ

"เปลี่ยนท่าได้ ขอแบบชิด ๆ กันหน่อย" ตากล้องที่เป็นเพื่อน ๆ กันก็ออกคำสั่งทันทีอย่างเป็นกันเอง

"มองหน้ากัน…ยิ้มให้กันแบบฟีลแฟนหน่อยดิมึง" เสียงจีจี้เกย์ควีนที่แต่งหน้าเต็มแต่ผมสั้น ๆ เดินมาบงการการถ่ายรูปโพรโมตให้มหาลัยต่อทันที

"น่าจะได้รูปสวย ๆ เยอะแล้วล่ะ" ช่างกล้องหยุดถ่ายภาพก่อนจะก้มเช็กรูปที่เขาถ่ายไปแล้วว่าสวยมากพอแล้วหรือยัง

"ลองเอาไปเลือกดูหน่อยสิท่านประธาน…ว่าคุณมึงจะเอาแบบไหน" ชายคนนั้นยื่นกล้องส่งให้ไรอันเลือกทันที

"ไหนขอดูหน่อยว่าจะใช้ภาพไหนดี" เขาก็รับกล้องมาไล่ดูรูปพร้อม ๆ กับน้ำขิง

ขณะที่ไรอันกำลังกดเลื่อนดูไปทีละภาพ ๆ

จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของน้ำขิงก็สั่นขึ้น

ครืด ครืด~

"เดี๋ยวพวกนายดูแล้วเลือกเลยก็ได้นะ" เธอพูดกับไรอันอย่างยิ้ม ๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความดูทันที

____________

(ข้อความจาก: ฟาเรน)

ฉันให้โอกาสเธอถึงเที่ยงคืนวันนี้เท่านั้น!

(ข้อความจาก: ฟาเรน)

ถ้าเธอยังไม่บอกกับมันว่าเธอคือผู้หญิงของใคร

(ข้อความจาก: ฟาเรน)

เธอเจอดีแน่!

_____________

หญิงสาวก้มอ่านข้อความก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ

เจอฟาเรนที่ยืนกอดอกมองตรงมาที่เธอกับไรอันอยู่พอดี

ฟาเรนถือแท่งอะไรบางอย่างที่ยาว ๆ สีขาว ๆ

เขาชูมันขึ้นไปบนท้องฟ้า

และ...

วี้ดด บูม!!

ดอกไม้ไฟจากแท่งสีขาวในมือของเขาพุ่งขึ้นไปบนชั้นอากาศ ประกายแสงระยิบระยับทะยานสู่ท้องฟ้าที่มืดสนิท ก่อนจะระเบิดออกเป็นวงกว้างพร้อมกับเสียงพลุดังสนั่น

ประกายไฟแตกออกเป็นรูปดาวกระจาย ส่องสว่างวาบในยามค่ำคืน ลำแสงพุ่งออกจากแท่งยาวสีขาวที่ฟาเรนถือเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงกึกก้องกังวานทำเอาคนในงานพากันเงยหน้าขึ้นมองไปยังท้องฟ้า ก่อนที่จะมีกลุ่มเพื่อน ๆ ของเขาจุดดอกไม้ไฟตาม ๆ กัน จนท้องฟ้าในตอนนี้สวยงามตระการตาไปด้วยพลุดอกไม้ไฟ

"พลุสวยมากเลยเนอะ" เธอเผลอพูดออกมาขณะที่เงยหน้ามองดูพลุบนท้องฟ้า เมื่อเสียงพลุสงบลงมันทำให้เธอได้มองเห็นพระจันทร์ที่สวยสง่ากว่าทุกคืนที่ผ่าน ๆ มา แต่พอก้มหน้าลงมองหาคนที่จุดพลุเมื่อสักครู่ เขาก็ไม่ได้ยืนอยู่ตรงที่เดิมแล้ว

"ไปลอยกระทงกันเถอะ" ไรอันสะกิดเรียกน้ำขิงเมื่อเห็นว่าเธอยืนมองดอกไม้ไฟนั้นจนจบลงแล้ว

"อ๋อ...ไปสิ" เธอพยักหน้าตอบไปก่อนจะเดินเคียงคู่ไรอันไปถึงยังริมขอบสระน้ำที่กว้างใหญ่ และมีกระทงของคนอื่นอีกมากมายลอยอยู่ในนั้น

-ท่าน้ำ-

"ไม่เป็นไร...ไว้พร้อมค่อยตอบก็ได้นะ" เขาพูดขึ้นด้วยเสียงที่สุขุมนุ่มนวลและบีบไหล่ของน้ำขิงเบา ๆ

"เรากลับไปพักที่ห้องพักกันเถอะ" ไรอันเห็นท่าทีของน้ำขิงจึงชวนเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกลำบากใจมากไปกว่านี้

"วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว" เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือส่งให้เธอ

"จ้ะ~" คนตัวเล็กยิ้มรับก่อนจะวางมือลงที่ฝ่ามือนุ่ม ๆ ของเขาและค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน

ตลอดทางกลับรีสอร์ตสว่างจ้าไปด้วยโคมไฟที่ปล่อยขึ้นไปบนท้องฟ้า หนึ่งโคมไฟแทนหนึ่งคณะ จึงทำให้ท้องฟ้าในคราวนี้มีเกือบ ๆ 10 อัน ลอยสว่างนำทางให้เราเดินกลับไปยังรีสอร์ตที่อยู่ห่างจากลานกิจกรรมพอสมควร

ตลอดทางเดินไรอันก็ชวนคุยเรื่องกิจกรรมในวันพรุ่งนี้และชวนคุยเรื่องทั่ว ๆ ไป เพื่อไม่ให้มันเงียบจนวังเวง เพราะข้างทางมีแต่ความมืดและความเป็นธรรมชาติ

แม้ว่าในเขตรีสอร์ตจะปลอดภัยมาก ๆ แต่ความวังเวงมันก็ชวนขนลุกได้เหมือนกัน เราเลยต้องชวนกันพูดคุยไปตลอดทางจนกระทั่งเดินมาถึงหน้าห้องพักของฉัน

ดูเหมือนว่าคนอื่น ๆ จะเข้าห้องนอนพักกันไปหมดแล้วเพราะตื่นกันมาแต่เช้า ตอนนั่งบนรถทัวร์ก็เปิดเพลงร้องเล่นเต้นกันอย่างสนุกสนาน ไหนจะตอนทำกิจกรรมรอบกองไฟอีก

คงเหนื่อยกันไม่น้อยเลยทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง เพราะตัวเธอเองก็ยังรู้สึก เพลีย ๆ เลย

"ขอบคุณนะไรอัน…ที่เดินมาส่ง"

คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณไรอันไปอย่างเกรงใจ เพราะห้องพักของไรอันอยู่ชั้นอื่นและไกลพอสมควร เนื่องจากรีสอร์ตก็ค่อนข้างจะกว้างใหญ่มาก ๆ แต่ละห้องจึงไม่ได้อยู่ติด ๆ กันสักเท่าไหร่ เน้นวิวเน้นความเป็นธรรมชาติจนแอบดูวังเวงในตอนกลางคืนอยู่ไม่น้อยเลย

"งั้นฝันดีนะน้ำขิง" ไรอันพูดและรอให้น้ำขิงเปิดประตูเข้าไปในห้องซะก่อน เขาช่างเป็นคนที่แสนดีอะไรมากมายขนาดนี้กันนะ เธอทำได้แค่คิดภายในใจ

"ฝันดีไรอัน" เธอโบกมือลาเขาไปด้วยรอยยิ้ม

ไรอันดึงประตูปิดให้เบา ๆ ก่อนที่เสียงฝีเท้าของเขาจะค่อย ๆ เดินออกไปช้า ๆ

"เฮ้อออ~"

น้ำขิงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินไปนั่งกุมขมับที่เตียงอย่างคิดไม่ตก

"เราต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เลย" สาวน้อยบ่นพึมพำคนเดียวอย่างสับสน

"เราเคยชอบไรอัน แต่พอเขามาขอคบด้วยทำไมถึงไม่รู้สึกดีใจหรือว่าตื่นเต้นอะไรเลยนะ" เธอทาบฝ่ามือลงที่หน้าอกด้านซ้ายที่เต้นปกติดี ไม่เหมือนกับตอนที่เจอใครอีกคน

ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง

น้ำขิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและเดินไปเปิดประตูทันที โดยคาดว่าน่าจะเป็นไรอันที่อาจจะมีธุระอะไรสำคัญกับเธอเพิ่มเติม

ยังไม่ทันที่จะเปิดประตูได้สุดบาน อีกฝ่ายก็ผลักเข้ามาเต็มแรงทันที

"ไง~" น้ำเสียงดุดันและกลิ่นเบียร์ผสมน้ำหอมผู้ชายฉุน ๆ หึ่งมาจากร่างกายของคนตัวสูงตรงหน้า แทบจะไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมองก็รู้ว่าคือใคร

"นายมาทำไม?" น้ำขิงเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูง ก่อนจะเหลือบมองห้องข้าง ๆ อย่างหวาดระแวง ว่าอาจจะมีใครมาเห็นเข้าได้

ฟุ่บ! ฟาเรนยกกระทงขึ้นมาให้ตรงกับระดับสายตาของคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขา

"ฉันยังไม่ได้ลอยกระทง!" ใบหน้าบึ้งตึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

น้ำขิงขมวดคิ้วมองไปที่กระทงของเขาอย่างไม่เข้าใจ ว่าการที่ฟาเรนยังไม่ได้ลอยกระทงมันเกี่ยวอะไรกับเธอ