CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 52

EP.52 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน คู่รักเรือ (เกือบ) ล่ม NC

"อื้อส์~" น้ำขิงร้องขึ้นทันทีที่เขาสอดใส่เข้ามา ไม่ว่าจะผ่านมากี่ครั้งกี่ครา เธอก็ยังคงเจ็บทุกครั้งที่สอดใส่เพราะขนาดของฟาเรนมันใหญ่มากจนแทบจะฉีกในคราวแรกเริ่ม

สวบบบ! ฟาเรนกลั้นใจกระแทกอัดเข้าร่องรักของเธอไปทีเดียวมิดด้าม ที่เขาทำแบบนั้นก็เพื่อให้เธอเจ็บแค่เพียงช่วงสั้น ๆ

"โอ๊ย…เจ็บ!" น้ำขิงร้องขึ้นเสียงสั่นเครือ เธอผวาจนโอบกอดตัวของเขาเอาไว้แน่นทั้งน้ำตา เพราะมันเจ็บมากจริง ๆ

"ไม่ต้องร้องหรอกน่า…ฉันจะยังไม่ขยับจนกว่าเธอจะโอเคขึ้น"

ฟาเรนลูบเส้นผมของเธอ แต่น้ำเสียงแข็งทื่อและแววตาที่ดุดันของเขามันช่างขัด ๆ กับท่าทางอ่อนโยนอย่างอธิบายไม่ถูกเลย

"เบา ๆ นะมันเจ็บ" คนตัวเล็กเอ่ยไปอย่างแผ่วเบา เธอรู้สึกเหมือนตรงนั้นแทบจะฉีกขาดในคราวแรกที่สอดใส่ กลีบอูมที่ตึงคับแน่น โพรงรักร้อนที่โอบรัดแก่นกายใหญ่เกือบเก้านิ้วครึ่งที่สอดเข้า ๆ ออก ๆ จนกลีบเนื้อแทบจะปลิ้นออกมา แต่พอเริ่มสอดใส่อยู่สักพัก เธอถึงจะเริ่มผ่อนคลายมากขึ้น

ฝ่ามือเล็ก ๆ ยังคงโอบกอดแผ่นหลังกำยำของคนตรงหน้าเอาไว้แน่น หลังจากที่เธอเริ่มโอเคมากขึ้น เขาจึงค่อย ๆ เริ่มขยับเข้า ๆ ออก ๆ อย่างช้า ๆ และพยายามที่จะหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเพื่อไม่ให้เรือโคลงเคลงมากไปกว่านี้

แต่แล้วฟาเรนก็เริ่มสาวเข้าสาวออกจากช้า ๆ เริ่มเร่งจังหวะเร็วและกระแทกหนักหน่วงยิ่งขึ้น เมื่อร่างกายของอีกฝ่ายเริ่มปรับตัวได้บ้าง เขาจึงกระแทกท่อนเอ็นเข้าหาไม่ยั้ง จนคนตัวเล็กคับแน่นท้องน้อยไปหมด แต่ก็เสียวจนเธอต้องเม้มปากแน่น เพราะไม่กล้าจะร้องครางออกมาเสียงดัง

"อื้อส์…อ่าส์" น้ำขิงฝืนกลั้นเอาไว้

"ฟาร์...เบา ๆ" เธอเอ่ยร้อง เมื่อฟาเรนกระแทกเข้าหาแรงมากขึ้นจนเรือโคลงเคลงเกือบจะล่มอยู่หลายครั้ง

ท่ามกลางความมืดมิด ร่างกายของทั้งคู่เริ่มบรรเลงบทเพลงรักอันเร่าร้อนท่ามกลางคืนวันพระจันทร์เต็มดวง ผ้าสไบปลิวตกลงไปในน้ำ

ฟาเรนสอดใส่กระแทกซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้น

"ซี้ดด…โอ๊ย…อ่าส์" เธอครางออกมาอย่างสุดจะทนต่อความเสียวที่เขามอบจนเสร็จไปอย่างไม่ทันรู้ตัว

เรียวขาของน้ำขิงยังคงพาดกับขอบเรือ ปลายนิ้วเท้าแตะสัมผัสผิวน้ำที่เย็นยะเยือก จนเธอเผลอสะดุ้งเล็กน้อย

"อื้อส์~" เธอครางออกมาอย่างแผ่วเบา

ฟาเรนยิ้มออกมาทันทีที่เห็นคนตรงหน้าครางออกมาอย่างระส่ำระสาย เพราะเขารับรู้ได้ว่าเธอแตะขอบสวรรค์ไปแล้ว

มันรู้สึกวาบหวิวที่ช่องท้องน้อยราวเสียวสะท้านตั้งแต่ส่วนหัวไปจรดที่ปลายเท้า และเมื่อถอนแก่นกายออกมาเพียงแค่ครึ่งลำ ท่อนเนื้อขาวอวบแน่นก็ถูกชโลมไปด้วยน้ำรักของคนตัวเล็กที่นอนอยู่ใต้เรือนร่างของเขาในตอนนี้

"ฉันชอบหน้าเธอตอนเสร็จเพราะKวยฉันมากเลยนะ" ฟาเรนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกระเส่า ๆ ก่อนจะดันท่อนเนื้อแข็งทื่ออึดทนทานของเขากลับเข้ามาในร่องสวาทที่ยังคงบีบตอดรัดแก่นกายของเขาอยู่เช่นเคย ฟาเรนเริ่มซอยกระแทกเข้าอีกครั้งอย่างถี่ยิบ

น้ำรักของเธอช่วยให้เขาเข้าออกได้ง่ายกว่าเดิม โพรงสวาทของหญิงสาวร้อนระอุมากขึ้นกว่าตอนแรก ยิ่งเพิ่มความรู้สึกของคนทั้งคู่ให้มีมากยิ่งขึ้นไปอีก ร่างบางตัวสั่นไปตามแรงกระแทกเข้าหาของเขา เรียวขายกขึ้นชี้ไปบนท้องฟ้า

แม้ว่าเธอจะแตะขอบสวรรค์ไปแล้ว แต่คนตรงหน้ายังคงไม่เสร็จ เขายังคงตักตวงความสุขและเสพสวาทกับเธออย่างไม่ได้สนใจว่าเรือจะหันเหไปทิศทางใด เรือยังคงล่องออกไปเรื่อย ๆ ตามกระแสน้ำและแรงขยับเขยื้อนของทั้งสองคน ฟาเรนกดท่อนเอ็นเสียบเข้าไปมิดด้ามและบดขยี้ซ้ำ ๆ จนโพรงสวาทเปิดอ้ากว้างพอ ๆ กับขนาดแก่นกายของเขา ลมเย็น ๆ พัดสวนเข้ามาปะทะเข้าที่กลีบรักของเธอจนเย็นวูบวาบ

สวบ!! ฟาเรนไม่รอช้ากดกระแทกเสียบเข้ามามิดด้ามจนเรือแทบจะล่ม…

"ฟาร์…ฟาเรน อื้อ~" คนตัวเล็กครางออกมาในลำคอ เพราะมันเสียวซ่านอีกครั้งจวนจะเสร็จ

ฟาเรนเหยียดยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจที่เธอเอ่ยเรียกชื่อของเขา

"เบา ๆ เดี๋ยวเรือคว่ำ…ฟาเรน!" เธอพูดขึ้นเสียงสั่น เพราะทั้งเสียวทั้งจุกขึ้นมาอีกรอบอย่างง่าย ๆ

ตับ ตับ ตับ ตับ เขาเร่งซอยเข้าออกอยู่แบบนั้นพักใหญ่ ฝ่ามือหนาบีบหน้าอกและก้มหน้าตวัดปลายลิ้นเลียจนน้ำขิงแอ่นอกสู้อย่างเสียวสะท้าน ฟาเรนก้มหน้าลงจุมพิตเธอซ้ำไปซ้ำมา

มือหนาบีบขยำอกจนแดงช้ำเป็นรอยฝ่ามือ ในที่สุดแล้วเธอก็เสร็จคาท่อนเนื้อของเขาสองครั้งสองคราติดกันโดยไม่ได้ตั้งใจ และ...

ตับ ตับ ตับ!! ฟาเรนกระแทกซ้ำเข้าร่องอีกสามครั้งหนัก ๆ จนสะเทือนไปทั้งลำเรือ

และเพียงไม่นานคนตัวเล็กก็สัมผัสได้ทันทีว่าเขาปล่อยฉีดน้ำกามเข้ามาเต็มร่องรักของเธอเหมือนเช่นทุก ๆ ครั้งที่ผ่าน ๆ มา

แต่โชคดีที่น้ำขิงทานยาคุมมาตลอดและก่อนมาค่ายเธอก็เพิ่งจะหมดประจำเดือนไป จึงถือว่าเป็นระยะปลอดภัย เพราะฟาเรนไม่เคยยับยั้งหรือป้องกันใด ๆ กับเธอเลยสักครั้ง

หลังจากบทรักอันเร่าร้อนจบลง ทั้งสองคนต่างหอบเหนื่อยกันทั้งคู่ น้ำขิงยังคงนอนราบไปกับพื้นเรืออย่างหมดเรี่ยวแรง

ทางด้านฟาเรน เขาก็พยายามสวมใส่ชุดไทยคืนกลับให้เธอตามเดิม แต่มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะมัดผ้าถุงหรือใส่ชุดที่รูปทรงประหลาด ๆ นี้กลับคืนให้เธอได้

"แต่จริง ๆ แล้วสำหรับฉัน เธอใส่ชุดอะไรก็งั้น ๆ" ฟาเรนลูบใบหน้าของเธอเบา ๆ

"เพราะฉันชอบตอนไม่ใส่อะไรเลยมากกว่า" คนเจ้าเล่ห์มองเธอพร้อมกับโยนชุดไทยทั้งสไบทั้งผ้าถุง และเครื่องประดับต่าง ๆ ทั้งหมดลงไปกองที่ปลายเตียงทันที

"เรื่องไอ้ไรอัน ถ้าเธอไม่ยอมบอกมันเรื่องของเรา" ฟาเรนเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกับเธอทันทีด้วยความเคยชิน

"ไม่เป็นไรนะ...เพราะเดี๋ยวฉันจะบอกมันเอง"

คนตัวสูงค่อย ๆ อ้าแขนโอบกอดคนตัวเล็กมาแนบกายทันที ซึ่งน้ำขิงเองก็ละเมอขยับเข้ามาซุกอ้อมอกของเขาเพื่อหาไออุ่นเช่นกัน

ทั้งสองคนนอนกอดกันกลมภายใต้ผ้าห่มผืนหนา ตัวฟาเรนเองก็สามารถนอนหลับไปได้อย่างง่ายดาย

ทั้ง ๆ ที่สองสามคืนที่ผ่านมาเขาหลับไม่สนิทเลยสักคืนตั้งแต่น้ำขิงย้ายออกไป

ไม่น่าเชื่อว่าแค่นอนกอดน้ำขิงเอาไว้แบบนี้ มันทำให้จอมโหดอย่างเขารู้สึกอบอุ่นกายใจได้มากมายขนาดนี้

-เช้าวันต่อมา-

ก๊อก ๆ ๆ

"เฮ้อออ…เหี้ยอะไรมาแต่เช้าวะเนี่ย" ฟาเรนสบถขึ้นอย่างหัวเสียกับเสียงเคาะประตูที่ทำให้เขาต้องสะดุ้งตื่น

"อื้อ อื้อ~" เสียงของน้ำขิงที่เริ่มงัวเงีย ๆ เหมือนใกล้จะตื่นนอนแล้ว ฟาเรนดึงผ้าห่มคลุมร่างกายของเธอเอาไว้อย่างมิดชิด และรีบเดินไปเปิดประตูทันที

~แอ๊ด~

"สวัสดียามเช้าจ้าขิง~" เสียงของไรอันเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อฟาเรนกระชากประตูเปิดออก

"ไอ้ฟาเรน…นี่มึงมาอยู่ในห้องน้ำขิงได้ยังไง?" ไรอันโวยวายขึ้นทันทีด้วยความตกใจ

"กูต้องถามมึงต่างหากว่ามีธุระอะไร…ถึงมาหาเมียกูแต่เช้า!" ฟาเรนสวนกลับไปทันทีเช่นกัน