CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 53

EP.53 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ต่อหน้าผัว

"เมียมึง?" ไรอันเอ่ยทวนคำนั้นออกมาเสียงดังลั่นด้วยท่าทีตกใจกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อสักครู่

"ใช่~" ฟาเรนตอบไปอย่างหน้าระรื่น เขาคว้าซองบุหรี่ที่วางอยู่ไม่ไกลจากมือขึ้นมาวางไว้ที่เรียวปากและจุดไฟสูบบุหรี่ต่อหน้าอีกฝ่าย พร้อมกับมองอีกฝ่ายด้วยมาดเคร่งขรึม

"ยัยนี่คงยังไม่ได้บอกมึงใช่ไหม?" เขาเอ่ยถามอีกฝ่ายไปพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ร้อน ๆ ใส่หน้าของเขาอย่างเหยียดหยาม ไรอันเองก็จ้องหน้ากลับอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้เช่นกัน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทั้งสองคนเขม่นใส่กันแบบนี้

"งั้นกูจะบอก…มึงให้เอาบุญ!!" ฟาเรนเขี่ยขี้บุหรี่ใส่ปลายเท้าของไรอัน

"น้ำขิงเป็นเมียของกู และกูคงไม่อนุญาตให้เมียกูไปรับรักผู้ชายคนอื่นแน่ ๆ" คนตัวสูงเหยียดยิ้มและจ้องมองไรอันด้วยแววตาที่ดุดัน เพราะพวกเขาทั้งคู่เคยมีเรื่องกันมาตั้งแต่ที่เคยลงแข่งบอลด้วยกันแล้ว

ฟาเรนไม่ชอบขี้หน้าไรอัน เพราะไรอันมักจะเล่นแบบผิดกติกาและจงใจทำให้เพื่อนในทีมของฟาเรนเจ็บตัวเสมอ ซึ่งการแข่งบอลในครั้งนั้นก็จบลงด้วยการทะเลาะวิวาทอย่างรุนแรงของทั้งสองคณะ เลยทำให้นิเทศกับวิศวะไม่ค่อยจะลงรอยกัน

"ไม่จริง มึงแม่งโคตรหน้าด้านเลย!" ไรอันกำหมัดแน่น เขาทั้งโกรธทั้งสับสนกับภาพตรงหน้า

"พูดโกหกออกมาได้ไม่อายปาก" ไรอันยังคงกัดฟันกรอดและเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่น ๆ

"คนดี ๆ อย่างน้ำขิงไม่มีทางเลือกคนเหี้ย ๆ อย่างมึง" ไรอันชี้หน้าฟาเรน ก่อนจะค่อย ๆ กำหมัดแน่นด้วยความโมโห

จอมโหดปัดมือของไรอันออกจากใบหน้าของเขาทันที

"งั้นเหรอ?" ฟาเรนกระแทกเสียงกลับไปอย่างเริ่มหงุดหงิดมากเช่นกัน

"มึงรู้จักเมียกูดีมากขนาดนั้นเลยเหรอ?" ฟาเรนเบะปากกลับไปก่อนจะยืนสูบบุหรี่บังประตูห้องเอาไว้มิด

แต่ไรอันก็สามารถที่จะมองลอดเข้าไปเห็นชุดไทยเมื่อวานที่น้ำขิงสวมใส่คู่กับเขา ซึ่งในตอนนี้มันถูกวางกองอยู่ที่ปลายเตียง แต่เขายังมองไม่เห็นว่าน้ำขิงอยู่ในห้องนี้จริง ๆ หรือเปล่า

"กูจะเข้าไปถามขิงด้วยตัวเอง" ไรอันตั้งท่าจะพุ่งตัววิ่งเข้าไปในห้องให้ได้

ปั่ก! ฟาเรนกระแทกไหล่กลับไปอย่างแรงจนเขาหงายหลังล้มไปทันที

เสียงโวยวายของผู้ชายทั้งสองคนปลุกให้คนตัวเล็กค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย เพราะเธอยังนอนพักผ่อนได้ไม่เพียงพอสักเท่าไหร่

"หรือมึงทำอะไรน้ำขิง?" ไรอันขึ้นเสียงใส่ฟาเรนและดึงดันจะเข้ามาในห้องพักของเธอให้ได้

ทางด้านน้ำขิง เธอเองก็สะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมกายตัวเองทันที เพราะเธอไม่มีเสื้อผ้าติดร่างกายเลยแม้สักชิ้นเดียว

"ไรอัน~ ฟาเรน~" คนตัวเล็กมองออกไปด้านนอกอย่างหวั่นใจ กลัวพวกเขาจะมีเรื่องมีราวกัน

แต่เธอก็ไม่สามารถจะลุกไปห้ามอะไรใครได้ในตอนนี้ ทำได้แค่ห่มผ้าหนาคลุมตัว

"หลบไป!" ไรอันพุ่งตัวเข้ามาผลักฟาเรนไฮต์ แต่ก็ถูกเขาล็อกคอกลับและใช้บุหรี่ร้อนจี้เข้าที่ฝ่ามือของเขาทันที

"กุอุตส่าห์พูดกับมึงดี ๆ แล้วนะ" น้ำเสียงทุ้มต่ำพูดออกไปพร้อมกับสูบบุหรี่อีกครั้ง ที่เขาไม่อยากมีเรื่องตอนนี้เพราะน้ำขิงยังนอนอยู่และเธอก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่พร้อมจะเจอใครในตอนนี้จริง ๆ

"ขิง! ขอคุยด้วยหน่อย!" ไรอันยังคงพยายามจะดันตัวเข้ามาถามหาความจริงจากคนตัวเล็กให้จงได้

แต่ทว่าเขาก็สู้แรงมหาศาลของคนอย่างฟาเรนไม่ไหว

"มึงอยากตายมากใช่ปะ?" จอมโหดกดขยี้บุหรี่ใส่ฝ่ามือที่ไรอันใช้ผลักตัวเองจนบุหรี่แหลก

"โอ๊ย~ ร้อน โอ๊ย" ไรอันร้องขึ้นทันทีเพราะฟาเรนเอาคืนเขาอย่างเจ็บแสบและป่าเถื่อน

ผลั่ก! เขาผลักอกไรอันจนล้มลงไปที่พื้นและกระชากประตูห้องปิดใส่หน้าทันที

ปัง! เสียงกระแทกประตูปิดใส่หน้าของไรอันไปอย่างแรง

ฟาเรนหันกลับมามองคนบนเตียงที่ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวที่สั่นเทา

เขาหันมาบอกน้ำขิงอย่างคาดโทษ

"รีบใส่เสื้อผ้า ล้างหน้าล้างตาและไปบอกมัน!" เขาเดินตรงเข้ามาดึงตัวของน้ำขิงขึ้นจากเตียงทันที

"พูดต่อหน้าของฉัน!" ฟาเรนพูดด้วยท่าทีโมโห เพราะไรอันไม่ยอมไปไหน

ปัง! ปัง! ปัง ๆ!

"เปิดนะ ไม่งั้นกูจะเรียกรปภ. ไม่สิ กูจะแจ้งตำรวจว่ามึงทำอะไรน้ำขิง!" เขายังคงเคาะเรียกหาคำตอบจากฟาเรน อย่างหลอกตัวเอง ให้มันไม่ใช่เรื่องจริง

ผู้หญิงคนที่เขาเพิ่งสารภาพรักไป จะเป็นผู้หญิงของฟาเรนได้ยังไง และเขาแทบไม่เชื่อเลยว่าคนดี ๆ อย่างน้ำขิงจะชอบฟาเรนได้

ทางด้านน้ำขิงก็รีบลุกขึ้นอย่างเพลีย ๆ ล้างหน้าล้างตาและแต่งตัวแบบเร่งรีบ ในหัวของเธอตอนนี้มันว่างเปล่า

เธอไม่รู้เลยว่าควรจะบอกกับไรอันยังไงดี แต่ก็ไม่คิดว่าฟาเรนจะดึงดันบอกไปเองแบบนี้ เพราะถ้าไรอันรู้เขาก็อาจจะเอาเรื่องของทั้งคู่ไปป่าวประกาศให้คนอื่น ๆ รู้

"วันนี้เมียกูไม่สบาย และต้องการที่จะพักผ่อนเงียบ ๆ!" จอมโหดพูดออกไปแค่นั้น พร้อมกับกระชากประตูปิดลงอีกครั้ง

"พูดว่าเป็นของฉันมันคงยากมากสินะ" เขาโอบกอดเธอจากทางด้านหลังและบีบรัดแน่นขึ้น ๆ จนมันกลายเป็นอ้อมกอดที่เจ็บปวดมากกว่าการได้รับความอบอุ่น

-กองไฟคืนที่สอง-

เธอถูกสั่งห้ามไม่ให้ออกมาจากห้องโดยเด็ดขาด ด้านไรอัน เมื่อมีคนเดินเข้ามาถามถึงน้ำขิง เขาก็ตอบไปว่าเธอไม่สบายหนักจึงไม่สามารถเข้าร่วมกิจกรรมคืนนี้ได้ และเขาก็พยายามที่จะเลี่ยงตอบคำถามเรื่องของเธอให้ได้มากที่สุด

ลึก ๆ เขาไม่ได้เจ็บปวดอะไรมากมายก็จริง แต่เขาเสียใจและเสียดายคนดี ๆ อย่างน้ำขิง และรู้สึกเสียดายที่ตัวของเขาเองทำทุกอย่างช้าเกินไป เพราะเขาเองก็รู้ดีว่าน้ำขิงเคยชื่นชอบเขามาก่อน

"และสำหรับคืนสุดท้ายนี้...สนุกกันให้เต็มที่เลยนะครับ" เสียงของไรอันประกาศขึ้น ก่อนจะวางไมค์และเดินลงจากเวทีมากระดกเหล้าดื่มเบียร์กับกลุ่มเด็กนิเทศด้วยกันตามประสาพวกผู้ชาย

ทางฟากกลุ่มวิศวะก็นั่งดื่มเบียร์ ปิ้งย่างอะไรกินอย่างสนุกสนานไม่ต่างกัน จะต่างก็ตรงที่คณะนี้ดื่มเบียร์โหดมากจนทางรีสอร์ตต้องคอยมาเติมให้อยู่เรื่อย ๆ

"ไอ้เวรนั่นมันเป็นเหี้ยอะไรมองหน้ามึงอยู่ได้!" คลินต์เงยหน้าจากกองไฟจ้องไรอันกลับทันทีแทนเพื่อนรักของเขา

"ไม่รู้สิ~" ฟาเรนแสร้งยักไหล่ตอบไปอย่างไม่ใส่ใจ

"ไอ้ฟาร์ไปหยิบเบียร์กับน้ำแข็งมาเพิ่มเลยนะ!!!" ไทม์โซนบ่นขึ้นทันทีเมื่อเขาเดินกลับมานั่งพร้อม ๆ กับแกล้ม แต่เบียร์ดันหมดเกลี้ยงเลย เพราะฟาเรนและคลินต์ดื่มกันเป็นน้ำเปล่า

ฟาเรนขำไทม์โซน์เล็กน้อย เขาส่งกระป๋องเบียร์ที่เหลือในมือเขาให้เพื่อนรักตัวเองไปและลุกขึ้นตามที่เพื่อนสั่งทันที

"เขาให้แดกไม่ใช่ให้เทอาบ!" ไทม์บ่น ๆ ขึ้นอย่างไม่ได้จริงจังอะไรมาก

"พวกมึง…มีใครจะเอาอะไรอีกไหม?" ฟาเรนถามพวกพ้องของตัวเอง ซึ่งทุกคนก็ส่ายหน้าเพราะเริ่มจะเมากันได้ที่แล้ว

ฟาเรนเดินมาที่กองเสบียงอาหารที่มีทั้งกับแกล้มและเหล้าเบียร์ เขากำลังจะยกลังเบียร์ที่วางอยู่เป็นลังสุดท้าย

แต่ทันทีที่เขากำลังจะยก ก็มีมือของใครอีกคนมากระชากลังเบียร์ไปต่อหน้าต่อตาของเขา และคนที่แย่งลังเบียร์ของเขาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน

"กูจะเอา!" ไรอันพยายามจะกระชากลังเบียร์ไปจากฟาเรนให้ได้

"จะเอาใช่ไหม?" ฟาเรนถามย้ำอีกครั้ง

"เออ!!" เขาตะคอกกลับมาพร้อมกับ...

ตุ้บ!!! เขาถีบเข้าที่กลางหน้าท้องแกร่ง ๆ ของฟาเรนเพื่อเปิดก่อน